The principal distinction drawn in this study is between research “internationalists” and “locals.” The former are scientists involved in international research collaboration while the latter group ...are not. These two distinct types of scientist compete for academic prestige, research funding, and international recognition. International research collaboration proves to be a powerful stratifying force. As a clearly defined subgroup, internationalists are a different academic species, accounting for 51.4% of Polish scientists; predominantly male and older, they have longer academic experience and higher academic degrees and occupy higher academic positions. Across all academic clusters, internationalists consistently produce more than 90% of internationally co-authored publications, representing 2320% of locals’ productivity for peer-reviewed articles and 1600% for peer-reviewed article equivalents. Internationalists tend to spend less time than locals on teaching-related activities, more time on research, and more time on administrative duties. Based on a large-scale academic survey (
N
= 3704), some new predictors of international research collaboration were identified by multivariate analyses. The findings have global policy implications for resource-poor science systems “playing catch-up” in terms of academic careers, productivity patterns, and research internationalization policies.
This study addresses stratification in the global higher education research community and the changing geography of country affiliations in six elite journals. The distribution of country ...affiliations is analyzed from a longitudinal perspective (1996–2018), and full-time and part-time authors in the field are contrasted. The prestige maximization model and principal-agent theory provide the theoretical framework for the study, which examines 6334 articles published in six elite journals in the context of 21,442 articles in 41 core journals. The findings indicate that about 3.3% of academics have authored at least five articles (full-timers). These authors constitute the publishing core of the research community, while the 80% who have authored one article (part-timers) constitute its periphery.
Higher Education
(HE) and
Studies in Higher Education
(SHE) emerge as elite global journals, with an increasing share of non-Anglo-Saxon authors. Previously globally invisible countries became visible almost exclusively through HE and SHE. Global trends include the diminishing role of American researchers and the increasing role of researchers from Continental Europe, East Asia, and the cluster of 66 “other” countries. The single biggest affiliation loser is the United States, which had 42.5% of country affiliations in 1996–2003 but only 26.9% in 2012–2018. This reflects both the increasing share of non-American affiliations and the increasing yearly volume of HE and SHE publications, in which US academics tend not to publish massively.
In this paper, we focus on a rare scholarly theme of highly productive academics, statistically confirming their pivotal role in knowledge production across 11 systems studied. The upper 10 % of ...highly productive academics in 11 European countries studied (N = 17,211) provide on average almost half of all academic knowledge production. In contrast to dominating bibliometric studies of research productivity, we focus on academic attitudes, behaviors, and perceptions as predictors of becoming research top performers across European systems. Our paper provides a (large-scale and cross-country) corroboration of the systematic inequality in knowledge production, for the first time argued for by Lotka (J Wash Acad Sci 16:317-323, 1929) and de Solla Price (Little science, big science. Columbia University Press, New York, 1963). We corroborate the deep academic inequality in science and explore this segment of the academic profession. The European research elite is a highly homogeneous group of academics whose high research performance is driven by structurally similar factors, mostly individual rather than institutional. Highly productive academics are similar from a cross-national perspective, and they substantially differ intra-nationally from their lower-performing colleagues. (HRK / Abstract übernommen).
In this study, international research collaboration (IRC) and international research orientation (IRO) have been studied at the micro-level of individual academics from the university sector (N = ...8,466, 11 European systems). Both were studied cross-nationally, cross-disciplinarily, and cross-generationally. This study differs from most existing internationalization literature in its sample (Europe) and focus (patterns of internationalization in research), using more standard methods (a multivariate model approach). It addresses questions about the patterns of IRC and IRO, international publishing, and the predictors of IRC, or what makes some European academics more prone to collaborating with international colleagues in research than others. In the context of changing incentive and reward systems in European academic science, which are becoming more output oriented, it is ever more important for individual academics to cooperate internationally (as well as to co-publish internationally). "Internationalists" increasingly compete with "locals" in university hierarchies of prestige and for access to project-based research funding across Europe. Evidence is presented that co-authoring publications internationally is still a rare form of research internationalization in Europe (50.8% of academics co-author publications internationally). However, as compared with other world regions, the percentage of European academics collaborating internationally in research (63.8%) is very high. A striking cross-national differential within the youngest European generation of academics was found, which may be a strong barrier to intra-European research collaboration in the future. (HoF/text adopted).
