Amaç: Sedoanaljezi eşliğinde entübasyon olmadan video yardımlı torakoskopik cerrahi (VATS) son on yılda minimal invaziv prosedürler için giderek daha popüler bir cerrahi teknik haline gelmiştir. Bu ...çalışmada ise, sedasyon veya torasik epidural anestezi kullanılamayan hastalarda sadece lokal anestezi ile uygulanan video yardımlı torakoskopi tekniğinin sunulması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: 2009-2019 yılları arasında, genel anestezi riski yüksek olarak sınıflandırılarak uyanık halde video yardımlı torakoskopik cerrahi yapılan 43 hasta retrospektif olarak incelendi.
10 ml izotonik ile sulandırılan 10 ml %0,5 bupivakain, cilt altına ve kas içine uygulandı. 15 dakika sonra 10 mm 0 derece videotorakoskop için toraksa tek bir port insizyonunu takiben VATS uygulandı.
Yaş, cinsiyet, başvuru yakınmaları, lateralite, efüzyon tipi, sitoloji sonuçları, hastaların komorbiditeleri, hastanede kalış süresi, efüzyon miktarı, ameliyat süresi ve patoloji sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi.
Bulgular: Yaş ortalaması 67,32 (45-85) olan kırk üç hastanın 23’ü erkek, 20’si kadındı. En sık yakınma (n = 40) dispne idi. 22 sol ve 21 sağ hemitoraksa VATS uygulandı. 39 hidrotoraks, 4 pnömotoraks olgusu vardı. Hidrotoraks tanılı olgulardan drene edilen ortalama sıvı miktarı 1311 ml (400-4000 ml) idi. Bül nedeniyle pnömotoraks gelişen 2 olguya wedge rezeksiyon yapıldı. Hiçbir hastaya kas gevşetici veya sedasyon verilmedi.
Sonuç: Uyanık VATS seçilmiş hastalarda, kas gevşetici ve sedoanaljezi gerektirmediğinden güvenli bir tekniktir.
Objective: Non-intubated video-assisted thoracoscopic surgery (NI-VATS) with sedoanalgesia is commonly used and became an increasingly popular surgical technique for minimal invasive procedures in the last decade. In this study it is aimed to present the usage of the awake video-assisted thoracic surgery (A-VATS) technique with pure local anesthesia without sedation or thoracic epidural anesthesia.
Material and Methods: Between 2009 and 2019, 43 patients who underwent awake video-assisted thoracoscopic surgery were evaluated retrospectively. Patients who classified as high risk for general anesthetic were included in the study. In this VATS technique, after the skin preparation, 10 ml 0.5% bupivacaine with 10 ml saline was administered subcutaneously and intramuscularly. 15 minutes later, a single port incision was made to the thorax for 10-mm 0-degree single-puncture videothoracoscope.
Age, sex, complaints, laterality, type of effusion, cytology results, comorbidities of patients, length of hospital stay, amount of drained effusion, operation time, and pathology results were evaluated retrospectively.
Results: Forty-three patients (23 male, 20 female) were evaluated. The mean age was 67.32 (45–85) years. The dominant complaint (n = 40) was dyspnea. A-VATS was performed on 22 left and 21 right sides. There was 39 patients with hydrothorax, 4 with pneumothorax. The mean total fluid discharged by patients with hydrothorax was 1311 ml (400–4000 ml). A-VATS wedge resection was performed for 2 patients because of pneumothorax due to bullae.
Conclusion: A-VATS is a safer technique in selected patients because it does not require muscle relaxants and sedatives.
Maligni plevralni izliv je pogost spremljevalec maligne bolezni. Pri bolnikih najpogosteje povzroča dispnejo, kašelj in bolečino v prsnem košu. Cilji paliativnega zdravljenja so: lajšanje simptomov, ...izboljšanje bolnikove zmogljivosti in kakovosti življenja ter znižanje števila hospitalizacij. Najučinkovitejša metoda paliativnega zdravljenja je plevrodeza s talkom, ki pa ni vedno možna zaradi nerazpenjanja pljuč ali slabega stanja zmogljivosti bolnika. Takrat uporabimo trajni plevralni kateter ali razbremenilne plevralne punkcije, še posebej, če je pričakovano preživetje bolnika kratko. Pomembno je, da paliacijo malignega plevralnega izliva načrtujemo zgodaj v poteku zdravljenja, ko je možnost za uspešno plevrodezo večja.
