Arteritis divovskih stanica Perković, Dijana; Grazio, Simeon; Kehler, Tatjana ...
Liječnički vjesnik,
04/2021, Volume:
143, Issue:
3-4
Journal Article
Peer reviewed
Open access
Arteritis divovskih stanica ili gigantocelularni arteritis (engl. Giant Cell Arteritis – GCA) najčešći je vaskulitis starije životne dobi. Obično zahvaća ogranke karotidnih arterija, poglavito ...temporalnu i oftalmičku arteriju. Nastanku bolesti uz genetsku predispoziciju doprinose i okolišni čimbenici. Interleukin 6 (IL-6), čija razina korelira s upalnom aktivnošću, jedan je od ključnih citokina u patogenezi bolesti. Sterilna upala stijenke arterije uz hiperplaziju intime i razvoj okluzije dovodi do ishemije koja je odgovorna za nastanak simptoma. U kliničkoj slici dominira glavobolja uz opće simptome. Može nastati i nagli gubitak vida zbog anteriorne ishemičke optičke neuropatije (engl. anterior ischemic optic neuropathy – AION). Nerijetko su prisutni i znakovi reumatske polimijalgije (polymyalgia rheumatica – PMR). U laboratorijskim nalazima tipična je izrazito ubrzana sedimentacija eritrocita (SE) i povišen C reaktivni protein (CRP). Dijagnoza se temelji na kliničkoj slici, laboratorijskim nalazima, patohistološkoj analizi bioptata temporalne arterije te radiološkim slikovnim prikazima. Brzo postavljanje dijagnoze ključno je za pravodobno i adekvatno liječenje i sprječavanje nastanka ranih i kasnih komplikacija (sljepoće, aneurizme i disekcije arterija). Liječenje je donedavno bilo ograničeno na primjenu glukokortikoida (GK) i konvencionalnih imunomodulatora. U ovom preglednom radu navedene su nove terapijske mogućnosti proizašle iz boljeg poznavanja patofiziologije bolesti. Recentna istraživanja rezultirala su korekcijama smjernica za liječenje GCA (što je 2018. godine učinilo i Hrvatsko reumatološko društvo) preporukom primjene IL-6 inhibitora, tocilizumaba u bolesnika s refraktornom ili relapsnom bolešću, a inicijalno u bolesnika s povišenim rizikom za razvoj komplikacija. U tijeku su klinička istraživanja koja otvaraju i druge terapijske opcije u skoroj budućnosti.
Background/Aim. Diagnosis of acute appendicitis (AA) remains the most common dilemma of pediatric surgical team. Our aim was to determine whether the neutrophil myeloperoxidase index (MPXI), in ...combination with other laboratory and clinical parameters, can be useful in diagnosis and follow-up of AA in children. Methods. A prospective investigation of MPXI values in 117 consecutive patients, planned for the surgical intervention due to AA, was performed. The patients were stratified into three groups according to the intraoperative finding: the normal/early, uncomplicated and complicated AA. Laboratory analyses were done preoperativly, on the 1st and on the 3rd postoperative days. Results. The statistically significant difference of MPXI values between the uncomplicated and complicated appendicitis before surgery and the positive correlations between the MPXI and C-reactive protein, as well as interleukin- 6, before surgery were found. Postoperatively, in the group of uncomplicated, as well as complicated AA, a significant decrease of MPXI was recorded. Conclusion. The MPXI may be used as an informative biomarker in the follow- up of AA in children. A wide reference range for the MPXI and individual differences in the values of MPXI in the healthy children, generate difficulties for its use for the initial diagnosis of acute appendicitis. Usefulness of MPXI determination decreases with a delayed diagnosis.
nema
Full text
Available for:
DOBA, IZUM, KILJ, NUK, ODKLJ, PILJ, PNG, SAZU, UILJ, UKNU, UL, UM, UPUK
Odgovor akutne faze upalne reakcije očituje se povećanom sintezom specifičnih proteina poznatih pod nazivom proteini akutne faze. U proteine akutne faze ubrajaju se C-reaktivni protein, serumski ...amiloid A, haptoglobin, alfa-1-glikoprotein, fibrinogen, α 1 kiseli glikoprotein, ceruloplazmin i drugi. Ove proteine najvećim dijelom sintetiziraju hepatociti. U ovom preglednom radu praćene su vrijednosti koncentracija navedenih proteina akutne faze u različitih patoloških stanja pasa i ljudi. Dosadašnja istraživanja ukazuju na značenje ovih proteina pri dijagnosticiranju i praćenju tijeka i ishoda različitih bolesti.
