O toponimiji je Kanfanara i Kanfanarštine dosad pisalo, ili se barem dotaknulo toponima i njihove etimologije, više autora – Schiavuzzi je vrlo kratko poglavlje u knjizi Due Castelli: Notizie ...storiche posvetio malobrojnim toponimima navodeći uglavnom povijesne podatke, Gravisi je pisao o toponimiji Limskoga zaljeva, Ivetac se u svojim Istarskim toponimima osvrnuo na petnaest toponima Kanfanara i okolice, a Buršić-Matijašić obradila je toponimiju prapo-
vijesnih gradina Kanfanarštine. Služeći se korpusom navedenih autora, povijes-
nim izvorima i kartografskim podatcima, autor je u radu obradio šest toponima te je predložio njihove etimologije.
O toponimiji je Kanfanara i Kanfanarštine dosad pisalo, ili se barem dotaknulo toponima i njihove etimologije, više autora – Schiavuzzi je vrlo kratko poglavlje u knjizi Due Castelli: Notizie ...storiche posvetio malobrojnim toponimima navodeći uglavnom povijesne podatke, Gravisi je pisao o toponimiji Limskoga zaljeva, Ivetac se u svojim Istarskim toponimima osvrnuo na petnaest toponima Kanfanara i okolice, a Buršić-Matijašić obradila je toponimiju prapovijesnih gradina Kanfanarštine. Služeći se korpusom navedenih autora, povijesnim izvorima i kartografskim podatcima, autor je u radu obradio šest toponima te je predložio njihove etimologije.
Autor
priređuje i analizira neobjavljenu listinu, izdanu 1386. godine u Dvigradu,
kojom je sklopljen savez između dvigradske komune, nominalno pod jurisdikcijom
akvilejskih patrijarha, i Hugona VIII. ...Devinskog, kapetana susjedne Istarske
grofovije, upravne regije pod vrhovnom vlašću kuće Habsburg. Ističući razne
nedaće koje su pogodile Akvilejski patrijarhat i Markgrofoviju Istru tijekom
zadnjih desetljeća 14. stoljeća, imenovanje je Hugona VIII. kao novoga advokata
(tj. zaštitnika, lat.
advocatus
) Dvigrada interpretirano u svjetlu
jurisdikcijskoga pluraliteta, poroznih granica istarskoga srednjovjekovlja i,
najvažnije, recipročne naravi odnosa između gospodara i podanika. Autor
zaključuje da je novoutemeljeni savez bio prvenstveno motiviran nemoći
tadašnjih istarskih markgrofova da svojim podanicima pruže primjerenu vojnu
zaštitu, pogotovo u kontekstu tradicionalnih graničnih sporova između podanika
akvilejske Crkve s jedne i Istarske grofovije s druge strane. Štoviše, kako je
Akvilejski patrijarhat potonuo u građanski rat, koji je suprotstavio promletački
tabor na čelu s Udinama protiv propadovanskoga, koji su vodili
de iure
patrijarh Filip d’Alençon i Čedad, Hugon VIII. Devinski postao je jedan od
najmoćnijih regionalnih vlastodržaca. Istovremeno, tadašnji istarski markgrof,
Dujam od Castella, otvoreno je podržavao promletački front te mu je stoga zakoniti
patrijarh d’Alençon osporavao legitimitet ureda; Hugon VIII., s druge strane,
ostao je službeno neutralan u ovom sukobu, ali je prešutno podržavao propadovanski
savez, postajući
de facto
neprijatelj istarskoga markgrofa Dujma,
de
iure
gospodara Dvigrada. Upravo je u tom kontekstu neprijateljstva, krize i
neizvjesnosti građanskoga rata dvigradska komuna, na čije su teritorije
najvjerojatnije pljačkaški upadali podanici Pazinske knežije uz podršku samoga
Hugona VIII., odlučila sklopiti savez sa svojim moćnim susjedom, preferirajući
imenovati tadašnjega kapetana Pazina kao svojega službenog zaštitnika i plaćati
mu godišnji danak (tj. reket), nego ostati vjerna nemoćnoj akvilejskoj Crkvi.
The author edits and analyzes an inedited charter,
issued in Dvigrad in 1386, by which an alliance was forged between the Commune
of Dvigrad, nominally under the jurisdiction of Aquileian patriarchs, and Hugo
VIII of Duino, the captain of the neighboring County of Istria, a
jurisdictional region under the supreme authority of House Habsburg.
