Pjenasti valjak postao je cesto korišteno sredstvo u
pripremi za tjelesnu aktivnost, ali i u oporavku nakon nje.
Niska cijena i jednostavna primjena, koja nije vremenski
zahtjevna i ne zahtijeva ...posebne prostorne uvjete, cini
pjenasti valjak pogodnim za široku upotrebu, ne samo u
sportu i rekreaciji, nego i u rehabilitaciji. U podlozi
korištenja pjenastog valjka je samoopuštanje mišicne
fascije koje se postiže prijenosom težine vlastitog tijela na
miofascijalni kompleks. Cilj ovog rada bio je prikazati
utjecaj miofascijalnog samoopuštanja pjenastim valjkom
(rolinga) na fleksibilnost, doživljaj boli, mišicne
performanse, kao i oporavak nakon tjelesne aktivnosti.
Iako postoje velike varijacije u kvaliteti i rezultatima do
sada provedenih istraživanja, pregledom literature može
se zakljuciti da postoje dobre osnove za preporuku
korištenja pjenastog valjka kao pomagala za postizanje
miofascijalnog samoopuštanja, sa svrhom kratkorocnog
povecanja fleksibilnosti bez negativnog utjecaja na
mišicne performanse prije tjelesne aktivnosti, kao i za
smanjenje simptoma sindroma odgodene mišicne boli
nakon intenzivne tjelesne aktivnosti. Potrebna su naravno
daljnja istraživanja kako bi se odredio optimalni program
kojim bi se postigli opisani željeni ucinci rolinga u
pripremi za tjelesnu aktivnost i na oporavak nakon nje.
Cilj istraživanja. Mehanizam fiksacije zdjeličnih organa je još diskutabilan. Postoje tri glavne koncepcije u odnosu na ulogu suspenzionog i sustenzionog sistema: »suspenzionistička«, ...»sustenzionistička« i »dulistička« koncepcija. Cilj ove publikacije je da baci novu svjetlost na ulogu suspenzionog sustava kod ovih zbivanja. Materijal i metode. Studija obuhvata 441 pacijenticu (340 genitalnih prolapsa i 101 kontrolnih slučajeva). Sve pacijentice su podvrgnute standardnoj kolpocistografiji (pri maksimalnoj kontrakciji zdjelične dijafragme i tijekom maksimalnog tiskanja). Pelvimetrijska mjerenja su vršena između dobro definiranih točki zdjeličnih struktura: donji rub simfize pubične kosti, vrat mjehura, vanjsko ušće maternice i sredina prednje površine trećeg sakralnog kralješka. Na taj način, dobivaju se tri distancije koje karakteriziraju suspenzioni sistem: pubo-urinarna, uro-genitalna i genito-sakralna. Biomehanička ispitivanja promjena ovih parametara vršena su na bazi analize indeksa elastičnih oscilacija i plastičnih deformacija, koji se klasično koriste u mehanici za izučavanje sistema građenih od elastičnih struktura. Rezultati. Elastične oscilacije u kontrolnim slučajevima indeks cijele suspenzije iznosi 7,8%, pri čemu svi dijelovi ovog sistema ne ponašaju se uniformno. Najveće promjene su na nivou genito-sakralnog dijela suspenzije (15,3%). Mnogo manji indeks je na nivou pubo-urinarne distancije (3,3%). Međutim, najinteresantniji nalaz je negativan indeks elastičnih oscilacija urogenitalnog dijela (–1,5%). Kod različnih stupnjeva prolapsa maternice indeksi elastičnosti cijelog supenzionog sistema povećavaju se proporcionalno težini spada, dostižući maksimalne vrijednosti od 45%. Pri tome, najveći indeksi su na nivou genito-sakralne partije, dostižući maksimum od 49,5%, a manji na nivou pubo-urinarne distancije, dostižući maksimum od 29,5%. Kod intravaginalnih histeroprolapsa, indeksi elastičnih oscilacija na uro-genitalnom segmentu sporo se povećavaju, a veoma se naglo penju nakon eksteriorizacije uterusa, dostižući maksimum od 42,7%. Indeksi plastičnih deformacija pri kontrakciji zdjelične dijafragme pokazuju da njena kontrakcija ne može korigirati deterioracije sakro-genitalnih i pubo-urinarnih dijelova suspenzije, nego ona samo u medijanoj liniji »sakuplja« prolabirane organe. Indeksi plastičnih deformacija pri maksimalnom tiskanju pokazuju deterioraciju suspenzionog sistema. Kod histeroprolapsa ¬indeksi za cijeli sistem se progresivno povećavaju, paralelno prateći stupanj prolapsa maternice (15,4%, 28,0%, 68,0% i 73,3%). Najveći indeksi se registriraju na genito-sakralnom dijelu suspenzije (maksimalne vrijednosti od 105,3%), što jasno govori da je prolaps maternice u direktnoj vezi s oštećenjem toga dijela suspenzionog sistema. Indeksi za pubo-urinarni dio su na nešto nižem nivou (maksimalna vrijednost od 53,4%). Međutim, razvoj indeksa uro-genitalnog dijela suspenzije je veoma interesantan: kod intravaginalnih histeroprolapsa oni su negativni, a nakon eksteriorizacije uterusa naglo se povećavaju, dostižući maksimalnu vrijednost od 32,3%. Zaključak. Ispitivanja jasno pokazuju da je prolaps genitalnih organa primarno povezan s oštećenjem suspenzionog sistema. Dosljedno tome kirurška terapija prolapsa treba biti primarno usmjerena na odgovarajuću korekciju oštećenja odgovarajućih dijelova suspenzionog sistema. Premda se ovakva korekcija može vršiti skraćenjem dijelova suspenzionog sistema (resekcije, duplikacije ili plikaturacije), njihova supstitucija pomoću heterogenog materijala daje bolje i trajnije rezultate.
