Protez kapak endokarditi az görülen bir klinik durum olmasına rağmen oldukça yüksek mortalite ve morbiditeye neden olan bir hastalıktır. Protez kapak endokarditli hastalarda apse, psödoanevrizma, ...fistül gibi komplikasyonlar sık görülür. Bu komplikasyonlar kötü prognozun göstergeleridir. Protez kapak endokarditinden şüphelenilen hastalarda ekokardiyografi tanıda oldukça önemli bir basamaktır. Bu hastalarda vakit geçirmeden transtorasik ve transözofajiyal ekokardiyografi yapılmalıdır. Ekokardiyografik değerlendirmede kesin karar veremediğimiz durumlarda, klinik olarak infektif endokardit şüphesi yüksek ise 7-10 gün sonra ekokardiyografi tekrarlanmalıdır.
Although prosthetic valve endocarditis has a relatively low incidence, it is associated with a high risk for mortality and morbidity. Periannular complications such as abscess formation, pseudoaneurysm, and fistulas are common in prosthetic valve endocarditis, indicating a poor prognosis. Echocardiography is a very important diagnostic tool in cases of suspected prosthetic valve endocarditis and transthoracic and transesophageal echocardiography should be performed without delay. If the initial echocardiographic examination is inconclusive and the clinical suspicion of infective endocarditis remains high, repeat echocardiography is necessary with an interspersion of 7 to 10 days.
Revizijska artroplastika kuka s masivnim gubitkom kosti i zdjeličnim diskontinuitetom do sada nema standardizirani tretman. U radu je prikazan slučaj pacijentice kojoj je dijagnosticiran zdjelični ...diskontinuitet 4 godine nakon prethodne artroplastike kuka. Pacijentica boluje od reumatoidnog artritisa, a primljena je na bolničko liječenje zbog boli u kuku, skraćenja noge, ograničenja kretnja i nemogućnosti hoda. Učinjena je preoperativna rendgenska slika zdjelice s kukovima koja je pokazala zdjelični diskontinuitet, a intraoperativno je utvrđeno da se radi o tipu IV b, tj. diskontinuitetu udruženom s kavitarnim i segmentalnim defektom acetabuluma. Radi postizanja stabilne konstrukcije, kao bitnog preduvjeta za postizanje koštane konsolidacije, učinjena je osteosinteza stražnjeg nosača rekonstrukcijskom pločicom po A.O.-metodi, a nakon toga defekt je popunjen koštanim presadcima iz koštane banke. Ugrađena je adekvatna revizijska bescementna čašica, a vijcima se nastojala postići dobra fiksacija većih modeliranih koštanih presadaka te fiksacija čašice za preostali dio zdjelice. Time je postignuta dobra inicijalna stabilnost konstrukcije. Radi postizanja urašćivanja kosti i izbjegavanja mehaničkog neuspjeha preporučeno je rasterećenje u razdoblju od 3 do 6 mjeseci nakon operacije. Metodom rekonstrukcije koju smo primijenili dobili smo zadovoljavajući klinički rezultat nakon dvije godine praćenja, a radiološki nema znakova razlabavljenja konstrukcije pa se može govoriti o izlječenju diskontinuiteta.
The Bionic Human Johnson, Frank E; Audisio, Riccardo A; Lairmore, Terry C ...
2006, 2005, 2007-11-29
eBook
An integrated survey of best practices for the management of patients with implanted prosthetic devices and an insightful examination of the epidemiological, societal, and policy issues associated ...with their use. The devices covered range from breast, penile, vascular, and joint prostheses to cochlear, ossicular, and dental implants, and include cerebrospinal fluid shunts, cardiac valves, stents, and pacemakers. For each device, the authors consider its pros and cons, detail the best current strategies to keep implanted patients healthy, and evaluate the latest and most promising new diagnostic tests, Clinical counterpoints from distinguished authorities at major centers in the United States and Europe are offered throughout. Follow-up recommendations are summarized in a standardized format that allows comparative analysis and lays the foundation for controlled clinical trials and the eventual establishment of evidence-based guidelines.
