U povodu 20. godišnjice pada Berlinskog zida autor problematizira pitanje sociokulturnog značenja »zida«. Padom zida nije kraj zidovima u suvremenom čovječanstvu. U povijesti civilizacija nastajali su ...različiti zidovi. Na teorijskoj razini polazi od teze da
je u epohi moderne izgrađena »kultura zidova«, a postmoderna nije postavila temelje »kulture bez zidova«, pa se i nakon pada Berlinskog zida nastavlja kontinuitet kulture zidova. Grade se novi zidovi u Europi i svijetu – reproducira se kultura zidova.
Na praktičnoj razini navode se različita značenja pojma zid, odnosno ograničenja, pa se može govoriti o fizičkim, kulturnim, vjerskim, ideološkim, mentalnim, vidljivim i nevidljivim zidovima. Zidovi su u funkcij i razdvajanja i ograničavanja. Pad Berlinskog zida simbolizira kraj državotvorne ideologije, koji za jedne (tranzicijske zemlje) znači slobodu, ali i tegoban kapitalistički i demokratski početak. Za Europu (EU), naročito Njemačku, značio je nastavak ujedinjavanja, ali i otvaranje prostora širenju svjetskog imperija, osobito putem kulturnog imperijalizma. Hrvatska samostalnost nije u neposrednoj
vezi s njegovim padom.