In solo research, scientists compete individually for prestige, sending clear signals about their research ability, avoiding problems in credit allocation, and reducing conflicts about authorship. We ...examine to what extent male and female scientists differ in their use of solo publishing across various dimensions. This research is the first to comprehensively study the “gender solo research gap” among all internationally visible scientists within a whole national higher education system. We examine the gap through mean “individual solo publishing rates” found in “individual publication portfolios” constructed for each Polish university professor. We use the practical significance/statistical significance difference (based on the effect-size
r
coefficient) and our analyses indicate that while some gender differences are statistically significant, they have no practical significance. Using a partial effects of fractional logistic regression approach, we estimate the probability of conducting solo research. In none of the models does gender explain the variability of the individual solo publishing rate. The strongest predictor of individual solo publishing rate is the average team size, publishing in STEM fields negatively affects the rate, publishing in male-dominated disciplines positively affects it, and the influence of international collaboration is negative. The gender solo research gap in Poland is much weaker than expected: within a more general trend toward team research and international research, gender differences in solo research are much weaker and less relevant than initially assumed. We use our unique biographical, administrative, publication, and citation database (“Polish Science Observatory”) with metadata on all Polish scientists present in Scopus (
N
= 25,463) and their 158,743 Scopus-indexed articles published in 2009–2018, including 18,900 solo articles.
Biological age is an important sociodemographic factor in studies on academic careers (research productivity, scholarly impact, and collaboration patterns). It is assumed that the academic age, or ...the time elapsed from the first publication, is a good proxy for biological age. In this study, we analyze the limitations of the proxy in academic career studies, using as an example the entire population of Polish academic scientists and scholars visible in the last decade in global science and holding at least a PhD (
N
= 20,569). The proxy works well for science, technology, engineering, mathematics, and medicine (STEMM) disciplines; however, for non-STEMM disciplines (particularly for humanities and social sciences), it has a dramatically worse performance. This negative conclusion is particularly important for systems that have only recently visible in global academic journals. The micro-level data suggest a delayed participation of social scientists and humanists in global science networks, with practical implications for predicting biological age from academic age. We calculate correlation coefficients, present contingency analysis of academic career stages with academic positions and age groups, and create a linear multivariate regression model. Our research suggests that in scientifically developing countries, academic age as a proxy for biological age should be used more cautiously than in advanced countries: ideally, it should be used only for STEMM disciplines.
This study analyzes the unprecedented growth of international research collaboration (IRC) in Europe during the period 2009-2018 in terms of co-authorship and citation distribution of globally ...indexed publications. The results reveal the dynamics of this change, as growing IRC moves European science systems away from institutional collaboration, with stable and strong national collaboration. Domestic output has remained flat. The growth in publications in major European systems is almost entirely attributable to internationally co-authored papers. A comparison of trends within the four complementary collaboration modes clearly reveals that the growth of European science is driven solely by internationally co-authored papers. With the emergence of global network science, which diminishes the role of national policies in IRC and foregrounds the role of scientists, the individual scientist's willingness to collaborate internationally is central to advancing IRC in Europe. Scientists collaborate internationally when it enhances their academic prestige, scientific recognition, and access to research funding, as indicated by the credibility cycle, prestige maximization, and global science models. The study encompassed 5.5 million Scopus-indexed articles, including 2.2 million involving international collaboration.