We compared factors of inflammation – high sensitivity C-reactive protein (hsCRP) and pentraxin-3 (PTX3), and we explored their relationship with coronary artery disease (CAD). Also, we tested the ...usefulness of hsCRP and PTX3 in the risk assessment of coronary stenosis development and the diagnostic ability of these biomarkers to detect disease severity.
The study group consisted of 93 CAD patients undergoing coronary angiography. Patients were divided into CAD(0), representing subclinical stenosis, and CAD (1–3), representing significant stenosis in one, two or three vessels.
We determined the concentration of lipid status parameters, hsCRP and PTX3. We found significantly lower PTX3 and hsCRP concentrations in CAD(0) than in CAD(1–3) group. Concentration of PTX3 showed an increasing trend with the increasing number of vessels affected. The area under ROC curve (AUC) for the combinations of hsCRP and PTX3 with lipid parameters had useful accuracy for detecting CAD(1–3) patients (AUC=0.770,
<0.001).
PTX3 is a promising independent diagnostic marker for identifying patients with CAD, and a useful indicator of disease progression. In all the analyses PTX3 showed better performance than hsCRP. A combination of PTX3, hsCRP with the lipid status parameters provides risk stratification of the development of coronary stenosis and better classification than their individual application.
Background: Oxidized low density lipoprotein (ox-LDL) and high-sensitive C-reactive protein (hs-CRP) are elevated in diabetes mellitus (DM) and associated with accelerated atherosclerosis. Little is ...known about their dynamics in the acute phase of ST segment elevation myocardial infarction (STEMI), especially in relation to the presence of DM and pre-diabetes (pre-DM). This study aimed to analyze timedependent changes in ox-LDL and hs-CRP regarding the presence of pre-DM and DM in STEMI patients treated by primary percutaneous coronary intervention (pPCI).
Methods: In 103 consecutive patients with the first anterior STEMI ox-LDL and hs-CRP were measured before pPCI, on day 2 and day 7 after pPCI.
Results: Patients were classified into: non-diabetics, pre-diabetics and diabetics. In each group the maximal ox-LDL concentration was found on admission, decreased on day 2 and reached the lowest values on day 7 (p<0.001). Diabetics had the highest ox-LDL concentrations compared to pre-diabetics and non-diabetics (on admission: p=0.028, on day 2: p=0.056, on day 7: p=0.004). hs-CRP concentration rose from admission, reached its peak on day 2 and decreased on day 7, in each group (p<0.001). Significant differences in hs-CRP concentrations were found between non-diabetics and pre-diabetics on admission (p=0.018) and day 2 (p=0.026). In a multivariate analysis DM was an independent determinant of high ox-LDL concentrations. Both ox-LDL and hs-CRP significantly correlated with Killip class, left ventricular ejection fraction, NT-proBNP and peak troponin I.
Conclusions: In patients with the first STEMI treated by pPCI there were significant differences in ox-LDL and hs-CRP concentrations between non-diabetics, pre-diabetics and diabetics. Ox-LDL and hs-CRP concentrations were related to heart failure parameters.
Uvod: Oksidovani lipoprotein niske gustine (ox-LDL) i vi- sokosenzitivni C-reaktivni protein (hs-CRP) povišeni su u dijabetes melitusu (DM) i povezani sa ubrzanom atero- sklerozom. Malo je poznata njihova dinamika u akutnoj fazi infarkta miokarda sa elevacijom ST segmenta (STEMI), na- ročito uzavisnosti od prisustva DM ili predijabetesa (pre-DM). Ova studija je analizirala promenu koncentracija ox-LDL i hs-CRP u akutnoj fazi STEMI u odnosu na prisustvo pre- DM i DM kod bolesnika lečenih primarnom perkutanom koronarnom intervencijom (pPKI).