Amaç: Bu çalışmada ortopedik cerrahide kaynama gecikmesi
ya da kaynamama durumlarında kullanılması
önerilen Exogen cihazı ile verilen düşük yoğunluklu ses
dalgalarının, ortopedik enfeksiyonlarda sık ...karşılaşılan
Staphylococcus aureus'un koloni sayısı, antimikrobiyal
duyarlılığı, bakteriyel morfolojisi ve genetiği üzerine etkisi
araştırıldı.
Çalışma planı: İçinde S. aureus (ATCC 25923) suşu bulunan
0.5 McFarland bulanıklığında hazırlanan 30 adet tüp
süspansiyonunun 15'ine (test grubu) 20 dakika boyunca
Exogen cihazı ile düşük yoğunluklu ses dalgası uygulanırken,
diğer 15'ine (kontrol grubu) ses dalgası uygulanmadı.
Uygulama sonrasında iki gruptaki tüpler koloni sayısı, antibiyotik
duyarlılığı ve genotip farklılıklar açısından karşılaştırıldı.
Grupların histolojik değerlendirmeleri elektron
mikroskopu ile yapıldı.
Sonuçlar: Uygulama sonrasında, kontrol grubuyla karşılaştırıldığında,
test grubundaki bakteri koloni sayısı anlamlı
derecede azalmış bulundu (p<0.001). İki grup arasında
antibiyotik duyarlılığı ve genotip değişim açısından
anlamlı fark bulunmadı. Kontrol grubundaki bakterilerin
hücre duvar yapıları normal bulunurken, test grubunda
hücre duvarlarında kısmi yıkım veya parçalanma görüldü.
Bakteri hücre duvar kalınlığı test grubunda kontrol grubuna
göre anlamlı derecede fazla idi (sırasıyla, 41.54 nm ve
24.27 nm, p<0.001).
Çıkarımlar: Düşük yoğunluklu ses dalgasının, ortopedik
cerrahide enfeksiyonun önlenmesi için profilaktik olarak
ya da enfekte kaynamamaların tedavisinde adjuvan bir
yöntem olarak kullanılması düşünülebilir.
Objectives: We investigated the effect of low-intensity
pulsed sound waves delivered by the Exogen device, which
is recommended for the treatment of delayed union and
nonunion in orthopedic surgery, on the colony number,
antimicrobial susceptibility, bacterial morphology, and
genetics of Staphylococcus aureus, which is a frequent
pathogen in orthopedic infections.
Methods: Thirty tubes containing 0.5 McFarland suspensions
of S. aureus (ATCC 25923) were used. Fifteen tubes
forming the test group were subjected to low-intensity
sound waves by the Exogen device for 20 minutes. The
remaining 15 tubes were untreated as controls. The two
groups were then compared with respect to colony number,
antibiotic susceptibility, and genotypic properties.
The tubes were examined histologically by electron microscopy.
Results: The test tubes treated with sound waves showed a
significantly lower number of bacteria colonies compared
to the control tubes (p<0.001). The two groups were similar
with respect to antibiotic susceptibility and genotypic
properties. Bacterial cell wall structure in the control
group was of normal appearance, whereas partial destruction
and break-up were observed in test samples. Bacterial
cell wall thickness was significantly higher in the test
group compared to the control group (41.54 nm and 24.27
nm, respectively; p<0.001).
Conclusion: Low-intensity sound waves may be beneficial
as a prophylactic measure to prevent infections in primary
orthopedic operations and as an adjuvant therapy for infected
nonunions.