Celotno besedilo
Dostopno za:
BFBNIB, DOBA, IZUM, KILJ, NUK, PILJ, PNG, SAZU, SIK, UILJ, UKNU, UL, UM, UPUK
W tekście porównano „internacjonalistów” i „miejscowych” (czyli badaczy umiędzynarodowionych i lokalnych w badaniach naukowych) – pierwsi to naukowcy zaangażowani w międzynarodową współpracę ...badawczą, a drudzy w nią niezaangażowani. Jako wyraźnie zdefiniowana grupa polskich naukowców (51,4%), internacjonaliści stanowią ich odrębny typ. Dehermetyzacja polskiego systemu nauki stawia miejscowych w radykalnie trudniejszej sytuacji. Procesy nazwane przez nas „skumulowaną przewagą z racji umiędzynarodowienia” i „skumulowaną stratą z racji braku umiędzynarodowienia” zachodzą jednocześnie, dzieląc środowisko naukowe pod względem prestiżu, uznania i dostępu do konkurencyjnego finansowania badań. Umiędzynarodowienie w badaniach naukowych jest potężną siłą rozwarstwiającą nie tylko instytucje (powodującą ich pionowe zróżnicowanie), ale także ich wydziały (doprowadzając do segmentacji poziomej). Wyłaniają się zatem wysoce umiędzynarodowione instytucje, wydziały, grupy badawcze i indywidualni naukowcy. Przetestowano dziewięć hipotez roboczych dotyczących płci, wieku i stanowiska, współpracy krajowej, poziomu produktywności badawczej, rozkładu czasu pracy, orientacji na role akademickie, predyktorów bycia internacjonalistą i typu produktywności badawczej. Internacjonaliści to głównie mężczyźni i naukowcy starsi, mający dłuższe doświadczenie akademickie i wyższe stopnie naukowe. We wszystkich klastrach dyscyplin akademickich internacjonaliści generują ponad 90% publikacji powstałych w ramach współpracy międzynarodowej: brak współpracy międzynarodowej w praktyce oznacza brak międzynarodowych publikacji współautorskich. Internacjonaliści są znacznie bardziej produktywni jeśli chodzi o międzynarodowe publikacje współautorskie: reprezentują 2320% produktywności miejscowych w przypadku artykułów recenzowanych i 1600% w przypadku ich ekwiwalentów. Internacjonaliści poświęcają mniej czasu na działalność dydaktyczną, więcej na badania i więcej na obowiązki administracyjne. W Polsce większość kobiet naukowców stanowią miejscowi (55%), a większość mężczyzn – internacjonaliści (56%). W związku z tym awans kobiet na drabinie akademickiej opartej o osiągnięcia czysto naukowe będzie z czasem prawdopodobnie dłuższy, a dostęp do coraz bardziej konkurencyjnych funduszy indywidualnych na badania – coraz bardziej utrudniony. Nasze analizy wielowymiarowe (regresja logistyczna) zidentyfikowały nowe predyktory zaangażowania w międzynarodową współpracę badawczą. Wyniki analiz przeprowadzonych w oparciu o rozległe badanie ankietowe (n = 3704 zwróconych kwestionariuszy) prowadzą do wniosków dotyczących kariery akademickiej, wzorców produktywności i umiędzynarodowienia badań naukowych.
