U ovom je radu ispitivan utjecaj pH tla i dodatka kompleksirajućeg agensa na sadržaj kadmija u pojedinim biljkama. Tlo upotrijebljeno za ovaj eksperiment uzeto je s površina uz prometnicu u ...neposrednoj blizini Željezare u Zenici. Kompleksiranje tla izvršeno je s otopinom dinatrijeve soli etilendiaminotetraoctene kiseline, Na2H2Y, a snižavanje pH tla otopinom aluminijeva sulfata, Al2(SO4)3. Za navedena ispitivanja upotrijebljene su sljedeće biljke: zelena salata (Lactuca sativa var. capitata), mješavina trava, djetelina (Trifolium repens), kukuruz (Zea mays) i kopriva (Urtica dioica). Određivanje sadržaja kadmija u pripremljenom tlu i biljkama provodilo se spektrometrijskom metodom ICP-OES atomskim emisijskim spektrometrom, Perkin Elmer 7000DV. Rezultati provedenih ispitivanja pokazuju da smanjenje pH tla i kompleksiranje tla (kiselog i alkalnog) dovodi do povećanja akumulacije kadmija iz tla u nadzemne dijelove ispitivanih biljaka.
Full text
Available for:
IZUM, KILJ, NUK, PILJ, PNG, SAZU, UL, UM, UPUK
Sintetizirano je sedam novih fluorescentnih derivata kaliks4arena s fenantridinskim (13) i difenilantracenskim (47) supstituentima na donjem obodu kaliksarenskog prstena. Spojevi su pripravljeni ...konvencionalnom organskom i mikrovalovima potpomognutom sintezom te su uspoređena reakcijska vremena i iskorištenja. Okarakterizirani su na temelju podataka dobivenih 1H i 13C NMR, FTIR spektroskopijom, elementnom analizom kao i spektrometrijom masa. Spektrofotometrijskim, fluorimetrijskim, potenciometrijskim i 1H NMR titracijama istraženo je kompleksiranje dobivenih liganada s alkalijskim kationima u smjesama otapala acetonitril/diklormetan i metanol/diklormetan ( fi= 0,5). Pri tome su određene konstante stabilnosti odgovarajućih kompleksa stehiometrije 1:1 (kation:ligand). Istraženo je i nastajanje ionskih parova u istim smjesama otapala, budući da ono također utječe na proces kompleksiranja. Kao što je očekivano s obzirom na izbor supstituenata, svi ligandi vežu alkalijske katione uz smanjenje afiniteta prema metalnim ionima s porastom njihova radiusa. Opaženo je da otapalo znatno utječe na stabilnost kompleksa, pri čemu je afinitet liganada prema kationima znatno veći u smjesi diklormetana s acetonitrilom nego onoj s metanolom. Može se zaključiti da bi pripravljeni kaliksarenski derivati mogli poslužiti kao osjetljivi fluorimetrijski senzori za alkalijske katione.
In the framework of this work seven fluorescent calix4arene derivatives with phenanthridine (13) and diphenylanthracene (47) substituents at the lower calixarene rim were synthesized. Compounds were prepared by conventional organic synthesis as well as by microwave-assisted synthesis, and the reaction times and yields were compared. The compounds were characterized by means of FTIR, 1H and 13C NMR spectroscopies, elemental analysis as well as by mass spectrometry. The complexation of these ligands with alkali-metal cations was studied by spectrophotometric, fluorimetric, potentiometric, and NMR titrations in acetonitrile/dichloromethane and methanol/dichloromethane solvent mixtures ( phi= 0.5). The stability constants of the corresponding 1:1 (cation:ligand) complexes were determined. Ion association in these solvent mixtures was also investigated because this phenomenon can considerably affect the complexation process. The ligands were proven to bind the alkali-metal cations rather strongly with lowering of their binding abilities with the increase of the cation radius. It was found that solvent considerably affected the stability of the complexes, whereby the ligands showed significantly higher affinities for cations in acetonitrile than in methanol/dichloromethane mixture. It could be concluded that the prepared calixarene ligands could serve as sensitive fluorimetric sensors for alkali-metal cations.
Primjenom imobilizirane Penicilin-G-acilaze iz bakterije Escherichia coli sintetiziran je cefaleksin (CEX) iz 7-amino-3-deacetoksicefalosporanske kiseline (7-ADCA) i D(-)-fenilglicin-metilnog estera ...(PGME). Koncentracije supstrata i produkta in situ mogu znatno utjecati na omjer sinteze i hidrolize (S/H) i djelotvornost sinteze cefaleksina. Optimalni omjer enzima i supstrata iznosio je 65 IU/mM 7-ADCA. Velika koncentracija supstrata poboljšala je konverziju 7-ADCA sa 61 na 81 % u procesu bez uklanjanja produkta in situ (ISPR), a s 88 na 98 % u procesu sa ISPR. Cefaleksin je lako uklonjen iz kompleksa CEX/β-naftol, a dobiveni je proizvod imao čistoću od 99 % i ukupni prinos od 70 %.
PDF