U radu su opisana dostignuća primjene robotike u medicini. Obrađeni su posebno kirurški roboti i opisani predstavnici različitih robota ovisno o području medicine. Prikazani su roboti namijenjeni ...pomoći u bolnicama, kod kuće i u domovima umirovljenika. Istaknuta je prednost tzv. nadzornih odnosno komunikacijskih robota, koji bi imali svoju primjenu u udaljenim ili malim mjestima. Prikazana su najnovija dostignuća kod izrade proteza upravljanih signalima iz mozga, te drugih temeljenih na interakciji pacijenta i protetičkog uređaja. Posebno je istaknuta problematika neurokirurgije i rješenje hrvatskog dvoručnog neurokirurškog robota “Ronna”, koji je uspješno prošao predkliničko testiranje i priprema se za prvu operaciju u funkciji asistenta neurokirurgu. Na kraju prikazani su minijaturni roboti koji se koriste u dijagnostici i liječenju probavnog trakta, te pravci razvoja budućih medicinskih mini i nano robota.
Amaç: Bu çalışmada teikoplanin veya gentamisin emdirilen
insan süngerimsi kemiğinin lokal antibiyotik taşıyıcısı
olarak in vitro antibakteriyel etkinliği araştırıldı.
Çalışma planı: Çalışmada ...parsiyel veya total kalça protezi
uygulanan yedi hastanın eksize edilen femur başlarındaki
süngerimsi kemikten elde edilen örnekler kullanıldı. Kemik
örnekleri iki gruba ayrılarak bir grup gentamisin, diğer grup
ise tekoplanin içinde bir saat bekletildi. Kontrol amaçlı olarak,
steril salin solüsyonu içinde bekletilmiş kemik örnekleri
kullanıldı. Kemik örneklerinin antibiyotik salgılama
özellikleri disk difüzyon yöntemiyle, her bir günde yedişer
örnekte olmak üzere, 1, 3, 7, 10, 14, 18 ve 21. günlerde in
vitro olarak değerlendirildi. Gentamisin için E. coli ATCC
25922, teikoplanin için S. aureus ATCC 25923 suşları
kullanıldı ve sırasıyla >=;15 mm ve ≥14 mm zon çapları in
vitro etkinlik olarak kabul edildi.
Sonuçlar: Test edilen günlerde ölçülen agar disk çapları
incelendiğinde, teikoplanin + kemik (12-18 gün) yapısının
gentamisin + kemik yapısına (7-10 gün) oranla daha uzun
süreli salınım oluşturduğu izlendi. Kontrol grubunda inhibisyon
oluşmadı. Teikoplanin ve gentamisin arasında agar
disk çapları ortalamaları açısından birinci ve üçüncü günlerde
anlamlı farklılık bulunmazken, yedinci (p=0.008) ve
10. günlerde (p=0.003) teikoplanin örneklerinin inhibisyon
alanı anlamlı derecede fazla bulundu.
Çıkarımlar: Bulgularımız, insan süngerimsi kemiğinin
uygun koşullarda teikoplanin ile önemli miktarda birleşme
oluşturduğunu ve yaklaşık iki hafta boyunca etkin düzeyde
antibiyotik salınımı sağladığını göstermektedir.
Objectives: This study was designed to determine the in vitro
antibacterial activity of gentamicin- or teicoplanin-impregnated
human cancellous bone as a local antibiotic carrier.
Methods: The study samples were obtained from human
cancellous bone within the femur head in seven patients
who underwent partial or total hip arthroplasty. Bone
specimens were processed and incubated with gentamicin
or teicoplanin for an hour. Control bone specimens were
soaked in sterile saline solution for the same duration. Antibiotic
release of bone specimens was assessed by the disc
diffusion technique after 1, 3, 7, 10, 14. 18, and 21 days of
antibiotic impregnation, with seven samples in each group.
The test strains were E. coli ATCC 25922 for gentamicin,
and S. aureus ATCC 25923 for teicoplanin. In vitro antibiotic
efficacy was defined as an inhibition zone diameter of
>=;15 mm for gentamicin, and ≥14 mm for teicoplanin.