Hemen tüm hematolojik maligniteye sahip olgularda hastalıklarının bir döneminde plevral efüzyon gelişmektedir. Hodgkin ve non-hodgkin lenfoma plevral efüzyona sebep olan en sık hematolojik ...malignitelerdir. Bu hastalarda gelişen plevral efüzyonların ayırıcı tanısında primer hastalığın progresyonu, sekonder malignite gelişimi, ilaç veya radyoterapi reaksiyonu, altta yatan infeksiyon, otoimmun sebepler akılda tutulmalıdır. Kronik lenfositik lösemi ve Mantle hücreli lenfoma tanıları ile takip ettiğimiz iki olgumuzda hemorajik görünümlü plevral efüzyon saptandı. Klinik pratikte hematolojik malignitelerin plevral tutulumu nadir görülmesi nedeniyle bu iki olgu literatür eşliğinde sunulmuştur.
The pleural effusion will be occurred in almost all patients with hematologic malignancy during the clinical course of their diseases. Hodgkin and non-Hodgkin lymphomas are the most common hematological disorders producing pleural effusion. The progression of primary disease, secondary malignancy, drug or radiotherapy reactions, infections or autoimmune causes should be kept in mind in the differential diagnosis of pleural effusions in patients with hematologic malignancy. The hemorrhagic pleural effusions were detected in our patients who were followed up with the diagnosis of chronic lymphocytic lymphoma and Mantle cell lymphoma. These two cases are presented in the view of literature because of the pleural involvement of hematologic malignancy is relatively rare in the clinical settings.
In this article, we present a 59-year-old male patient who was admitted to our hospital with right pleural effusion and right-sided chest pain and diagnosed as malignant pleural mesothelioma with ...thoracentesis and pleural biopsy. After the patient was determined to be operable, right parietal pleurectomy + pericardial resection + diaphragmatic resection were performed and four cycles of cisplatin and pemetrexed combination as adjuvant treatment were added. The patient was followed-up without any problem for three and a half years. At this time, left-sided chest pain and leftsided effusion were noticed. Tumor was negative in thoracentesis and pleural biopsy. Then, video-assisted thoracoscopic surgery was applied, which resulted in Stage 1a malignant pleural mesothelioma. Thoracoscopic parietal pleurectomy was performed with success. Four cycles of pemetrexed single-agent therapy was performed as an adjuvant treatment. The patient died of chronic obstructive pulmonary disease and heart failure in 57
month of the first and 21
month of the second operation while he was tumor free. To the best of our knowledge, this case is the first operated bilateral metachronous primary malignant pleural mesothelioma in the literature.
Yetmişyedi yaşındaki bayan hasta, beş yıldır devam eden sol yan ağrısı, öksürük, nefes darlığı yakınmaları ile kliniğimize başvurdu. Yapılan toraks bilgisayarlı tomografik incelemesinde sol ...hemitoraksın sol üst lob apikoposterior segmenti dışındaki tüm bölgelerinin kaplayan ve diyafragma altında dalağı sol böbrek düzeyine kadar iten 18x20x10 cm büyüklüğünde dev kitle lezyonu görüldü. Yapılan transtorakal doku biyopsisi ile lokalize fibröz tümör "benign mezotelyoma" tanısı konan hastaya operasyon kararı bildirildi. Plevranın bir tümörü olan benign mezotelyoma nadir görülmesi ve literatürde bildirilen dev benign mezotelyoma vakalarından biri olması nedenleriyle sunulmaktadır.
77 year-old female patient was admitted to our clinic with complains of left side pain, cough and dyspnea that longs for five years. In the thorax computerized tomographic investigation, an 18x20x10 cm size giant mass lesion that covers all regions of left hemitorax except left upper lobe apicoposterior segment and below diaphragm, pushes the spleen to the kidney level has been seen. Operation decision has been affirmed to the patient to which localized fibrous tumour "benign mesothelioma" was diagnosed by performed transthoracal tissue biopsy. Benign mesothelioma, being a tumour of pleura, is presented due to its rare occurrence and its being as one of the giant benign mesothelioma cases presented in the literature.