Metode: Kod 103 konsekutivna bolesnika sa prvim pred- njim STEMI, hs-CRP i ox-LDL mereni su pre pPCI, drugog i sedmog dana nakon pPKI.
Rezultati: Bolesnici su podeljeni u tri grupe: nedijabetičari, predijabetičari i dijabetičari. U svakoj grupi maksimalna koncentracija ox-LDL bila je na prijemu, smanjivala se drugog dana i postizala najniže vrednosti sedmog dana (p<0,001). Dijabetičari su uvek imali najviše vrednosti ох- LDL u poređenju sa predijabetičarima i nedijabetičarima (na prijemu: p=0,028, drugog dana: p=0,056 i sedmog dana: p=0,004). Koncentracija hs-CRP je u svakoj grupi rasla od prijema, postizala maksimalne vrednosti drugog dana i smanjivala se sedmog dana (p<0,001). Značajna razlika u koncentraciji hs-CRP između nedijabetičara i predijabetičara registrovana je na prijemu (p=0,018) i dru- gog dana (p=0,026). U multivarijantnoj analizi DM je bio nezavisan prediktor visokih koncentracija ox-LDL. I ox-LDL i hs-CRP su značajno korelisali sa Killip klasom, ejekcionom frakcijom leve komore, koncentracijom NT-proBNP i mak- simalnom vrednošču troponina I.
Zaključak: Kod bolesnika sa prvim STEMI lečenim pPKI postojale su značajne razlike u koncentraciji ox-LDL i hs- CRP između nedijabetičara, predijabetičara i dijabetičara. Koncentracije ox-LDL i hs-CRP značajno su korelisale sa parametrima srčane insuficijencije.
Cilj Evaluirati dijagnostičku vrijednost interleukina-6 (IL-6)i C-reaktivnog proteina (CRP) iz krvi pupčanika u prepoznavanjurane novorođenačke infekcije (RNI) prema kliničkoj slici,hematološkim ...parametrima i mikrobiološkim nalazima.Metode Provedeno je retrospektivno-prospektivno istraživanje uKlinici za ginekologiju i akušerstvo u Tuzli. Uključujući kriterijibili su porođajna masa < 2.500 grama, dob od 37. do 42. gestacijskenedjelje, novorođenčad oba spola, iz jednoplodne trudnoćei bez vidljivih anomalija na rođenju. Isključujući kriteriji bilisu porođajna masa > 2.500 grama, gestacijska dob < 37 nedjelja,višeplodna trudnoća, novorođenčad sa kongenitalnim anomalijama.Kriterije je zadovoljilo 120 novorođenčadi, a formirane sudvije grupe: ispitivana, novorođenčad s RNI (n = 28) i kontrolnagrupa, novorođenčad bez RNI (n = 92). Analizirane su vrijednostiIL-6 i CRP-a iz krvi pupčanika, klinička slika, hematološki parametrii mikrobiološki nalazi.Rezultati Vrijednosti IL-6 < 10 pg/mL smatrane su normalnim zanovorođenačku dob. Medijan vrijednosti IL-6 u ispitivanoj grupibio je 49 pg/mL, a u kontrolnoj 9.7 pg/mL, uz značajnu razlikumeđu grupama (p < 0.0001). Senzitivnost testa IL-6 bila je 82% ispecifičnost 89%. Vrijednosti CRP-a < 5.0 mg/L smatrane su normalnimza novorođenačku dob. Medijan CRP-a u ispitivanoj grupiiznosio je 3.5 mg/l, a u kontrolnoj 2.8 mg/L bez značajne razlikemeđu grupama (p = 0.997). Senzitivnost testa CRP-a bila je 25%i specifičnost 86%. Niska je bila i senzitivnost kombinacije obatesta IL-6 i CRP-a 21% prema dijagnostičkim parametrima RNI,ali je specifičnost bila značajna (87%).Zaključak Dijagnostička vrijednost IL-6 iz krvi pupčanika uprepoznavanju RNI je značajna, dok je vrijednost CRP-a iz krvipupčanika ograničena.
