Bu çalışmada, sıvı-yapı sistemlerinin dinamik etkileşim problemi için Euler ve Lagrange yaklaşımlarına göre sonlu eleman formülasyonları verilmiştir. Euler ve Lagrange yaklaşımlarının etkinliklerini ortaya koymak amacıyla, Karakaya kemer barajının lineer olmayan dinamik analizleri yapılmıştır. Baraj betonu için lineer olmayan malzeme modeli olarak Drucker-Prager akma kriteri kullanılmıştır. Sıvı ve temel ortamlarının lineer elastik davranış gösterdiği kabul edilmiştir. Karakaya barajı Türkiye deprem bölgeleri haritasında birinci derece deprem bölgesinde yer almakta olup, barajın bulunduğu alanda yapı ömrü içerisinde beklenen etkin pik ivme değeri 0,55g civarındadır. Sunulan çalışmadaki çözümler için dinamik etki olarak, 21 Temmuz 1952 Taft depreminin S69E ivme bileşeni seçilmiş olup, baraj-rezervuar-temel sistemine mansap-memba doğrultusunda etki ettirilmiştir. Euler ve Lagrange yaklaşımları kullanılarak elde edilen çözümler birbirleri ile karşılaştırılmıştır. Her iki yöntemden elde edilen tepki büyüklükleri frekans açısından benzerlik arz etmektedir. Genliklerde ise kabul edilebilir farklar oluşmaktadır. Lagrange yöntemi kullanılarak sıvı-yapı sistemlerinin dinamik etkileşim problemlerinin bilgisayar programlanması ve mevcut bilgisayar programlarına uyarlanması Euler yöntemine göre daha basittir. Buna karşılık, Lagrange yaklaşımında daha fazla serbestlik derecesi söz konusu olduğundan bilgisayar hafızası ve çözüm zamanına olan ihtiyaç artar. In this study, Eulerian and Lagrangian finite element formulations are given for the dynamic interaction problem of a fluid-structure system. Non-linear dynamic analyses of Karakaya arch dam were performed to obtain the effectiveness of the Eulerian and Lagrangian approaches. The Drucker-Prager yield criterion was used for the non-linear model of dam concrete. The fluid and foundation domains were considered to be linearly elastic. The Karakaya Dam is located in the first zone of Turkey's seismic zone map. The expected effective peak acceleration value at the dam site is about 0.55g over its structural life. For the dynamic input used in the solutions of the presented study, the S69E component of the 21 July, 1952 Taft earthquake was selected as the horizontal component, acting in the downstream-upstream direction of the dam-reservoir-foundation system. The Eulerian and Lagrangian solutions were compared with each other. The results obtained from both methods were similar in terms of frequency. However, acceptable differences in amplitudes occurred. The programming of the dynamic interaction problems of fluid-structure systems using the Lagrangian approach and incorporating this programme into existing computer programs are simpler with respect to that of the Eulerian approach.Nevertheless, the requirement for computing memory and time are increased because the Lagrangian approach requires the use of significantly more degrees of freedom.