Supervizija je pomažuća praksa koja je već sama po sebi etička aktivnost. Njeni glavni sudionici, supervizor i supervizant, uspostavljaju vrlo osoban i osjetljiv suradni odnos koji ključno obilježavaju podrška, povjerljivost, otvorenost, bliskost i osjetljivost. Da bi taj odnos ispunio svoju svrhu, on se treba odvijati unutar jasnog vrijednosnog okvira. Više je pristupa etici u superviziji, a jedan od njih je model etičkih pravila. On uključuje etička prava, načela i standarde koji vode odlučivanje i ophođenje supervizora u izazovnim situacijama kao što su: individualno pristupanje, samoodređenje supervizanta u obradi supervizijskog pitanja, otkrivanje povjerljivih podataka, poznavanje i suradnja supervizora i supervizanta izvan supervizije i mnoge druge. Ovim radom stvara se poveznica područja supervizije i etike, nastoji artikulirati etički okvir primjenljiv u svakodnevnoj supervizijskoj praksi, daje sažet prikaz pojedinih etičkih pravila (na primjer: samoodređenje, dobrobit, povjerenje, dvostruki odnos, informirani pristanak) te opisuje njihovo poštovanje i kršenje u supervizijskom odnosu.