Sisplatin-etoposid (CE) ile mitomisin-ifosfamid-sisplatin (MIC) rejimleri küçük hücreli dışı akciğer karsinomu (KHDAK)'nun tedavisinde kullanılan konvansiyonel aktif kombinasyonlardır. Bu çalışmada ...önceden tedavi almamış evre IIIB ve IV KHDAK hastalarında CE ve MIC tedavilerinde gözlenen yanıt oranlarını, sağkalım, yanıt ve progresyon süreleri ve toksisite durumlarını karşılaştırmak amaçlandı. Retrospektif olarak planlanan bu çalışmada önce Ocak 1997-Aralık 2002 tarihleri arasında ilk basamakta MIC ve CE uygulanan, radikal radyoterapi (RT)'ye uygun olmayan evre IIIB ile evre IV KHDAK olgular belirlendi. Takipleri tam olan olgulardan 45'inin MIC, 167'sinin CE aldığı belirlendi. Kırkbeş MIC olgusuna karşılık 167 CE olgusundan 1997 yılından başlanarak başvuru sırasına göre üç olgudan biri alınacak şekilde rastgele olarak ilk 46 CE olgusu çalışmaya alındı. CE protokolü 21 günlük aralarla, sisplatin 80 mg/m2 (birinci gün), etoposid 100 mg/m2 (bir-üç gün); MIC protokolü mitomisin 6 mg/m2, ifosfamid 3 g/m2, sisplatin 50 mg/m2 (birinci gün) şemasında uygulandı. Veriler ki-kare testi, t-testi, Kaplan Meier sağkalım analizi, Cox regresyon analizi ve logistik regresyon analizi ile değerlendirildi. İstatistiksel analizler için SPSS 11.5 paket programı kullanıldı. Yanıt oranları MIC grubunda %33.3, CE grubunda %34.8, median sağkalım MIC grubunda 28 hafta, CE grubunda 35 hafta olarak bulundu. Median yanıt süresi ve progresyona kadar geçen süre MIC grubunda 23 ve 14 hafta, CE grubunda 32 ve 22 hafta olarak belirlendi. Yanıt oranı, yaşam ve yanıt süresi ile progresyona kadar geçen süre ve ayrıca toksisite oranları açısından iki grup arasında istatistiksel olarak fark bulunmadı. Her iki konvansiyonel kemoterapi (KT) protokolünün benzer etkinlikte olduğu ve güvenle uygulanabileceği sonucuna varılmıştır.
Cisplatin-etoposide (CE) and mitomycin, ifosfamide and cisplatin (MIC) combinations are active conventional regimens in
non-small cell lung cancer (NSCLC). In this retrospective study, we compared response rates, survival, duration of response,
time-to-progression and toxicity of CE with MIC regimens in treatment of previously untreated patients with stage IIIB
and IV NSCLC. We first determined the patients with NSCLC who had stage IIIB or IV and received CE or MIC between January
1997 and December 2002 in our clinic. Out of the eligible patients, 45 received MIC, 167 received CE. In addition 45
MIC patients, we included 46 of the 167 CE patients in the study by selecting one patient of every three patient randomly.
In CE protocol, cisplatin 80 mg/m2 on day 1 and etoposide 100 mg/m2 on days 1, 2, 3 (every three weeks); in MIC protocol,
mitomycin 6 mg/m2, ifosfamide 3 g/m2, cisplatin 50 mg/m2 on day 1 (every three weeks) were performed. For statistical
analysis, chi-square, t-test, Kaplan-Meier survival analysis, Cox regression analysis and logistic regression analysis were
used by SPSS 11.5 computer program. The overall response rate was 33.3% in the MIC arm and 34.8% in the CE arm. A
respective median survival was 28 weeks for the MIC arm and 35 weeks for the CE arm. Median duration of response and
time to progression in each groups were 23 and 14 weeks in MIC arm and 32 and 22 weeks respectively. There was no statistical
difference for response rates, duration of survival and response, time top progression and toxicity between the two
arms. We consider that the combinations of MIC and CE have similar activity and they can be used confidently in advanced
NSCLC.
