U ovom radu razmotrili smo shvatanja pristalica teorije afektivne vezanosti koje se odnose na značaj bliskosti i prihvatanja od strane roditelja za formiranje zdravih mehanizama emocionalne regulacije. Pristalice ove teorije ističu značaj formiranja pozitivnih unutrašnjih introjekata, odnosno ,,radnih modela” sebe i drugih, koji služe za predviđanje međuljudskih interakcija i određuju bazično pozitivnu sliku o sebi i o svetu. Emocionalna regulacija može biti povezana sa afektivnom vezanošću u smislu da afektivna vezanost predstavlja kontekst u kome se emocionalna regulacija razvija. Model koji pruža roditelj omogućava detetu da nauči kako da internalizuje strategije emocionalne regulacije koje se mogu primeniti u drugim socijalnim situacijama. U radu se navode rezultati istraživanja koji ukazuju na pozitivnu povezanost između sigurnosti rane afektivne vezanosti i emocionalne regulacije. Objašnjava se i način na koji sigurna afektivna vezanost dovodi do jačanja sposobnosti regulacije emocija, što unapređuje društvene odnose deteta i socijalnu kompetenciju, koja povratno jača samopoštovanje i pozitivnu sliku o sebi.