Rosnące zainteresowanie najbardziej produktywnymi naukowcami ma swoje źródło w zainteresowaniu wysoką indywidualną produktywnością w ramach ilościowych badań nauki i polityki naukowej. Co czyni ...naukowca najbardziej produktywnym badawczo? W prezentowanym artykule badamy górne 10 procent polskich naukowców pod kątem produktywności i poszukujemy predyktorów przynależności do tej grupy. W każdym systemie nauki niewielki odsetek naukowców pisze większość prac i przyciąga większość cytowań – ich rozkład jest skrajnie asymetryczny. Produktywność badawcza w powiązaniu z jakością publikacji determinuje poziom otrzymywanych nagród w nauce, a niewielkie różnice talentu mogą w sposób nieproporcjonalny przekładać się na poziom osiąganego sukcesu. Procesy te prowadzą do nierówności w dostępie do zasobów (środków, ludzi, infrastruktury i czasu przeznaczonego na badania). Najbardziej produktywni polscy naukowcy badani są tutaj za pomocą analizy dwuwymiarowej – analizujemy rozkład ich czasu pracy i orientacji na rolę akademicką – i przy użyciu podejścia modelowego. Badamy prawdopodobieństwo stania się wysoce produktywnym polskim naukowcem oszacowane dzięki zastosowaniu regresji logistycznej. W ramach głównych klastrów dyscyplin akademickich niewielka produktywna mniejszość, składająca się z 10 procent naukowców, odpowiada za niemal połowę (44,7 procent) wszystkich polskich publikacji (w tym 48 procent publikacji w języku angielskim i 57,2 procent publikacji pisanych ze współautorami zagranicznymi). Średnia produktywność badawcza najbardziej produktywnych naukowców jest ponad siedmiokrotnie (7,3) razy większa od produktywności 90 procent pozostałych naukowców zatrudnionych w polskim sektorze uniwersyteckim, a pod względem publikacji pisanych we współpracy międzynarodowej jest ona 12,07 razy większa. Zaobserwowano dużą nierówność – rozkład produktywności badawczej, zarówno dla wszystkich polskich naukowców, jak i dla najbardziej produktywnych naukowców, jest skrajnie asymetryczny, z charakterystycznym, długim ogonem z prawej strony rozkładu produktywności. Grupa najbardziej produktywnych naukowców, podobnie jak grupa pozostałych, mniej produktywnych naukowców, jest silnie wewnętrznie rozwarstwiona. Na bazie dużej krajowej próby (2525 obserwacji) stworzono osobne modele regresji logistycznej dla wszystkich naukowców; naukowców reprezentujących dyscypliny nauk ścisłych, technicznych, inżynieryjnych i matematycznych (STEM); oraz dla naukowców pracujących w naukach społecznych i humanistycznych (SSH). Funkcjonowanie kadry akademickiej w ramach pokazanej „reguły 10/50”, charakterystycznej również dla licznych systemów europejskich, rodzi konsekwencje dla polityki naukowej.
Niniejsze studium dotyczy stratyfikacji (rozwarstwienia) w globalnym środowisku badaczy szkolnictwa wyższego oraz zmieniającej się geografii afiliacji autorów prac w sześciu najbardziej elitarnych ...czasopismach naukowych w tym obszarze. Model maksymalizacji prestiżu przez instytucje i naukowców oraz teoria pryncypała-agenta stanowią dwie ramy teoretyczne badania, które obejmuje 6 334 artykuły opublikowane w sześciu prestiżowych czasopismach w latach 1996–2018 w kontekście 21 442 artykułów opublikowanych w 41 podstawowych czasopismach w badanym obszarze. Porównano autorów zajmujących się szkolnictwem wyższym w pełnym i niepełnym wymiarze („etatowcy” i „niepełnoetatowcy”, full-timers i part-timers) i przeanalizowano rozkład ich przynależności do poszczególnych krajów z longitudinalnej (podłużnej) perspektywy ostatniego ćwierćwiecza. Wyniki wskazują, że około 3,3% naukowców publikujących zarówno w czasopismach elitarnych, jak i podstawowych, będących autorami co najmniej 5 artykułów w latach 1996–2018 stanowi trzon wydawniczy globalnej społeczności badawczej, podczas gdy 80% badaczy, którzy są autorami tylko jednego artykułu, stanowi jej peryferie. Pisma Higher Education i Studies in Higher Education wyłaniają się jako globalne czasopisma elitarne, z rosnącym udziałem prac autorów nieanglosaskich. Globalne trendy w obszarze badań nad szkolnictwem wyższym obejmują malejącą rolę naukowców amerykańskich oraz rosnącą rolę naukowców z Europy kontynentalnej i Azji Wschodniej.
PDF