Spontan pnömotoraks günümüzde halen göğüs cerrahlarının en sık karşılaştığı problemlerden birisidir. Tedavisi hakkında henüz ulusal ve uluslar arası fikir birliği oluşmamıştır. Torakoskopik ...büllektomi bu hastalığın tedavisinde minimal travma, azalmış ağrı ve hastanede kalış süresinin kısalığı nedenleriyle yaygın olarak kullanılmakta ve açık büllektomiye tercih edilmektedir. Bu çalışmada, torakoskopik büllektomi ve apikal plevral abrazyon uygulanan 65 hasta geriye dönük olarak incelenmiştir. Olgularımızdan 8 (%13)'i kadın ve ortalama yaş 24 (17-55) yıl idi. Operasyon endikasyonları; uzamış hava kaçağı, nüks/bilateral pnömotoraks veya mesleki nedenlerdi. Komplikasyon gelişmeyen, ilk atak ve 48 saat içinde akciğer ekspansiyonu sağlanan hastalarda cerrahi uygulanmadı. Torakoskopi ile başlanıp torakotomiye dönen olgular çalışmaya dahil edilmedi. Bilgisayarlı tomografi operasyon öncesi tüm olgulara uygulandı. Torakoskopik girişimde en fazla üç giriş deliği kullanılırken, büllektomi için Endo-GIA 45-60 mm (4.8) stapler kullanıldı. Tüm olgularda torakoskopik büllektomi sonrası "Marlex Mesh" ile mekanik apikal plevral abrazyon uygulandı. Postoperatif birinci gün hematom gelişen hastada açık torakotomi ile kanama kontrol edildi ve hematom boşaltıldı. Ortalama hastanede kalış süresi 3 (1-11) gündü. Beş (%7.1) olgumuzda nüks pnömotoraks gelişti. Torakoskopik büllektomi pahalı ve tecrübe gerektiren bir uygulama olmasına rağmen kozmetik avantaj, belirgin ağrı azalması, hastanede kalış ve iyileşme süresinin kısalmasıyla uygun olgularda tercih edilmesi gereken bir yöntemdir.
Although spontaneous pneumothorax is the most common problem seen by the thoracic surgeon, there is no universal agreement in its management. Thoracoscopic bullectomy is preferred to open bullectomy because of minimal trauma, less pain, early recovery and discharge with comparable results. Seventy thoracoscopic bullectomy and apical pleural abrasion in 65 patients with spontaneous pneumothorax were retrospectively reviewed. All but 8 (13%) patients were male with a mean age of 24 years (range 17-55). Only the patients who had a prolonged air leak (> 4 days), reccurence/bilateral pneumothorax occupational reasons and bilateral pneumothorax were the indications for surgical treatment. The patients who had conversion to open thoracotomy were not included in the study. Computerized tomography was performed in all cases prior to the surgery. Endo-GIA 45-60 mm (4.8) staplers (Auto Suture, Tyco, USA) were used for bullectomy using three port access. The apical pleural abrasion following thoracoscopic bullectomy was performed in all cases. One patient developed haematoma on the first postoperative day and underwent open thoracotomy and evacuation of the haematoma. The median hospital stay was 3 (1-11) days. Recurrent pneumothorax was observed in 5 (7.1%) patients. Although thoracoscopic bullectomy is an expensive procedure that requires experience, however reduced pain, shorter hospital stay and early recovery makes it preferred method in such cases.
Tüberküloz plörezi, eksüdatif plöreziler içinde önemini korumaya devam etmektedir. Kliniğimizde Ocak 1999-Aralık 2002 tarihleri arasında tüberküloz plörezi tanısı ile yatan 105 olguyu klinik, ...radyolojik, biyokimyasal, bakteriyolojik ve histopatolojik bulguları yönünden geriye dönük olarak değerlendirmeyi amaçladık. Olgularımızın kadın/erkek oranı yaklaşık 1/9, yaş ortalaması ise 32.6 yıl (aralık: 15-68) olarak bulundu. Sık görülen semptomlar yan ağrısı (%75.2), öksürük (%54.3) ve nefes darlığı (%47.6) idi. Akciğer grafisi ile hastaların %17'sinde parankim lezyonu görülürken, bilgisayarlı tomografi ile hastaların %52'sinde parankimal infiltrasyon saptandı. Plevara sıvısında adenozin deaminaz düzeyi, olguların %80'inde yüksek bulundu. Pürifiye protein derivesi (PPD), 93 hastanın 79 (%84.7)'unda pozitif idi. Balgamda basil aranan 52 hastanın 6 (%11.5)'sında asidorezistan basil (ARB) ne kültür pozitif bulunurken, 4 (%7.7) hastada yalnızca kültürde üreme vardı. Sıvısı alınan 101 hastanın ARB'si negatif, kültür ise 5 (%5) hastada pozitif idi. iki hastada biyopsi materyalinin kültüre ekildiği, ikisinde de kültürün pozitif olduğu görüldü. Sitolojik incelemede 81 (%81) hastada lenfosit hakimiyeti nardı. Plevra biyopsisi yapılan 81 hastanın 59 (%73)'unda tüberküloz ile uyumlu patolojik sonuç saptandı. Tedavi sonunda 24 (%23) hastada plevral kalınlaşma geliştiği belirlendi. Plevrada kalınlaşma saptanan olgularda, plevral sıvı laktat dehidrogenaz (LDH) düzeyi, diğerlerine göre istatistiksel olarak anlamlı ölçüde yüksek bulundu (p= 0.024). Çalışmamızın sonucuna göre, tüberküloz plörezinin tanısında en etkili yöntemin plevral biyopsi olduğu ve plevra sıvısındaki LDH düzeyi yüksek olan olgularda plevral kalınlaşmanın daha sık görüldüğü kanısına varıldı.