Results: Evaluation of inhibition zone diameters showed
that bone + teicoplanin complexes had a longer duration of
antibiotic release than that of bone + gentamicin complexes
(12 to 18 days vs 7 to 10 days). There was no inhibition
in the control group. There were no significant differences
in inhibition zone diameters of teicoplanin- and gentamicin-
treated specimens on the first and third days; however,
teicoplanin exhibited significantly greater zone diameters
on the seventh (p=0.008) and tenth (p=0.003) days.
Conclusion: Our data show that, under appropriate conditions,
human cancellous bone incorporates a considerable
amount of teicoplanin and exhibits effective antibiotic release
for approximately two weeks.
Cilj: Željela se procijeniti stabilnost boje toplinski polimerizirajuće smole, autopolimerizirajuće smole, uretan-dimetakrilatne smole i CAD/CAM bloka od polimetilmetakrilata (PMMA) pohranjenih u ...različitim
medijima. Materijali i metode: Za svaku skupinu proizvedeno je 60 uzoraka u obliku pločica (15 × 2 mm). Ukupno 240 uzoraka termociklirano je u 5000 ciklusa. Zatim su uzorci slučajnim odabirom
podijeljeni u četiri skupine (n = 15) prema mediju za pohranu: kava, kola, crno vino i destilirana voda (kontrolna skupina). Mjerenje boje svakog uzorka obavljeno je spektrofotometrom prije pohranjivanja i poslije toga postupka (nakon 7 i 30 dana) te su izračunate razlike u boji (ΔE). Rezultati: U svim materijalima za bazu proteze dogodile su se promjene boje različitog stupnja nakon pohranjivanja u različitim medijima tijekom obaju mjerenja. U svim medijima za pohranjivanje CAD/CAM materijali minimalno su promijenili boju. U svim materijalima za izradu baze proteze crno vino uzrokovalo je veći stupanj promjene boje od kole ili kave. Zaključak: Stabilnost boje CAD/CAM materijala za izradu baze proteze bila je bolja od bilo koje druge vrste materijala. Vrijednosti promjene boje u svim skupinama pohranjenima u crnom vinu bile su klinički vidljive (osim Eclypsea).
Svrha: Istraživanjem se nastojalo procijeniti utjecaj razine kliničkog iskustva na točnost u procjeni boje u različitim stomatološkim profesionalnim skupinama. Materijali i postupci: U istraživanju ...je ukupno sudjelovalo 80 ispitanika te su, ovisno o razini njihova kliničkog iskustva u određivanju boje, raspoređeni u četiri skupine: dentalni tehničari (DT), specijalizanti stomatološke protetike (RP), specijalisti stomatološke protetike (SP) i studenti dentalne medicine – dentalni studenti (DS). Ispitanici su se koristili Toothguide Training Boxom (TTB) i odredili 15 standardnih boja iz ključa VITA 3D-Master. U završnom testu zabilježen je broj pogrešaka svakog ispitanika te je izračunata njegova točnost. Razlika u procjeni (ΔE) za svaku odabranu boju izračunata je s pomoću L*, a* i b* vrijednosti. Ispitane su razlike u točnosti srednjih ΔE vrijednosti i srednjih vrijednosti pogreške ΔE-a u četirima skupinama. Rezultati: Statistički značajna razlika u točnosti i srednjim ΔE vrijednostima unutar četiriju skupina nije pronađena (p > 0,05). Točnost u njima iznosila je 0,51 ± 0,20 (DT), 0,54 ± 0,18 (RP), 0,49 ± 0,16 (SP) i 0,55 ±0,14 (DS). Srednje ΔE vrijednosti iznosile su 2,10 ± 0,98 (DT), 2,18 ± 0,97 (RP), 2,51 ± 0,97 (SP) i 2,08 ± 0,86 (DS). S obzirom na srednje vrijednosti pogreške ΔE-a, pronađena je statistički značajna razlika s DT skupinom koja je imala znatno manja odstupanja u usporedbi s ostalima (p < 0,05). Zaključci: Rezultati ovog istraživanja dokazali su da kliničko iskustvo nije značajan čimbenik točnosti u određivanju boje. No ispitujući srednje vrijednosti pogreške ΔE-a ustanovljeno je da su DT-i uspješniji u određivanju od ostalih ispitanika.
