Artykuł omawia najważniejsze dokumenty związane z osobą i twórczością Zuzanny Ginczanki, zebrane w archiwach i bibliotekach: zarówno spuściznę poetki, jak i materiały wytworzone w miejscach i przez ...instytucje, z którymi była związana. Największa część spuścizny znajduje się w Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie, w tym młodzieńcze rękopisy, będące podstawą prac edytorskich. Zbiory warszawskiego muzeum i problemy edytorskie związane z rękopisami Ginczanki (i pierwodrukami jej wierszy oraz edycjami tej twórczości z lat 1953 i 1980) zostały omówione w pierwszych dwóch częściach tekstu. Następnie autorka opisała domniemaną historię rękopisu Ginczanki znalezionego w 2018 roku w Bibliotece Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, wskazała materiały archiwalne do biografii poetki (w tym odnalezione w 2020 roku dokumenty złożone przez Zuzannę Gincburg w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie w roku 1935) oraz zasygnalizowała problem zaginionego rękopisu ostatniego wiersza poetki.
Celem niniejszej pracy jest przede wszystkim opublikowanie, a także omówienie – przechowywanego dotychczas w zbiorach Biblioteki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk – maszynopisu autorstwa ...ówczesnego kierownika wspomnianej placówki Jana Baumgarta (1904–1989), tekstu poświęconego losom Biblioteki PTPN w czasie drugiej wojny światowej i pierwszych lat powojennych.wszych lat powojennych.
U radu se definira indeks digitalne transformiranosti temeljen na modelu digitalne zrelosti te istražuje stanje digitalne transformiranosti u odabranim neprofitnim organizacijama u Hrvatskoj. ...Indeksom digitalne transformiranosti utvrđuju se strateški prioriteti i razvoj sveobuhvatnih akcijskih planova usklađenih s ukupnim strateškim ciljevima poduzeća, ovisno o stupnju uključenja dionika poduzeća u poslovanje, korištenja novih tehnologija i inicijativa, inoviranja modela poslovanja, kulture dijeljenja te agilnosti i otvorenosti u poslovanju. Indeksom digitalne transformiranosti ukazuje se na stupanj disruptivne inovacije koja, u navedenim okolnostima, proizlazi iz provedene digitalne transformacije poslovanja organizacije. Digitalne tehnologije čimbenik su digitalne ekonomije i raznim poboljšanjima sustava, od inkrementalnih do radikalnih, transformiraju poslovne procese, proizvode i usluge svih entiteta zastupljenih na tržištu. U radu se istražuje, u odabranim neprofitnim organizacijama u Hrvatskoj, dostignuti stupanj razvoja mobilne tehnologije, društvenih mreža, računarstva u oblacima, obrade velikih količina raznorodnih podataka, upotreba senzora i internet stvari, inovativnih poslovnih modela, umjetne inteligencije, virtualne i proširene stvarnosti, kripovaluta i kriptodomena te tako dostignuti stupanj digitalizacije poslovanja i razmjene digitalnog sadržaja. Cilj je rada testirati primjenjivost indeksa digitalne transformiranosti u neprofitnim organizacijama. Predmet je istraživanja utvrđivanje mjere primjenjivosti indeksa digitalne transformiranosti u korelaciji s ekonomičnim, efikasnim i efektivnim procesima neprofitnih organizacija. U zaključku istraživanja ukazuje se da samo neprofitne organizacije s visokim indeksom digitalne transformiranosti, koje su uspješno provele procese digitalne transformacije poslovanja, stvaraju danas neophodne, tržišne konkurentske razlike i kao predvodnici promjena predstavljaju prijetnju ostalim organizacijama. Testiranje je izvršeno na uzorku neprofitnih organizacija.
Istraživanjem je potvrđena testirana hipoteza da neprofitne organizacije s visokim
indeksom digitalne transformiranosti učinkovito provode svoje aktivnosti.
Autorka prezentując na wstępie dzieje księgozbioru Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk (TWPN), podejmuje w dalszej części artykułu analizę pozostałości po kolekcji (1007 dzieł w 2131 ...woluminach) filozofa, przyrodnika, działacza i pisarza politycznego Stanisława Staszica (1755-1826). Księgozbiór tego uczonego znalazł się zbiorach TWPN w 1826 r. i razem z nimi trafił w 1834 r. do Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie (BUW). Na podstawie badań proweniencyjnych U. Paszkiewicz zidentyfikowała w zbiorach BUW 106 dzieł w 132 woluminach należących niegdyś do S. Staszica, charakteryzując je pod względem wydawniczym, fizycznym, proweniencyjnym i treściowym. Autorka dowodzi, że księgozbiór Staszica odzwierciedla jego wszechstronne zainteresowania naukowe, społeczne i ekonomiczne. Zarazem stwierdza, że wszystkie zachowane zbiory tworzące zasób dawnej Biblioteki TWPN winny być przedmiotem szczegółowych badań. Funkcjonująca w latach 1802-1832 Biblioteka TWPN pretendowała bowiem do roli polskiej książnicy narodowej, mającej na celu zabezpieczenie dorobku narodu polskiego i przechowanie go dla przyszłych pokoleń.
