U tekstu se razmatra udio fotografije u arhitektonskim časopisima 1950-ih i 1960-ih godina, s posebnim osvrtom na transfere arhitektonskih ideja. Primjenom interdisciplinarne metode koja uključuje kontekstualni model vizualnih studija, povijesti umjetnosti, arhitekture i dizajna, na odabranim primjerima analiziraju se teorijske i kulturnopovijesne osnove, okolnosti nastanka i transformacije vizualnog jezika fotografije u arhitektonskim časopisima navedenog razdoblja. Umjesto (re)konstruiranja narativa, uloge fotografije u prikazivanju arhitektonske produkcije proučavaju se kao polje složenih odnosa u području proizvodnje kulture. Stoga se posebna pažnja posvećuje specifičnim načinima uspostavljanja vizualnih i značenjskih kodova komuniciranja arhitektonskih ideja zasnovanih na fotografiji, koje tijekom 1950-ih i 1960-ih nastaju u različitim političkim i kulturnim kontekstima. Cilj je ovog rada pridonijeti tumačenju arhitektonske fotografije, od dokumentiranja, preko društveno i politički angažirane kritike, do relativiziranja granica između arhitekture i popularne kulture u sferi vizualnih, estetskih, prostornih i ideoloških aspekata reprezentacijskog diskursa arhitektonskih časopisa.