Akutni infekciozni gastroenterokolitis ubrajamo
među najčešće bolesti koje ugrožavaju život i zdravlje
ljudi, a bakterije roda Campylobacter česti su uzročnici gastroenterokolitisa
diljem svijeta. ...Cilj je studije usporediti djelotvornost
i podnošljivost jednokratno primijenjenog azitromicina
u liječenju gastroenterokolitisa uzrokovanog s Campylobacter
jejuni i Campylobacter coli kod djece s djelotvornosti i
podnošljivosti višekratne primjene eritromicina, koji je za sada
lijek izbora u ovoj indikaciji kod djece. U istraživanje je
uključeno 60 bolesnika u dobi od jednog mjeseca do sedam
godina. Bolesnici su podijeljeni u dvije skupine. Skupina A:
azitromicin primijenjen jednokratno u dozi od 30 mg/kg,
skupina E: eritromicin u ukupnoj dnevnoj dozi od 30 mg/kg
tijekom 5 dana. Klinička djelotvornost procijenjena je 72 sata
nakon početka liječenja. Bakteriološka djelotvornost primijenjene
terapije procijenjena je osmi dan od početka liječenja.
Azitromicin primijenjen jednokratno u dozi od 30 mg/kg
učinkovit je i siguran u liječenju bolesnika dječje dobi s akutnim
gastroenterokolitisom uzrokovanim Campylobacterom.
Istraženi su učinci eritromicina na kontrakcije mišića mokraćnog mjehura u hipertireotičnih štakora. Dvanaest štakora bilo je svrstano u dvije skupine, kontrolnu i pokusnu (po šest štakora u svakoj ...skupini). Kontraktilni odgovor izražen kao Emax i pD2 na karbakol (10-3-10-8 M) i kalij (1-6×10-2 M, KCl) bili su određeni u odsutnosti i prisutnosti eritromicina (10-3; 5×10-4; 10-4 M). Kontraktilni odgovori na karbakol (10-3-10-8 M) u prisutnosti verapamila (10-8 M), atropina (10-8 M), ili u Krebsovoj otopini bez kalcija, bili su također određivani u odsutnosti i prisutnosti eritromicina (10-3 M). Primjena eritromicina značajno je smanjila odgovor na kontrakciju potaknutu karbakolom i kalijevim kloridom. Kontrakcije potaknute karbakolom bile su smanjene u prisutnosti atropina, dok komponente kontrakcija izazvane karbakolom rezistentne na atropin nisu bile inhibirane u prisutnosti eritromicina. Kontraktilni odgovor na karbakol bio je smanjen u Krebsovoj otopini bez kalcija i 10-8 M otopini verapamila. Povrh toga, kontraktilni odgovor na karbakol bio je inhibiran kad je eritromicin bio primijenjen zajedno s 10-8 M verapamilom. Može se zaključiti da je eritromicin učinkovitije inhibirao kontrakcije mokraćnog mjehura hipertireotičnih štakora nego u kontrolnih štakora putem inhibicije kolanja kalcija.
Eritromicin taurat pripravljen je reakcijom eritromicin baze s taurinskom kiselinom. U radu su evaluirana fizičko-kemijska i biološka svojstva ovog novog derivata eritromicina. Eritromicin taurat je ...relativno dobro topljiv u organskim otapalima. Koeficijent razdjeljenja u sustavu kloroform/voda bio je 1,17 a u sustavu oktanol/voda 1,16 što ukazuje da se ova ljekovita tvar može dobro raspodijeliti u različitim tkivima in vivo. Antimikrobna aktivnost in vitro (833,33 g mg-1) je veća od aktivnosti postojećih derivata eritromicina: estolata, stearata, etil sukcinata, gluceptata, laktobionata. Spektar antimikrobnog djelovanja je sličan spektru samog eritromicina. Zbog svega toga moguća je klinička primjena eritromicin taurata.