Highlighting various calamities that plagued the Patriarchate of Aquileia and
the Margraviate of Istria during the final decades of the 14th
century, the appointment of Hugo VIII as the new guard (Lat.
advocatus
)
of Dvigrad is interpreted in the light of jurisdictional plurality, porous
boundaries of Istrian Middle Ages, and, most importantly, the reciprocal nature
of the lord-subject relationship. The author concludes that the newly forged
alliance was primarily motivated by the inability of the incumbent Istrian
margraves to offer adequate military protection to their subjects, especially
in the context of traditional border disputes between the subjects of the
Church of Aquileia and the subjects of the County of Istria. Moreover, as the
Church of Aquileia plunged into civil war which pitted the pro-Venetian faction
led by Udine against the pro-Paduan faction led by the
de iure
patriarch,
Philip d’Alençon and Cividale, Hugo VIII of Duino emerged as one of the most
powerful regional potentates. At the same time, the incumbent margrave of
Istria, Domnius of Castello, openly supported the pro-Venetian front and as
such the legitimacy of his office was disputed by the lawful patriarch Alençon;
Hugo VIII, on the other hand, remained officially neutral in the conflict, but
he tacitly supported the pro-Paduan alliance, becoming a
de facto
enemy
of Margrave Domnius, the
de iure
lord of Dvigrad. It was in this context
of enmity, crisis, and the uncertainty of civil war that the Commune of
Dvigrad, most probably pillaged by the neighboring subjects of the County of
Pazin backed by Hugo VIII, decided to forge an alliance with their more
powerful neighbor, preferring to constitute the incumbent captain of Pazin as
their official guard and to pay him a new annual tax (i.e. a protection racket)
than to remain faithful to the powerless Church of Aquileia.
L'autore
dispone e analizza un documento inedito, rilasciato nel 1386 a Duecastelli, con
il quale fu stabilita l'alleanza tra il comune di Duecastelli, nominalmente
sotto la giurisdizione dei Patriarchi di Aquileia, e Ugo VIII di Duino,
capitano del vicino Marchesato d'Istria, regione amministrativa sotto
l'autorità suprema della casa d'Asburgo. Sottolineando vari disagi che
colpirono il patriarcato di Aquileia e il Margraviato d'Istria negli ultimi
decenni del XIV secolo, la nomina di Ugo VIII a nuovo avvocato (ovvero
protettore, lat.
advocatus
) di Duecastelli fu interpretata alla luce
della pluralità delle giurisdizioni, dei confini porosi del medioevo istriano
e, la più importante reciprocità del rapporto tra autorità e sudditi. L'autore
conclude che la nuova alleanza stabilita fu motivata soprattutto
dall'incapacità dei margravi istriani di allora nell'offrire una protezione
militare adeguata ai propri sudditi, soprattutto nel contesto delle tradizionali
controversie frontaliere tra i sudditi della Chiesa d'Aquileia da una parte e
il Marchesato d'Istria dall'altra parte. Inoltre, dato che il patriarcato di
Aquileia sprofondò nella guerra civile che vide opporsi la parte pro veneziana,
con a capo Udine, contro quella pro padovana guidata
de iure
dal
patriarca Filippo d’Alençon e Cividale del Friuli, Ugo VIII di Duino diventò
uno dei più potenti sovrani regionali. Contemporaneamente, il margravio
istriano di allora, Doimo di Castello, sosteneva apertamente il fronte pro
veneziano e per quel motivo, il patriarca legittimo d’Alençon, contestava la
legittimità dell'ufficio; Ugo VIII, dall'altra parte rimase ufficialmente
neutrale in quel conflitto, però sostenne tacitamente l'alleanza pro padovana,
diventando
de facto
nemico del
margravio istriano Doimo,
de iure
padrone
di Duecastelli
.
Proprio in quel contesto di ostilità, crisi e
incertezza della guerra civile il comune di Duecastelli, su cui territorio
presumibilmente le invasioni dei rapinatori erano effettuate dai sudditi della
Contea di Pisino con il sostegno di Ugo VIII stesso, decise di stipulare
l'alleanza con il proprio vicino potente, preferendo nominare il capitano di
Pisino di allora a proprio protettore ufficiale e a pagargli il tributo annuale
(ovvero il racket) che rimanere fedele all'impotente Chiesa di Aquileia.
The Adriatic-Dinaridic carbonate platform (ADCP) was one of the largest and relatively well preserved Mesozoic platforms in the Mediterranean region (central Tethys). The peninsula Istria, in the ...northwestern part of the ADCP, is built up predominantly of shallow-water carbonates of the Middle Jurassic (Dogger) to Eocene age and, to a lesser extent, of Paleogene clastic deposits (flysch and calcareous breccia). This study focuses on a Lower Cretaceous (Barremian to Albian) succession of strata at five localities in western Istria. Stratigraphic determinations are based on identification of nine microfossil assemblages (benthic foraminifera and calcareous algae Dasycladales) and on using their taxa as index fossils. The age of strata with these microfossil assemblages, however, is questionable. Most of the age uncertainties are associated with a regional emersion, which occurred on the ADCP during the Aptian or close to the Aptian–Albian transition. It is unclear what portions of the Upper Aptian and/or Lower Albian are missing along this unconformity. A stable isotope study was conducted on homogenous micritic matrix samples in an attempt to resolve some of these uncertainties. Variations in carbon isotope compositions proved useful for stratigraphic correlation between the examined successions of strata, for improving their age determination, and for relating them to other coeval successions that span an important time interval of major oceanographic changes and carbon-cycle perturbations associated with the Early Aptian oceanic anoxic event (OAE 1a).
