Norbert Viner je početkom šezdesetih godina iznio tezu o potrebi razvoja načina učenja kod mašina, što se u ovom radu dovodi u kontekst savremene debate o pravcima razvoja vještačke inteligencije i koncepta “ćovjek u petlji”. Ovaj koncept je iz ranijih faza razvoja kibernetike prešao u savremeni koncept kraudsorsinga (crowdsourcing) i mikroposlova i opstaje kao vremenski neodređena faza razvoja kojoj se ne nazire kraj, uprkos stavovima i tezama savremenih autora o prelasku praga nakon kojeg će doći do nenadgledanog učenja od strane vještačke inteligencije, nezavisnog od čovjeka. Ovi stavovi se u radu upoređuju sa indikacijama stvarnih dešavanja na ovom polju, dobijenim iz medijskih uvida u problematiku.