Introducción. La microbiota humana como fuente de bacterias y genes de resistencia constituyen un problema de salud pública. En este estudio se investigó la prevalencia de bacilos entéricos Gram ...negativos resistentes a β-lactámicos y de los Streptococcus del grupo viridans (EGV) con resistencia a eritomicina en la cavidad oral. Métodos. Se realizó un estudio descriptivo de corte transversal con 193 aislamientos de la cavidad oral sana de 178 adultos que asistieron a una Clínica Odontológica de la ciudad de Cali durante el 2018. La evaluación de la sensibilidad antimicrobiana se realizó en 59 bacilos entéricos y 134 EGV y se identificó por PCR los genes que confieren resistencia a β-lactámicos y eritromicina. El análisis estadístico se realizó mediante el empleo del paquete SPSS vs 23. Resultados. El 84,7% de los bacilos entéricos fueron multirresistentes y presentaron genes bla, siendo blaTEM-1 (49,2%) y blaVIM-2 (30,5%,) los más prevalentes. Los EGV fueron resistentes a eritromicina (38,8%) y clindamicina (28,4%). El 18,7% presentaron el fenotipo cMLSβ, 4,5% el iMLSβ y el 14,9% fueron M. El gen ermB se detectó en los cMLSβ, (13,4%) y el gen mef en los M (9,7%). Conclusión. En este estudio se demostró la presencia de EGV y bacilos entéricos resistentes a los antibióticos y portadores de genes de resistencia a eritromicina y genes bla en la cavidad oral sana. La presencia de estas bacterias representa un riesgo para la salud de los individuos portadores y contribuyen a la creciente epidemia de resistencia bacteriana.
Objetivo: Explorar o efeito da eritromicina sobre lesões pulmonares induzidas por hiperóxia. Métodos: Uma prole de ratos Sprague-Dawley (SD) prematuros com um dia de vida foi dividida aleatoriamente ...em quatro grupos: grupo 1 ar + cloreto de sódio, grupo 2 ar + eritromicina, grupo 3 hiperóxia + cloreto de sódio e grupo 4 hiperóxia + eritromicina. Com um, sete e 14 dias de exposição, foram detectadas Glutationa (GSH) e Interleucina-1 beta (IL-1 beta) pelo ensaio imunossorvente ligado à enzima (ELISA), e o ácido bicinconinico (BCA) foi utilizado para detectar a proteína GSH. O mRNA da γ-glutamil-cisteina-sintetase (γ-GCS) foi detectado por reação em cadeia da polimerase via transcriptase reversa (RT-PCR). Resultados: Comparadas ao grupo 1, as expressões do mRNA da GSH e da γ-GCS no grupo 3 aumentaram significativamente com um e sete dias de exposição (p < 0,05), porém a expressão de mRNA da γ-GCS diminuiu significativamente aos 14 dias; a expressão de IL-1 beta no grupo 3 aumentou significativamente aos 7 dias de exposição (p < 0,05) e diminuiu significativamente aos 14 dias. Comparadas ao grupo 3, as expressões do mRNA da GSH e da γ-GCS no grupo 4 aumentaram significativamente com um, sete e 14 dias de exposição (p < 0,05), porém as expressões de GSH mostraram uma tendência de queda aos 14 dias; a expressão de IL-1 beta no grupo 4 foi reduzida significativamente com um e sete dias de exposição (p < 0,05). Conclusões: As variações de IL-1 beta e GSH mediadas por oxidantes estão envolvidas no desenvolvimento de lesão pulmonar induzida por hiperóxia. A eritromicina poderá regular positivamente a atividade da γ-GCS, aumentando a expressão de GSH, inibindo os níveis de interleucina-1beta mediada por oxidante e aliviando a lesão pulmonar induzida por hiperóxia por meio de um efeito antioxidante.
To explore the effect of erythromycin on hyperoxia‐induced lung injury.
One‐day‐old preterm offspring Sprague‐Dawley (SD) rats were randomly divided into four groups: group 1, air + sodium chloride; ...group 2, air + erythromycin; group 3, hyperoxia + sodium chloride; and group 4, hyperoxia + erythromycin. At one, seven, and 14 days of exposure, glutathione (GSH) and interleukin‐1 beta (IL‐1 beta) were detected by double‐antibody sandwich enzyme‐linked immunosorbent assay (ELISA), and bicinchoninic acid (BCA) was used to detect GSH protein. γ‐glutamine‐cysteine synthetase (γ‐GCS) mRNA was detected by reverse transcription‐polymerase chain reaction (RT‐PCR).