Full text
Available for:
IZUM, KILJ, NUK, PILJ, PNG, SAZU, UL, UM, UPUK
Background: We investigated the traditional and new bio- markers as predictors of cardiovascular mortality in the func- tionally disabled elderly who are living in a community.
Methods: This ...prospective study included 253 participants (78.3% women) aged 65 and over who were monitored for 32 months. Receiver operating curve analysis and the Cox proportional hazard model were used to identify univariate and multivariate predictors of cardiovascular mortality. The Kaplan-Meier survival curve and Log rank test were used for survival analysis.
Results: During the study, 43.1% participants died from car- diovascular diseases. Cutoff points of multivariate predictors were used to build a score system. The risk score was positive in patients with three or more of the following predictors: albumin <40 g/L, body mass index <25 kg/m2, total serum bilirubin <10.5 (imol/L, blood urea nitrogen >6.5 mmol/L and high-sensitivity C-reactive protein >2.25 mg/L. The rel- ative risk for cardiovascular mortality for someone with a positive vs. negative score was 3.91 (95% Cl: 2.55-5.98; P< 0.001). There was no change in risk after adjustment for age; sex, traditional cardiovascular risk factors, comorbidities and a number of disabilities.
Conclusions: Presence of lo* grade inflammation, malnulri tion and early signs of renal dy sfunction are essential for car- diovascular risk among the functional disabled elderly and may be assessed using the proposed new inflammatory m3lnuhffion-renal involved score (1MRIS).
Uvod: Istraživali smo tradicionalne faktore rizika i nove bio- markere kao prediktore za kardiovaskularni mortalitet kod funkcionalno zavisnih starih osoba koje žive u zajednici.
Metode: Ova prospektivna studija obuhvatila je 253 učesni- ka starih 65 i vise godina (78,3% žena) koji su praćeni 32 meseca. ROC kriva (engl. receiver operating characteristic curve) i Coxov proporcioni hazardni model korišćeni su za identifikaciju univarijantnih i multivarijantnih prediktora kar- diovaskularnog mortaliteta. Kaplan-Meierova kriva preživlja- vanja i Log rank test korišćeni su za analizu preživljavanja.
Rezultati: Tokom studije 43,1% učesnika je umrlo od kar- diovaskularnih bolesti. Na osnovu graničnih (cutoff) skoro- va multivarijantnih prediktora napravljen je prediktivni skor za kardiovaskularni mortalitet. Ovaj skor je bio pozitivan kod učesnika sa tri i vise od sledećih prediktora: albumin <40 g/L, indeks telesne mase <25 kg/m2, ukupni serum- ski bilirubin <10,5 (jmol/L, urea >6,5 mmol/L i visokosen- zitivni C-reaktivni protein >2,25 mg/L. Relativni rizikza kar- diovaskularni mortalitet ukoliko neko ima pozitivan skor bio e 3,91 (95% Cl: 2,55-5,98; P<0,001). Nije bilo promene u riziku nakon prilagođavanja za starost, pol, tradicionalne faktore rizika, komorbiditete i stepen funkcionalne zavisnosti.
Zaključak: Prisustvo inflamacije niskog stepena, malnutrici- je i početni znaci bubrežne disfunkcije su esencijalni za procenu kardiovaskularnog rizika kod funkcionalno zavisnih starih osoba i mogu biti procenjeni na osnovu novog pre- diktivnog skora nazvanog IMRIS (engl. inflammatory-mal- nutrition-renal involved skor).