U radu autori analiziraju navodnu ispravu koja donosi najstariji pisani spomen Kanfanara, datiranu u 1096. godinu,. Isprava je očuvana samo u formi regesta, koji je sastavio udinski humanist i javni ...bilježnik Antonio Belloni početkom XVI. stoljeća, prema kojoj akvilejski patrijarh daje svomu gastaldu u koncesiju područje navedeno kao Montesellum te luku u Limu zajedno s crkvom sv. Lovre. Po prvi se put predstavlja tekst prema najstarijem očuvanom rukopisu, uz primjeren kritički aparat i prijevod na hrvatski jezik. Filološki je dio analize pokazao brojne manjkavosti teksta te potvrdio da etimologija toponima Kanfanar tek treba pronaći svoje znanstveno i zadovoljavajuće rješenje. U diplomatičkom su dijelu analize u obzir uzeti svi dostupni relevantni izvori akvilejske i istarske provenijencije, koji su doveli do zaključka da regest pati od brojnih diplomatičkih i sadržajnih nedostataka te da je sama isprava sastavljena na temelju najmanju dvaju dokumenata, jednoga iz kancelarije porečkih biskupa i drugoga koji je izdao akvilejski patrijarh Ulrik I. Eppenstein. Rezultati su pokazali da je isprava u kojoj se prvi put spominje Kanfanar povijesni falsifikat nastao u kancelariji akvilejskoga patrijarha Rajmunda della Torrea u zadnjoj četvrtini XIII. stoljeća s ciljem da pobije jurisdikcijske pretenzije porečkih biskupa prema Dvigradu. Autori zaključuju da se u ispravi ocrtava jedna od epizoda stoljetnoga sukoba porečkoga biskupa i akvilejskoga patrijarha oko prava nad prostorom u trokutu koji čine Rovinj, Dvigrad i Bale.
Statut ima 194 glave, a na životinje i proizvode od životinja otpada 11 glava ili 5,6 %. O načinu držanja životinja govori se u jednoj glavi, o štetama na životinjama i od životinja kao i o ...proizvodima životinjskoga podrijetla govori se u pet glava.
Danijel Načinović , rođen 1952. u Labinu, istaknuti je, plodan i svestran, hrvatski književnik srednje generacije iz Istre. Živi i stvara u Puli. Načinović je pjesnik, prozaist, esejist, prevoditelj, ...antologičar, scenarist i novinar. Dobitnik je niza značajnih nagrada i priznanja, a zastupljen je u mnogim antologijama i pregledima.
I bez podrobne analize uočljive su, uz modernost, tri dominantne osobitosti Načinovićeva dosadašnjega književnoga djela za djecu: zavičajnost, usmena baština i svojevrsna prigodnost ili, bolje, prigodna inspirativnost. Poštujući široki autorov interes za zavičaj kao sveukupnost duhovnoga i materijalnoga dobra, za propitivanje usmenih i zavičajnih motiva pogodnima se čine ove tri dječje knjige:
"Burrra", ilustrirala Nevenka Macolić, Izdavačko poduzeće Reprezent, Buzet 1997.
"Kravata Velog Jože ili vilinska svadba u pulskoj Areni", ilustrirao Ivan Gregov, Academia Cravatica i Alfa d.d., Zagreb 2003.
"Mali glagoljaši", ilustrirao Ivan Gregov, Osnovna škola Vazmoslava Gržalje, Buzet .
U ovome radu bit će govora o usmenim i zavičajnim motivima u dječjoj knjizi "Burrra". Na tematskoj razini razmotrit ćemo mit (priču) o Argonatima i povijesnu predaju o gradu Dvigradu. Tražit ćemo kako su motivi uklopljeni u suvremenu dječju priču i kakvi su autorovi stavovi o dječjoj knjizi, zavičaju i baštini. Na izražajnoj razini bit će riječi o prozi i stihu, jezičnom standardu i dijalektu, jezičnim funkcijama, pjesničkoj naraciji, autorovim vezama sa zavičajnom baštinom u pejzažu, zvukovnom sloju stiha, usmenom obliku ili gdje drugdje.
PDF