Compared with group 1, expressions of GSH and γ‐GCS mRNA in group 3 were significantly increased at one and seven days of exposure (p<0.05), but expression of γ‐GCS mRNA was significantly reduced at 14 days; expression of IL‐1 beta in group 3 was significantly increased at seven days of exposure (p<0.05), and was significantly reduced at 14 days. Compared with group 3, expressions of GSH and γ‐GCS mRNA in group 4 were significantly increased at one, seven, and 14 days of exposure (p<0.05), but expressions of GSH showed a downward trend at 14 days; expression of IL‐1 beta in group 4 was significantly reduced at one and seven days of exposure (p<0.05).
Changes in oxidant‐mediated IL‐1 beta and GSH are involved in the development of hyperoxia‐induced lung injury. Erythromycin may up‐regulate the activity of γ‐GCS, increasing the expression of GSH, inhibiting the levels of oxidant‐mediated IL‐1 beta and alleviating hyperoxia‐induced lung injury via an antioxidant effect.
Explorar o efeito da eritromicina sobre lesões pulmonares induzidas por hiperóxia.
Uma prole de ratos Sprague‐Dawley (SD) prematuros com um dia de vida foi dividida aleatoriamente em quatro grupos: grupo 1 ar + cloreto de sódio, grupo 2 ar + eritromicina, grupo 3 hiperóxia + cloreto de sódio e grupo 4 hiperóxia + eritromicina. Com um, sete e 14 dias de exposição, foram detectadas Glutationa (GSH) e Interleucina‐1 beta (IL‐1 beta) pelo ensaio imunossorvente ligado à enzima (ELISA), e o ácido bicinconinico (BCA) foi utilizado para detectar a proteína GSH. O mRNA da γ‐glutamil‐cisteina‐sintetase (γ‐GCS) foi detectado por reação em cadeia da polimerase via transcriptase reversa (RT‐PCR).
Comparadas ao grupo 1, as expressões do mRNA da GSH e da γ‐GCS no grupo 3 aumentaram significativamente com um e sete dias de exposição (p<0,05), porém a expressão de mRNA da γ‐GCS diminuiu significativamente aos 14 dias; a expressão de IL‐1 beta no grupo 3 aumentou significativamente aos 7 dias de exposição (p<0,05) e diminuiu significativamente aos 14 dias. Comparadas ao grupo 3, as expressões do mRNA da GSH e da γ‐GCS no grupo 4 aumentaram significativamente com um, sete e 14 dias de exposição (p<0,05), porém as expressões de GSH mostraram uma tendência de queda aos 14 dias; a expressão de IL‐1 beta no grupo 4 foi reduzida significativamente com um e sete dias de exposição (p<0,05).
As variações de IL‐1 beta e GSH mediadas por oxidantes estão envolvidas no desenvolvimento de lesão pulmonar induzida por hiperóxia. A eritromicina poderá regular positivamente a atividade da γ‐GCS, aumentando a expressão de GSH, inibindo os níveis de interleucina‐1beta mediada por oxidante e aliviando a lesão pulmonar induzida por hiperóxia por meio de um efeito antioxidante.
Resumen Los macrólidos y cetólidos son familias de antibióticos que comparten el mismo mecanismo de acción. Las dos se unen a distintas bases del centro peptidiltransferasa del ARNr 23S. Su espectro ...antibacteriano es prácticamente superponible; sin embargo, desigualdades en la afinidad y/o el número de lugares de unión determinan diferencias en la intensidad del efecto antibacteriano (bacteriostático/bactericida) y en la actividad contra cepas con mecanismos de resistencia adquiridos. Son activos contra la mayoría de los microorganismos grampositivos y muchos microorganismos de crecimiento intracelular. En nuestro país, durante los últimos 10 años el porcentaje de cepas de neumococo y Streptococcus pyogenes resistentes a los macrólidos ha aumentado sensiblemente. Telitromicina (cetólido) mantiene la actividad contra estas cepas. Se metabolizan en el hígado a través del CYP 3A4 y pueden inhibir parcialmente la actividad de la enzima, interfiriendo con el metabolismo de otros fármacos que emplean la misma vía metabólica. Apenas se eliminan con la orina (a excepción de claritromicina). Alcanzan concentraciones elevadas en el citoplasma celular, pero no difunden al líquido cefalorraquídeo. Se incluyen en la categoría B de fármacos empleables durante el embarazo. La tolerancia de los macrólidos es buena y los efectos secundarios son escasos. Su principal indicación clínica es el tratamiento empírico de infecciones de vías respiratorias altas y bajas, de intensidad leve o moderada, adquiridas en la comunidad. Algunos pacientes tratados con telitromicina han presentado cuadros de hepatitis grave, por lo que su empleo se ha limitado al tratamiento de la neumonía adquirida en la comunidad, en casos en que no se disponga de otra alternativa.