Svrha: Željela se ispitati stabilnost gornjih proteza simulirajući žvačnu funkciju te ustanoviti povezanost između stabilnosti gornje proteze i zadovoljstva pacijenata protezama. Ispitanici i ...postupci:
Istraživanje je provedeno na 54 pacijenta te je kliničkim pregledom ocijenjena stabilnost gornjih pomičnih proteza, a podaci o zadovoljstvu pacijenata protezama dobiveni su ispunjavanjem upitnika. Razlika među kvalitativnim varijablama ispitana je χ2 testom. Rezultati: Stabilnost gornje proteze u funkciji ocijenjena je kao zadovoljavajuća u 85,19 posto slučajeva (dobra u 29,63 % slučajeva + zadovoljavajuća u 55,56 %) i nezadovoljavajuća (loša) kod 14,81 posto pacijenata. Zadovoljavajuća stabilnost gornje proteze u funkciji bila je statistički značajno povezana s ispitivanim
čimbenicima vezanima uz zadovoljstvo pacijenata tim pomagalima (p<0,05). Zaključak: S obzirom na dobivene rezultate može se zaključiti da dobra stabilnost proteze pridonosi fiziološkoj udobnosti pacijenata i pozitivno utječe na njegovo zadovoljstvo protezama.
Svrha: Željelo se procijeniti žvačnu funkciju i kvalitetu života ovisnu o oralnom zdravlju (OHRQoL) pacijentima starije dobi nakon triju različitih vrsta protetičke terapije u donjoj čeljusti – ...korištenja djelomičnih proteza dugačkih sedala (skupina PP-DP), potpunih proteza (skupina PP) ili potpunih pokrovnih proteza retiniranih na minidentalnim implantatima (skupina PP-MDI). Na početku terapije svi su pacijenti imali pomične samo donje prednje zube (1 mm ili >), a stražnja regija donje čeljusti bila je bezuba. Pacijenti su bili potpuno bezubi u gornjoj čeljusti. Nakon terapije svi su pozvani na kontrolni pregled i to tri mjeseca nakon protetičke rehabilitacije (razdoblje prilagodbe) i zatim poslije dvije godine. Materijali i metode: U istraživanju je sudjelovalo ukupno 176 pacijenata (skupina PP – n = 68; skupina PP-DP – n = 58; skupina PP-MDI – n = 50). Žvačna funkcija procijenjena je s pomoću
upitnika žvačne funkcije (CFQ), a OHRQoL upitnikom OHIP 14. Upitnike su pacijenti ispunjavali prije terapije, tri mjeseca nakon terapije (završena prilagodba) i dvije godine nakon terapije. Rezultati: OHRQoL i žvačna funkcija značajno su se poboljšali nakon terapije u svim trima skupinama pacijenata (p < 0,01). Najveće poboljšanje žvačne funkcije ustanovljeno je u skupini PP-MDI. Nakon terapije OHRQoL je bio značajno bolji u skupini PP-MDI u odnosu prema skupini PP (p < 0,01). Nakon dvije godine žvačna funkcija u skupini PP-MDI još se dodatno značajno poboljšala, a pogoršanje je utvrđeno u skupinama PP i PP-DP (p < 0,01). Isti rezultati zabilježeni su i za OHRQoL. Najveći broj reparatura proteza i dodatnih prilagodbi obavljen je u skupini PP-DP. Zaključak: Uz ograničenja ovog istraživanja, protetička rehabilitacija pokrovnim protezama koje su retinirane minidentalnim implantatima
može se smatrati boljom terapijskom opcijom, uz trajno poboljšanje OHRQoL-a i žvačne funkcije, u odnosu prema terapiji s donjim potpunim protezama ili donjim djelomičnim protezama na preostalim pomičnim prednjim zubima.
PDF