Cardiovascular diseases are the leading cause of death in hemodialysis (HD) patients. The annual cardiovascular mortality rate in these patients is 9%, with left ventricular (LV) hypertrophy, ...ischemic heart disease and heart failure being the most prevalent causes of death. The aim of this study was to determine the cardiovascular mortality rate and estimate the influence of risk factors on cardiovascular mortality in HD patients. A total of 115 patients undergoing HD for at least 6 months were investigated. Initially a cross-sectional study was performed, followed by a two-year follow-up study. Beside the standard biochemical parameters, C-reactive protein (CRP), homocysteine, cardiac troponins (cTn) and the echocardiographic parameters of LV morphology and function (LV mass index, LV fractional shortening, LV ejection fraction) were determined. Results were analyzed using Cox regression analysis, Kaplan-Meier and Log-Rank tests. The average one-year cardiovascular mortality rate was 8.51%. Multivariate Cox regression analysis identified increased CRP, cTn T and I, and LV mass index as independent risk factors for cardiovascular mortality. Patients with cTnT > 0.10 ng/mL and CRP > 10 mg/L had significantly higher cardiovascular mortality risk (p < 0.01) than patients with cTnT > 0.10 ng/mL and CRP ≤ 10 mg/L and those with cTnT ≤ 0.10 ng/mL and CRP ≤ 10 mg/L (p < 0.01). HD patients with high cTnT and CRP have a higher cardiovascular mortality risk.
Kardiovaskularne bolesti su vodeći uzrok smrti bolesnika koji se leče hemodijalizom. Jednogodišnja stopa kardiovaskularnog mortaliteta iznosi 9%, a od kardiovaskularnih bolesti najveću prevalenciju imaju hipertrofija leve komore, ishemijska bolest srca i srčana slabost. Cilj rada je bio da se utvrdi stopa kardiovaskularnog mortaliteta i da se ispita uticaj faktora rizika na razvoj kardiovaskularnog mortaliteta kod bolesnika na hemodijalizi. Ispitano je 115 bolesnika koji se leče hemodijalizom duže od šest meseci. Prvo je obavljena studija preseka, a zatim praćenje bolesnika u dvogodišnjem vremenskom periodu. Parametri ispitivanja obuhvatili su koncentraciju C-reaktivnog proteina, homocisteina, srčanog troponina T i I, kao i ehokardiografske parametre morfologije i funkcije leve komore. Za statističku analizu dobijenih podataka korišćeni su Coxova regresiona analiza, Kaplan-Meierov test i Log-Rankov test. Utvrđeno je da prosečna jednogodišnja stopa kardiovaskularnog mortaliteta iznosi 8,51%. Multivarijantna Coxova regresiona analiza je pokazala da su povećana koncentracija C-reaktivnog proteina, srčanog troponina T i I, i povećan indeks mase leve komore nezavisni faktori rizika za nastanak kardiovaskularnog mortaliteta. Bolesnici kod kojih je koncentracija srčanog troponina T - cTnT > 0,10 ng/mL i koncentracija CRP > 10 mg/L imaju statistički veoma značajno (p < 0,01) veći rizik od kardiovaskularnog mortaliteta u odnosu na bolesnike kod kojih je cTnT > 0,10 ng/mL i CRP ≤ 10 mg/L i statistički veoma značajno (p < 0,01) veći rizik od kardiovaskularnog mortaliteta u odnosuna bolesnike koji imaju cTnT ≤ 0,10 ng/mL i CRP ≤ 10 mg/L. Bolesnici koji se leče hemodijalizom kod kojih je povišena koncentracija srčanog troponina T i C-reaktivnog proteina imaju povećan rizik od kardiovaskularnog mortaliteta.
In order to study the prognostic value of high-sensitivity C-reactive protein (hsCRP) and lipoprotein (a) Lp(a) in patients receiving emergency percutaneous coronary intervention (PCI) following ...acute myocardial infarction (AMI), we retrospectively reviewed 118 patients who received emergency PCI following AMI from January 2007 to April 2010. The plasma levels of hsCRP and Lp(a) were determined. The incidence of cardiovascular events was compared between patients with an elevated hsCRP level and those with a normal hsCRP level and between patients with an elevated Lp(a) level and those with a normal Lp(a) level. Results showed that the incidence of cardiovascular events was 52.9% in the hsCRP-elevated group and 18.2% in the hsCRP-normal group displaying a significant difference (P=0.011). However, the incidence of cardiovascular events was 35.3% in the Lp(a)-elevated group and 46.4% in the Lp(a)-normal group and statistical analysis revealed no significant difference (P=0.733). HsCRP, but not Lp(a), can serve as a prognostic factor for patients receiving emergency PCI following AMI.