1992-1995 yılları arasında, hastanemizde küçük hücreli akciğer kanseri (KHAK) tanısı alan, "Eastern Cooperative Oncology Group (ECOG)"un perfomans skalasına göre 0-3. derecede yer alan, hastalığın ...yaygın ve sınırlı oluşuna göre gruplandırılmış, 30 erkek olguda alternan kemoterapinin ekinliği ve güvenilirliğini değerlendirmeyi amaçladık. Olgulara ilk siklusta ifosfamid + doksorubusin + vinkristin (İDV), 2. siklusta sisplatin + etoposid (PE) uygulandı. Bu alternan tedavi, 21 gün arayla 6 kür verildi. Radyolojik yanıt, her kemoterapi kürü sonrasında ve tedavinin sonlanmasından 1 ay sonra Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ)'nün belirlediği kriterlere göre değerlendirildi. Tam yanıt %23.3, kısmi yanıt %16.6, stabilite %26.7 olmak üzere toplam yanıt oranı (tam + kısmi + stabil) %66.6, progresyon ise %33.4 idi. Yanıt alınan grubun performansının kemoterapi öncesi iyi olduğu (0-1. derece) ve kemoterapi sonrası sürdüğü ancak yanıt alınamayan grupta kemoterapi sonrası performansın kötüleştiği izlendi. Hastalığın yaygınlığına göre sınırlı olgularda yanıt %73.6 yaygınlarda ise %54.5 idi. Bir olguda görülen lökopeni dışında önemli bir yan etki izlenmedi. Bu bulgularla, KHAK'da İDV/PE alternan tedavisinin etkin ve emniyetli olabileceği kanısına varılmıştır. Ancak çalışmamızda karşılaştırmalı bir metod izlenmeyişi ve sınırlı sayıda hasta nedeniyle, İDV/PE rejiminin daha ileri çalışmalarla incelenmesi yerinde olacaktır.
The aim of the study was to assess the efficiency and safety of alternating chemotherapy in 30 male cases diagnosed with small cell lung carcinoma (SCLC) between 1992-1995. The cases were of 0-3 performance status according to the Eastern Cooperative Oncology Group (ECOG) and were gruped as extensive or limited disease. Ifosfamide + doxorubicin + vincristine (IDV) and cisplatin + etoposide (PE) were edminestered as the first two courses, respectively; this alternating therapy was given upto 6 courses with 21-day episodes in between. Radiologic responce was assessed after each course and 1 month after the completion of chemotherapy, according to the criteria which the World Health Organization (WHO) has established. Complete, partial, stable, total response and progression rates were; 23.3%, 16.6%, 26.7%, 66.6% and 33.4%, respectively. It was observed that, prechemotherapy performance of the responding group was good (0-1) and was maintained after chemotherapy whereas postchemotherapy performance of the unresponsive group worsened. When assessed according to the extension of the disease, response rate was 73.6% in limited stage, and 54.5% in extensive stage. Other than leucopenia in one case, no significant side effects were encountered. With these findings, it was concluded that alternating chemotherapy with IDV/PE could be efficient and safe in SCLC. However, owing to the lack of a comparative design and a limited number of patients in our trial, further trials are needed to study the IDV/PE regimen.
Küçük hücreli olmayan akciğer kanseri (KHOAK) tedavisinde tek ajan olarak en etkili ilaçlar olan mitomisin, ifosfamid ve sisplatinin etkinliğinin saptanması amacıyla 60 KHOAK olgusunda bu ilaçların ...kombinasyonu uygulanmıştır. Toplam yanıt oranı %36.5 olarak bulunmuştur. Bir yıllık sağkalım yanıt gözlenenlerde %61.5, yanıtsız olgularda %31, progresif grupta %20.5 ve tüm grupta %31.5 olarak saptanmıştır.
