Sistematsko preopterećenje, koje je karakteristika treninga powerliftera sa oštećenjima vida visoke kvalifikacije, negativno utiče na funkcionisanje tijela i tok osnovnog stanja vida i na pojavu komorbiditeta. Time se utvrđuje relevantnost naučnog utemeljenja programa treninga za sportiste sa oštećenjem vida kao najvažnije komponente osiguravanja postizanja sportskih rezultata u powerliftingu. Ovo istraživanje imalo je za cilj eksperimentalno potkrijepiti učinkovitost uticaja različitih programa treninga na tjelesnu spremnost i atletske performanse powerliftera sa oštećenjem vida visoke kvalifikacije. Da bi se cilj ostvario, korištene su metode analize naučne i metodičke literature, pedagoško posmatranje, pedagoški eksperiment i metode matematičke statistike. U istraživanju je učestvovalo 16 slabovidnih sportista koji su bili članovi nacionalnog powerlifting tima. Eksperiment se temeljio na testiranju učinkovitosti dva programa treninga koji su se razlikovali u parametrima komponenti opterećenja u godišnjem trenažnom i makrociklusnom razdoblju. Eksperimentalna grupa je nakon eksperimenta pokazala pouzdane pokazatelje povećanja na svim testovima i poboljšanja sportskih rezultata, a sportisti kontrolne grupe povećali su fizičku spremnost u tri od pet testova (sportski rezultati dostupni su samo u čučnju i bench pressu). U obje grupe najveće stope rasta nivoa razvijenosti tjelesnih osobina utvrđene su u testovima za utvrđivanje stepena razvoja snage i fleksibilnosti. Upoređujući rezultate uvođenja različitih programa treninga u trenažni proces powerliftera sa oštećenjem vida, može se zaključiti da je učinak eksperimentalne grupe znatno veći nego kod powerliftera kontrolne grupe.