Kako bi se utvrdila prognostička vrednost visokoosetljivog C-reaktivnog proteina (hsCRP) i lipoproteina (a) Lp(a) kod pacijenata podvrgnutih hitnoj perkutanoj koronarnoj intervenciji (PKI) posle akutnog infarkta miokarda (AIM), retrospektivno je analizirano 118 pacijenata podvrgnutih hitnoj PKI posle AIM između januara 2007. i aprila 2010. Određeni su nivoi hsCRP i Lp(a) u plazmi. Upoređena je incidenca kardiovaskularnih događaja kod pacijenata sa povišenim nivoom hsCRP i onih sa normalnim nivoom hsCRP, kao i između pacijenata sa povišenim nivoom Lp(a) i onih sa normalnim nivoom Lp(a). Rezultati su pokazali da je incidenca kardiovaskularnih događaja bila 52,9% u grupi sa povišenim hsCRP i 18,2% u grupi sa normalnim hsCRP, što je ukazalo na značajnu razliku (P=0,011). Međutim, incidenca kardiovaskularnih događaja bila je 35,3% u grupi sa povišenim Lp(a) i 46,4% u grupi sa normalnim Lp(a), a statistička analiza nije otkrila značajnu razliku (P=0,733). HsCRP, ali ne i Lp(a), može poslužiti kao prognostički faktor kod pacijenata podvrgnutih hitnoj PKI posle AIM.
The effects of sepsis on the brain are not fully elucidated. This study investigated the serum levels of S100β protein in severe sepsis, as a biomarker of brain damage. The aim was to determine ...whether the levels of S100β are increased early, at the onset of sepsis, and if this protein is a good early predictor of outcome. We studied 30 patients with severe sepsis, divided into the survivors (n=8) and norsurvivors (n=22). Blood was sampled within the first 24h after the onset of symptoms. The concentrations of S100β were measured using an electrochemiluminiscence immunoassay (Elecsys 2010, Roche Diagnostics). Also, we measured the levels of C-reactive protein (CRP) using the immunonephelometric assay. Out of 30 patients, 74.4% had increased levels of S100β, while 25.6% had values within the reference range. A total of 30 patients had increased levels of CRP. The mean values of S100β and CRP did not differ significantly between the survivors and nonsurvivors (0.390±0.515 vs. 0.415±0.508 μg/L; 98.76±69.94 vs. 161.68±118.38 mg/L). Correlation between S100β and outcome was not found. The increased levels of S100β indicate possible occult diffuse brain injury, that can be reversible. Moreover, the study showed S100β protein not to be a good early predictor of outcome in severe sepsis.
Uticaj sepse na mozak nije u potpunosti razjašnjen. U ovom radu, ispitivali smo vrednosti proteina S100β, kao biomarkera oštećenja mozga, kod teške sepse. Cilj rada bio je da se utvrdi da li su vrednosti proteina S100β povišene na samom početku bolesti i da li se na osnovu njih može predvideti ishod. Ispitano je 30 pacijenata sa teškom sepsom, koji su bili podeljeni na preživele (n=8) i umrle (n=22). Za analizu, uzimana je krv u prvih 24h od pojave simptoma. Koncentracija proteina S100β merena je pomoću imunološkog testa metodom elektrohemiluminiscencije (Elecsys 2010, Roche Diagnostics). Takođe, meren je i nivo C-reaktivnog proteina (CRP) imunonefelometrijskim testom. Od 30 ispitanih pacijenata, 74,4% imalo je povišene vrednosti proteina S100β, dok je 25,6% imalo vrednosti u okviru referentnog opsega. Povišene vrednosti CRP imalo je svih 30 pacijenata. Između preživelih i umrlih nije bilo statistički značajne razlike u srednjoj vrednosti proteina S100β i CRP (0,390±0,515 vs. 0,415±0,508 μg/L; 98,76±69,94 vs. 161,68±118,38 mg/L). Korelacija između proteina S100β i ishoda nije nađena. Povišene vrednosti S100β ukazuju na verovatna difuzna okultna oštećenja mozga, koja mogu biti i reverzibilna. Osim toga, protein S100β nije dovoljno pouzdan marker za rano predviđanje ishoda kod pacijenata obolelih od teške sepse.
PDF