Tuberculous pleurisy has stili importance in the group of exudative pleurisy. in this study we aimed to evaulate clinical, radiological, biochemical, bacteriological and histopathological findings of 105 cases with tuberculous pleurisy retrospectively, between January 1999 and December 2002. Female/male raüo was approximately 1/9 and mean age was 32.6 (range: 15-68). The common symptoms were chest pain (75.2%), cough (54.3%) and dyspnea (47.6%). in 17% cases parenchymal lesions ıvere seen in the chest radiography while parenchymal lesions were found 52% of patients by computed tomography. Adenosine deaminase levels in pleural fluid were high in 80% of cases. PPD reactions was found positive in 84.7% of case. Sputum was studied in 52 cases. in 6 (11.5%) patients both ARB and culture were positive but in 4 (7.7%) patients was only culture posiüve. Pleural fluid ARB examination of ali patients was negatiue whereas culture was positive only in 5 (5%) of patients. in two patients pleural biopsy material culture was posiüue for ARB. Cytological examinaüon ofpleural fluid reuealed lymphocyte predominance in 81 (81%) of cases. Eightyone patients had pleural biopsy and pathologic eualuaüon reuealed tuberculosis in 59 (73%) of them. At the end of the treatment 24 (23%) patients had pleural thickening. Pleural fluid LDH level of the patients with pleural thickining was higher than the other patients sigificantly (p= 0.024). it is concluded that, pleural biopsy is the most effective diagnostic method for the tuberculous pleurisy and in the patient with eleuated pleural LDH leuel, pleural thickening seems more.
Özellikle kalp yetmezliği hastalarında olmak üzere, Light kriterleri transüdaları yanlışlıkla eksüda olarak sınıflandırabilmektedir. Plevral sıvıların eksüda-transüda ayrımının yapılmasında doğruluğu ...artırmak amacıyla protein gradientinin kullanımını, albümin ve Light kriterleri ile karşılaştırmalı olarak araştırdık. Çalışmamızda 63'ü eksüda ve 22'si transüda olan 85 plevral sıvı incelendi. Eksüda-transüda ayrımında Light kriterleri, albümin gradienti ve protein gradientinin duyarlılıklarını sırasıyla %93.7, %79.4, %68.3, seçiciliklerini %72.7, %86.4, %95.5 ve doğruluk oranlarını %88.2, %81.2, %75.3 olarak saptadık. Genel olarak en yüksek doğruluk oranına sahip olmasına rağmen Light kriterleri 22 transüdanın 6'sını yanlış olarak eksüda diye nitelendirdi. Light kriterine ek olarak protein gradienti de kullanıldığında seçicilik %96.3'e yükseliyordu. Albümin gradienti ile protein gradienti arasında yüksek düzeyde uyumluluk (kappa=0.74) saptandı. Protein konsantrasyonları Light kriterlerinin hesaplanması için zaten ölçüldü ğünden protein gradientinin hesaplanması albümin gradientine göre daha ekonomiktir. Eksüda-transüda ayrımındaki performansı albümin gradientine benzer olduğu için özellikle klinik olarak transüda düşünülen plevral sıvılar olmak üzere tüm plevral sıvıların transüda-eksüda ayrımında Light kriterleri ile birlikte protein gradientinin de kullanılmasını tavsiye ediyoruz.
Light's criteria can misclassify transudates as exudates especially in heart failure patients. We investigated classification performance of protein gradient comparatively with albumin gradient and Light's criteria for the purpose of to increase the accuracy of separation of exudates from transudates. Eighty-five pleural effusion containing clinically 63 exudates and 22 transudates were evaluated. We calculated sensitivities of Light's criteria, albumin gradient and protein gradient in the differentiation between exudates and transudates were 93.7%, %79.4% and 68.3% respectively, specificities were 72.7%, 86.4% and 95.5% respectively, and accuracies were 88.2%, 81.2% and 75.3 respectively. Light's criteria misclassified 6 transudates as an exudates although they had the highest accuracy ratio. When protein gradient used additionally to Light's criteria the specificity increased to 96.3%. There was high degree of agreement between albumin criteria and protein criteria in the differentiation of exudates and transudates (k=0.74). As the results of present study show, the protein gradient, have similar accuracy of that of albumin gradient without requiring the determination of any additional parameter to those used for calculating Light's criteria. So we recommend the use of protein gradient with Light's criteria for the differentiation of all pleural effusion.
PDF