Biblioteka zgromadzona w Kodniu założona została przez kanclerza wielkiego litewskiego Jana Ferdynanda Sapiehę (1680-1751). Powiększana przez spadkobierców, liczyła w chwili przekazania jej przez ...szambelana cesarza Napoleona i miecznika Księstwa Warszawskiego Aleksandra Sapiehę (1773-1812) Warszawskiemu Towarzystwu Królewskiemu Przyjaciół Nauk 6000 woluminów. Artykuł stanowi komunikat o stanie badań prowadzonych nad zagadnieniem biblioteki kodeńskiej oraz charakterem bibliofilstwa tych przedstawicieli wspomnianego rodu, którzy przyczynili się do powstania i pomnożenia księgozbioru. Analiza ta powstała w oparciu o istniejące źródła drukowane, archiwalia dotyczące Sapiehów przechowywane w Archiwum Głównym Akt Dawnych, Bibliotece XX Czartoryskich w Krakowie oraz Bibliotece Jagiellońskiej, a przede wszystkim w oparciu o analizę ocalałych egzemplarzy z proweniencjami sapieżyńskimi (227 pozycji), znajdujących się obecnie w Oddziale Starych Druków BUW.
W artykule scharakteryzowano dzieje ofiarności dla Biblioteki Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie (TPN). Zbiory TPN, narastające w ciągu 30 lat dzięki darom, zakupom, egzemplarzowi obowiązkowemu ...oraz wymianie dubletów, defektów i wydawnictw Towarzystwa, osiągnęły przed likwidacją Towarzystwa (1831) pokaźną liczbę 30 000 woluminów. W tekście scharakteryzowane zostały wymienione wyżej kategorie wpływów oraz podano liczne przykłady. Zwrócono uwagę na ofiarność społeczeństwa polskiego na rzecz Towarzystwa, a w celu zilustrowania zamierzeń ofiarodawców zaprezentowano fragmenty niektórych deklaracji darczyńców. Autorka tekstu w oparciu o akta TPN śledzi również kolejnych bibliotekarzy, „dozorców”, kustoszy i inspektorów Biblioteki, ich obowiązki oraz zasługi dla rozwoju i ostatecznego kształtu zbiorów. Co ważne, z zaprezentowanej na łamach artykułu analizy, rysują się dwie najważniejsze koncepcje gromadzenia zbiorów – z jednej strony mamy do czynienia z biblioteką jako warsztatem pracy naukowej, a z drugiej uniwersalnej biblioteki narodowej, skarbnicy piśmiennictwa ojczystego, którą tworzyli ofiarodawcy.
W debatach podejmowanych w obszarze pedagogiki ogólnej istotne miejsce zajmują kwestie metodologiczne, związane z poszukiwaniem nowych możliwości wytwarzania wiedzy pedagogicznej. Wynika to z kilku ...przesłanek. Przede wszystkim jest odpowiedzią na zmiany zachodzące w szeroko rozumianej edukacji i stawianych na nowo pytań o użyteczność wiedzy pedagogicznej. Stanowi też istotny fragment budowania tożsamości dyscypliny, wpisujący się w dynamiczny proces jej wewnętrznych zmian i rozwoju. Pojawiają się nowe pytania w obszarze konceptualizacji przedmiotu badań, zarysowywane są również nowe sposoby formułowania problemów badawczych, a to wymaga nowych rozwiązań metodologicznych. Prezentowane opracowanie pomyślane zostało jako głos w dyskusji nad usytuowaniem badań określanych jako praktyczne/stosowane w odniesieniu do pojawiających się potrzeb praktyki i teorii pedagogicznej. Szczególną uwagę zwrócono na badania ewaluacyjne w edukacji, które zdaniem autorki generują wiele możliwości rozpoznawania ważkich kwestii pedagogicznych.
Under a complex geological region influenced by the subduction of the Pacific plate, Kamchatka Peninsula is one of the most active volcanic arcs in the Pacific Rim. Due to logistical difficulty in ...instrumentation, shallow magma plumbing systems beneath some of the Kamchatkan volcanoes are poorly understood. InSAR offers a safe and quick method for monitoring volcanic deformation with a high spatial resolution. In this study, a group of satellite radar interferograms that span the time interval from 2000 to 2010 shows eruptive and non-eruptive deformation at Karymsky Volcanic Center (KVC), Kamchatka, Russia. All the interferograms provide details of the activity around the KVC during 2000–2010, as follows: (1) from 2000 to 2004, the Karymsky-AN (Akademia Nauk) area deflated and the MS (Maly Semyachik) area inflated, (2) from 2004 to 2006, the Karymsky-AN area deflated with ongoing eruption, while the MS area subsided without eruption, (3) from 2006 to 2008, as with 2000–2004, the Karymsky-AN area deflated and the MS area inflated, (4) from 2008 to 2010, the Karymsky-AN area inflated up to 3 cm, and the MS area subsided. Point source models suggest that two magma reservoirs provide a good fit to the observed deformation. One source is located beneath the area between Karymsky and AN at a depth of approximately 7.0 km, and the other one is situated beneath MS at a depth of around 5.8 km. Synchronous deformation patterns suggest that two magma systems are fed from the same deep magma source and connected by a fracture zone. The InSAR results are consistent with GPS ground deformation measurements, seismic data, and petrological constraints.