Legionella pneumophila es la responsable del 5 al 12% de las neumonías extrahospitalarias esporádicas, aunque estas tasas están cambiando con los nuevos métodos diagnósticos
Estudio retrospectivo de ...los enfermos adultos diagnosticados de neumonía comunitaria por Legionella pneumophila ingresados entre 1997 y 2001. Criterios diagnósticos: presencia de antígeno urinario de Legionella serogrupo 1 o seroconversión con radiología de tórax compatible con neumonía
Ingresaron 97 pacientes. Noventa casos (92,8%) fueron comunitarios y 7 (7,2%) asociados a viaje. En 82 casos (84,5%) la presentación fue esporádica. Fumaban 75 pacientes (77,3%). Los síntomas más relevantes fueron fiebre 91 pacientes (93,8%) y tos 67 (68,1%). Cinco pacientes (5,2%) registraron cifras de creatinfosfocinasa superior a 5 veces su valor basal (en dos > 100 veces), cuatro de los cuales presentaron fracaso renal agudo. El antígeno urinario fue positivo en todos los casos, observándose seroconversión en 23/42 pacientes (54,8%). No se encontraron diferencias estadísticamente significativas entre la administración de eritromicina o claritromicina en monoterapia o en combinación con rifampicina. Presentaron fracaso renal agudo 19 (19,6%) y precisaron ventilación mecánica 22 (22,7%). Fallecieron 12 pacientes (12,5%). Los factores pronósticos independientes con influencia en la mortalidad han sido la frecuencia respiratoria > 30 resp./min, urea < 60 mg/dl y PaO2 < 60 mmHg. Se ha observado una asociación lineal significativa entre la escala del índice de severidad y la presencia de complicaciones o la mortalidad
La determinación del antígeno de Legionella ha permitido un aumento del número de casos, consiguiendo además un diagnóstico y tratamiento precoces. La mortalidad ha sido elevada, siendo la escala del índice de severidad un marcador de la presencia de complicaciones o de mortalidad
Community-acquired pneumonia due to Legionella pneumophila serogroup 1. Study of 97 cases. Legionella pneumophila is the causal agent of 5% to 12% of sporadic community-acquired pneumonia cases, though rates are changing with the use of new diagnostic methods
This is a retrospective study of all patients admitted to our hospital with community-acquired pneumonia due to Legionella pneumophila between 1997 and 2001. Diagnostic criteria included either a positive Legionella serogroup 1 urinary antigen test or seroconversion and a chest radiograph consistent with pneumonia
A total of 97 patients were studied. Ninety cases (92.8%) were community-acquired and 7 (7.2%) were associated with travelling. In 82 cases (84.5%) the presentation was sporadic. Seventy-five patients were smokers (77.3%). The most common symptoms were fever in 91 patients (93.8%) and cough in 67 (68.1%). In five patients (5.2%) creatine phosphokinase concentrations were over 5 times their baseline values (in two over 100 times); four of these patients presented acute renal failure. Seroconversion was observed in 23/42 patients (54.8%). There were no statistically significant differences between the administration of erythromycin or clarithromycin in monotherapy, or in combination with rifampin. Nineteen patients (19.6%) presented acute renal failure and mechanical ventilation was necessary in 22 (22.7%). Twelve patients died (12.5%). Independent prognostic factors associated with death included respiratory rate > 30 breaths/min, urea 60 mg/dL and PaO2 < 60 mmHg. A significant linear association was found between severity scale scores and the presence of complications or mortality
The Legionella urinary antigen test permits early diagnosis and treatment of this disease. The severity scale is an indicator of complications or death