DerridaWhat could be the common thread linking these three very different thinkers: Hegel, Rosenzweig, and Derrida? In my essay, I will argue that this link is provided by a certain form of political ...theology which is polemical towards Carl Schmitt’s notion of the katechon or the “restrainer of the apocalypse.” While the political theology which they propose is also based on the idea of the restraint, it takes a different form than the Schmittian postponement of the apocalyptic event. Their alternative notion is attenuation which results in the political and philosophical practice of maintaining a distance between God and the world. Neither simply restraining it, nor simply hastening, this new formula takes a third dialectical position between the katechon and the apocalyptic, which consists in “easing the lightning to the children”: the world as God’s child—weak, fragile, and exposed to the infinite power of creation and destruction—must nonetheless find a way to use the revelatory power of the eschaton for the immanent purposes.
This book covers the gamut of historical and contemporary arguments of metaphysics, engaging readers through three profound questions: what are the most general features of the world, why is there a ...world and what is the place of human beings in the world?
Parmenides warns against inquiring on the dead–end way of non–being (ouk esti): it is impossible to know and speak of what–is–not (to mē eon). At DK 28 B 8.6–9, he denies that not–being can be ...treated as real, and that it can be considered in any reliable reasoning.
Melissus, in contrast, at DK 30 B 1 treats non– being as a possible state of affairs, as a possibility worth considering as a part of argumentation, though one from which generation remains impossible. This paper focuses on this radical shift regarding non–being between these two Eleatic thinkers, resulting in very different ways of seeing the world.
Heroizm w Gułagu Raźny, Anna
Kultura Słowian,
01/2018, Letnik:
XIV
Journal Article
Recenzirano
Odprti dostop
Dla podjętego tematu istotne jest znaczenie występujących w tytule pojęć. Heroizm wyraża aksjologiczny i metafizyczny wymiar poświęcenia człowieka w imię wartości fundamentalnych dla sensu i celu ...jego istnienia. To właśnie pojęcie podpowiada antropologiczno--filozoficzne kryteria interpretacji literatury stanowiącej świadectwo życia w łagrze. Gułag wnosi natomiast do tak określonej interpretacji perspektywę historyczno-ideologiczną. Prezentując postawy heroiczne w Gułagu, literatura łagrowa potwierdza określone przez Maxa Schelera znaczenie heroizmu jako postawy moralnej i zarazem egzystencjalnej. Wyrasta ona z pozycji przekraczania własnego ja w ofiarnym akcie poświęcenia w imię wybranych wysokich wartości duchowych, moralnych, kulturowych. W ofiarnym akcie ja ludzkiego (aż do ofiary własnego życia) ujawnia się metafizyczna istota wartości, dla której jest on dokonywany. Ujawnia się także perspektywa metafizycznej nadziei na inne – prawdziwe – życie, nade wszystko po śmierci. Heroizm w Gułagu stanowił nie tylko zaprzeczenie rozpaczy nicości, ale również świadectwo poświęcenia dla wartości przewyższającej system obozowy i ideologię komunizmu. Poświęcenie to oznaczało zgodę na cierpienie i śmierć w imię wybranej wartości. Literatura łagrowa podaje przykłady heroicznych postaw zajmowanych w imię religii, drugiego człowieka, wolności, rodziny, sztuki. Najbardziej reprezentatywne pod tym względem są utwory A. Sołżenicyna, W. Szałamowa, E. Giznburg, W. Bukowskiego. One też są przywoływane w niniejszej pracy.
The central problem of this text deals with the concept of counter-anthropology developed by Eduardo Viveiros de Castro. The purpose is to reconceptualize the anthropological comparison from a ...decolonial point of view. The new task that the Brazilian anthropologist assigns to anthropology in Cannibal Metaphysics is a “permanent decolonization of thought”, which will only be realized when anthropology establishes an alliance with others’ philosophies. He brings to the forefront of anthropology Amerindian perspectivist multinaturalism coming from the encounter between a “certain becoming-Indian of Deleuze-Guattari’ s philosophy” and a “certain becoming-Deleuzian” of structural anthropology. By reversing Western multiculturalism and identifying the interspecific difference to the intercultural difference, multinaturalism makes it possible above all to redefine “comparison” – the emblematic method of Western anthropology – with its fertile concepts of translation and equivocation. In this text we try to show that, insofar as counter-anthropology is a power of becoming-other and transforming Western anthropology, it is different from some “post-colonial” projects that reproduce images of the anthropological mirror. Moreover, counter-anthropology cannot be identified with a recent theoretical orientation, the so-called “ontological turn”, since it is not about a plurality of ontologies, but about a multiplicity of perspectives, their becomings and their equivocal relationships.
PDF