•InSAR data mapped 2000–2010 deformation at Karymsky Volcanic Center, Kamchatka•Deformation models suggest two separate shallow magma reservoirs•The two magma systems are fed from the same deep magma source and likely connected
CEL NAUKOWY: Celem tego artykułu jest uzyskanie naukowo uzasadnionej odpowiedzi na pytania i wątpliwości dość często wyrażane, a podważające potrzebę używania pojęcia narracja w naukach ...humanistycznych. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problemem badawczym jest odpowiedź na pytanie, czy użycie pojęcia narracja wnosi nowe możliwości teoretyczne lub metodologiczne w naukach humanistycznych. Do próby uzyskania odpowiedzi na to pytanie posłużono się analizą logiczną oraz analizą krytyczną opartą na metodologii nauk społecznych. PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech części. W pierwszej dokonano krótkiego przeglądu sposobu definiowania pojęcia narracja w literaturoznawstwie, językoznawstwie, psychologii, psychiatrii, socjologii, historii, dziennikarstwie i marketingu. W drugiej części, po wykazaniu, że wspólna definicja dla wymienionych nauk jest zbyt ogólnikowa, nieprecyzyjna, a więc nieprzydatna w nauce, wskazano różne możliwości uprecyzyjnienia poprzez kategoryzacje. W trzeciej części udowodniono, że dotychczasowe próby wprowadzenia tego pojęcia do języka naukowego nie zapobiegają problemom metodologicznym, z jakimi borykają się nauki humanistyczne. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Na podstawie powyższych analiz można stwierdzić, że pojęcie narracja mogłoby być używane w naukach społecznych i byłoby wręcz przydatne pod warunkiem wypracowania precyzyjnej definicji, np: że jest to celowa wypowiedź, która ma na celu przekonanie odbiorcy/słuchacza do określonego przez narratora sposobu myślenia, zachowania, sposobu życia, czyli w tym przypadku narracja byłaby środkiem do uzyskania zamierzonego celu o charakterze społecznym (np.: przekonanie danej osoby do określonych zachowań, ideologii, światopoglądów itp.). Nie jest ona fake newsem ani postprawdą. Nie jest też tylko opowiadaniem. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: • W różnych dyscyplinach nauki występują różne rozumienia pojęcia narracja. Próby skonstruowania wspólnej definicji kończą się tak ogólnikowym ujęciem, że nie nadaje się ono do badań naukowych, które przecież wymagają precyzji. • Pewnym rozwiązaniem według Autora byłoby używanie pojęcia narracji „przymiotnikowej”, np.: narracja ekonomiczna, teologiczna, polityczna, historyczna itd. Jest to kategoryzacja ze względu na treść. • Sposoby ujęcia pojęcia narracja w psychologii i psychiatrii sugerują inną kategoryzację: (a) narracja wyartykułowana werbalnie lub (b) istniejąca mentalnie. Kategoryzacja omawianego pojęcia może zatem sprzyjać precyzji. • W innym wymiarze, gdy bierzemy pod uwagę rolę narracji, można stwierdzić, że w niektórych dyscyplinach nauki stanowi ona ostateczny przedmiot badań (literaturoznawstwo, językoznawstwo i im podobne), podczas gdy w innych dyscyplinach jest ogniwem pośredniczącym między badaczem a badanym obiektem. • Ponieważ niemal we wszystkich dziedzinach nauk humanistycznych narracja oznacza tyle co opowiadanie, pewnym rozwiązaniem może być przyjęcie wąskiego i precyzyjnego rozumienia narracji. Autor proponuje następującą definicję: Przez narrację rozumie się takie werbalne przedstawienie rzeczywistości, które ma na celu przekonanie odbiorcy do celów i racji nadawcy tegoż. Narracja nie jest fake newsem ani postprawdą, ponieważ nie opiera się na fałszu czy kłamstwie. • Zdaniem Autora powyższa definicja nie zostanie powszechnie przyjęta z tego powodu, iż historia nauk społecznych jasno dowodzi, że wielu badaczy woli tworzenie coraz to nowego słownictwa niż żmudne, czasochłonne badania i analizy. Ponadto w naukach społecznych (ale nie tylko) występują, na ogół starzejące się prędzej czy później, mody na używanie pewnych pojęć.
PDF