In an effort to confirm the efficiacy of mitomycine, ifosfamide and cisplatin, 60 evaluable patients with nonsmall cell lung cancer were treated with combination of these drugs. The overall response rate was 36.5%. The 1-year survival of responders was 61.5%, for stationary group was 31%, for progressive group was 20.5% and for the whole group 31.5%.
L’ifosfamide est un agent anticancéreux alkylant utilisé en oncologie pédiatrique pour traiter de nombreux cancers de l’enfant. L’encéphalopathie à l’Ifosfamide (EI) est un effet secondaire ...spécifique survenant chez 3 à 19 % des patients. Cette neurotoxicité se traduit par des troubles de la conscience, des convulsions 3 mais également par un syndrome cérébelleux, une incontinence urinaire, une atteinte des paires crâniennes, un état de mal épileptique, pouvant entraîner le décès 2.
Nous rapportons quatre cas d’EI chez des patients de 10, 14, 16 et 20 ans, dont trois présentaient un ostéosarcome et le quatrième un carcinome thymique. Deux des encéphalopathies étaient survenues après la première cure d’Ifosfamide, les deux autres après la deuxième cure. Les patients présentaient dans trois cas un syndrome confusionnel et le quatrième un ralentissement psychomoteur. Une IRM cérébrale fut réalisée chez deux patients, retrouvant chez l’un des hypersignaux FLAIR diffus de la substance blanche ainsi que des noyaux gris centraux, revenant normale chez le deuxième. L’EEG retrouvait dans tous les cas un ralentissement diffus de l’activité, dans la bande delta pour l’enfant de 10 ans avec un aspect bi et triphasique, dans la bande thêta avec des éléments delta pour les patients de 14 et 20 ans, et dans la bande thêta avec des bouffées d’ondes delta avec un aspect triphasique. La réactivité aux stimulations était conservée. Il n’était pas retrouvé d’activité critique ou inter-critique. La symptomatologie a régressé après arrêt de l’Ifosfamide et traitement par bleu de méthylène.
Le diagnostic précoce d’une EI est important afin de prévenir rapidement cette toxicité. L’EEG a sa place dans le diagnostic positif et permet de faire le diagnostic différentiel entre une EI et un état de mal épileptique qui nécessiterait un traitement spécifique en plus de l’arrêt de l’Ifosfamide et l’administration du bleu de méthylène 1,2.
Full text
Available for:
GEOZS, IJS, IMTLJ, KILJ, KISLJ, NLZOH, NUK, OILJ, PNG, SAZU, SBCE, SBJE, UL, UM, UPCLJ, UPUK, ZRSKP
Zusammenfassung
Anamnese und klinischer Befund:
Bei einem 67-jährigen männlichen Patienten
kam es nach erfolgreicher Therapie eines Weichteilsarkoms zu einem progredienten
Nierenversagen. Neben der ...Resektion wurde eine neoadjuvante Radiochemotherapie
mit Doxorubicin (Kumulativdosis 180 mg/m²) und Ifosfamid (Kumulativdosis 33
g/m²) eingesetzt.
Weiterer Verlauf:
Im weiteren Verlauf stieg die
Plasma-Kreatinin-Konzentration auf 4,5 mg/dl an. Im Urin fanden sich eine
Glukosurie sowie eine alpha1-Mikroglobulinurie, woraufhin eine Nierenbiopsie
durchgeführt wurde.
Diagnose und Therapie:
Histologisch fand sich das Bild einer schwersten
proximalen Tubulusschädigung, die durch eine Toxizität durch Ifosfamid erklärt
werden konnte. Die Glomeruli waren nicht verändert. Nach weiteren 2 Monaten
unter konservativer Therapie entwickelte sich eine Urämie, so dass eine
Hämodialyse eingeleitet werden musste. Im Verlauf erholte sich die
Nierenfunktion trotz erhaltener Diurese nicht.
Folgerung:
Ifosfamid kann eine terminale Niereninsuffizienz durch eine
Tubulotoxizität auslösen, die durch eine Anreicherung im proximalen Tubulus
infolge intrazellulärer Aufnahme über den humanen organischen
Kationentransporter (hOCT2) zu erklären ist.
PDF
