E-učenje može biti ostvareno polazeći od bilo koje teorije učenja uz primjenu elektroničkih uređaja. Tako je Skinner 50-ih godina prošlog stoljeća uveo programiranu nastavu uz pomoć mehaničkih strojeva koji su davali neposredno potkrepljenje za točne odgovore učenika. U okviru kognitivizma učenici su se mogli koristiti računalima kao uređajima za eksperimentiranje i istraživanje uz korištenje multimedijskim hipertekstom. Pitanje o smislu učenja i spoznavanju ne samo izvanjske stvarnosti već unutrašnjeg svijeta bilo kojeg učenika postavile su konstruktivistička i humanistička teorija učenja. Pojmovi kao što su virtualne zajednice, e-zajednice, umrežene zajednice učenja sve se češće koriste. E-učenje ne bi trebalo svoditi samo na programiranu nastavu ili multimedijski hipertekst, ono bi trebalo omogućiti učenicima da budu kreatori svog znanja (konstruktivizam) i, što je čak važnije, svijeta u kojem žive (aktivizam). Suvremeni sustavi za e-učenje kao što je Moodle i društvene mreže mogu se koristiti za ostvarivanje takvog učenja.