When Mr. Raphael Lemkin invented the
term genocide in 1944 he was trying to fill the void in the existing list of
international crimes because, in his view, none of them was appropriate to
address ...the terrible mass atrocities of World War II. The mass extermination of
Jews, Gypsies, Slavs and other groups should have been different from
“ordinary” crimes against humanity. His fight led to the adoption of the UN
Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide in 1948.
Although the Convention was primarily designed to punish individual perpetrators, States parties can also be held responsible for the
same crime. The reference in Article IX of the Convention to the jurisdiction
of the International Court of Justice clearly shows in that direction. However,
the first case appearing before that court was the case of Bosnia v. Serbia in
1993 and the Court made its ruling on the merits in 2007. The following ruling
concerned the case of Croatia v. Serbia in 2015. Neither of the final rulings
established the responsibility of the respondent state for genocide, although
the crime had been established in the case of Bosnia. The article will look into the requirements
for the genocide to be established and what was the missing link between the
crime and the defendant state.
di colmare la lacuna esistente nell'elenco dei crimini internazionali, poiché nemmeno uno, a suo parere, corrispondeva alla descrizione dei terribili crimini di massa commessi durante la Seconda guerra mondiale. Lo sterminio di massa degli ebrei, della popolazione rom, degli slavi, come anche di altri gruppi dovevano essere differenti rispetto ai „comuni“ crimini contro l’umanità. La sua lotta condusse all'accoglimento della Convenzione ONU per la prevenzione e la repressione del crimine di genocidio del 1948. Benché lo scopo primario della Convenzione era quello di punire i singoli, anche gli stati contraenti possono essere responsabili per la commissione di crimini di genocidio. Le disposizioni dell'art. IX della Convenzione, il quale prevede la giurisdizione della Corte internazionale dell'Aia, danno un chiaro segnale in tale senso. Tuttavia, la prima controversia dinnanzi a tale Corte fu quella della Bosnia ed Erzegovina contro la Serbia del 1993 nella quale la Corte pervenne ad una decisione sul merito nel 2007. La sentenza successiva si riferì al caso della Croazia contro la Serbia del
2015. Nemmeno una delle sentenze definitive non ha accertato la responsabilità dello stato convenuto in giudizio con l’accusa per il crimine di genocidio benché la Corte abbia accertato l'esistenza del genocidio in Bosnia. Il contributo illustrerà quali requisiti la Corte internazionale reputi necessari al fine di accertare il crimine di genocidio e quale fu il nesso mancante tra il crimine e lo stato convenuto.
Als Raphael Lemkin 1944 den Begriff Völkermord erfand, versuchte er, die
Lücke in der bestehenden Liste internationaler Verbrechen zu füllen, da
seiner Ansicht nach kein dieser Verbrechen geeignet war, die schrecklichen Massengräueltaten des Zweiten Weltkriegs anzusprechen. Die
Massenvernichtung von Juden, Zigeunern, Slawen und anderen Gruppen hätte sich von „gewöhnlichen“ Verbrechen gegen die Menschlichkeit unterscheiden sollen. Sein Kampf führte 1948 zur Verabschiedung des Übereinkommens der Vereinten Nationen zur Verhütung und Bestrafung des Völkermordes. Obwohl das Übereinkommen in erster Linie dazu bestimmt war, einzelne Täter zu bestrafen, können Vertragsstaaten auch für dasselbe Verbrechen zur Verantwortung gezogen werden. Der Verweis im Artikel IX des Übereinkommens auf die Zuständigkeit des Internationalen Gerichtshofs zeigt klar in diese Richtung. Die erste Rechtssache, die vor diesem Gericht anhängig wurde, war die Rechtssache Bosnien gegen Serbien im Jahr 1993, und der Gerichtshof entschied 2007 in der Sache. Die nächste Rechtssache betraf die Rechtssache Kroatien gegen Serbien im Jahr 2015. Keine der beiden endgültigen Entscheidungen stellte die Verantwortung des beklagten Staates für den Völkermord fest, obwohl das Verbrechen im Fall von Bosnien festgestellt worden war. Deshalb werden in diesem Beitrag die Voraussetzungen für den Völkermord und die fehlende Verbindung zwischen dem Verbrechen und dem beklagten Staat untersucht.
Kada je g. Raphael Lemkin oblikovao naziv genocida 1944. godine, zapravo
je pokušavao ispuniti prazninu na postojećem popisu međunarodnih zločina, jer
ni jedan, prema njegovu mišljenju, nije bio odgovarajući da opiše strašna
masovna zlodjela tijekom Drugog svjetskog rata. Masovna pogubljenja Židova,
Roma/ Cigana, Slavena i drugih skupina trebala su biti različita od „običnih“ zločina protiv
čovječnosti. Njegova borba dovela je do prihvaćanja Konvencije UN o zabrani i
kažnjavanju zločina genocida 1948. godine. Iako je primarna svrha Konvencija
bila kažnjavanje pojedinaca, i države stranke mogu biti odgovorne zbog
počinjenja zločina genocida. Odredba članka IX. Konvencije koja predviđa
nadležnost Međunarodnog suda u Haagu jasno pokazuje u tom smjeru. Pa ipak, prva
parnica pred tim sudom bila je ona između Bosne i Hercegovine protiv Srbije 1993. godine koju je Sud meritorno
presudio 2007. Sljedeća presuda odnosila se na predmet Hrvatska protiv Srbije
2015. Ni jedna od konačnih presuda nije utvrdila odgovornost tužene države za
zločin genocida iako je Sud utvrdio postojanje genocida u Bosni. Članak će
prikazati koje zahtjeve Međunarodni sud smatra potrebni kako bi se utvrdio
zločin genocida i koja je to karika potrebna između zločina i tužene države.
Full text
Available for:
NUK, ODKLJ, PRFLJ, UL, UM, UPUK
Kada je g. Raphael Lemkin oblikovao naziv genocida 1944. godine, zapravo je pokušavao ispuniti prazninu na postojećem popisu međunarodnih zločina, jer ni jedan, prema njegovu mišljenju, nije bio ...odgovarajući da opiše strašna masovna zlodjela tijekom Drugog svjetskog rata. Masovna pogubljenja Židova, Roma/ Cigana, Slavena
i drugih skupina trebala su biti različita od „običnih“ zločina protiv čovječnosti. Njegova borba dovela je do prihvaćanja Konvencije UN o zabrani i kažnjavanju zločina genocida 1948. godine. Iako je primarna svrha Konvencija bila kažnjavanje pojedinaca, i države stranke mogu biti odgovorne zbog počinjenja zločina genocida. Odredba članka IX. Konvencije koja predviđa nadležnost Međunarodnog suda u Haagu jasno pokazuje u tom smjeru. Pa ipak, prva parnica pred tim sudom bila je
ona između Bosne i Hercegovine protiv Srbije 1993. godine koju je Sud meritorno presudio 2007. Sljedeća presuda odnosila se na predmet Hrvatska protiv Srbije 2015. Ni jedna od konačnih presuda nije utvrdila odgovornost tužene države za zločin genocida iako je Sud utvrdio postojanje genocida u Bosni. Članak će prikazati koje zahtjeve Međunarodni sud smatra potrebni kako bi se utvrdio zločin genocida i koja je to karika potrebna između zločina i tužene države.
Full text
Available for:
NUK, ODKLJ, PRFLJ, UL, UM, UPUK
PDF
