Celem badania było sprawdzenie w jaki sposób na poczucie autodeterminacji skazanych – poczucie kierowania własnymi działaniami i przyjmowanie za nie odpowiedzialności wpływa system odbywania kary (system programowanego oddziaływania i system zwykły), zdolności do samokontroli oraz orientacja temporalna. Przeprowadzono badanie korelacyjne (N = 91; system zwykły N = 54; system programowanego oddziaływania N = 37). Do pomiaru poczucia autodeterminacji wykorzystano Kwestionariusz Dążeń Osobistych Emmonsa (Emmons 1998), zdolności do samokontroli zmierzono za pomocą Kwestionariusza Kontroli Działania (ACS-90) Kuhla w polskiej adaptacji Marszał-Wiśniewskiej (2002), a orientację temporalną oceniono na podstawie Inwentarza Perspektywy Czasowej Zimbardo (ZTPI) (Zimbardo, Boyd 2011) w polskiej adaptacji Sobol-Kwapińskiej, Przepiórki i Zimbardo (2016). Niezgodnie z przewidywaniami nie wykazano istotnego wpływu na poczucie autodeterminacji skazanych systemu odbywania kary. Nieistotny okazał się także wpływ przyszłościowej perspektywy czasowej. Potwierdzono natomiast istotne oddziaływanie zdolności do samokontroli oraz fatalistycznej orientacji na teraźniejszość. Niskie zdolności do samokontroli powodują fatalistyczną orientację na teraźniejszość, a to z kolei negatywnie wpływa na poczucie autodeterminacji.Wyniki badania potwierdzają, że osiągniecie ważnego celu resocjalizacyjnego jakim jest wzbudzenie w skazanym woli do zmiany poprzez kształtowanie podmiotowości i sprawstwa w dużym stopniu powinno polegać na oddziaływaniu na takie właściwości osobowości skazanych, jak ich zdolności do samokontroli oraz orientacja temporalna.