Background: This study was conducted to evaluate the influence of glutathione-S-transferase (GST) M1 and T1 polymorphisms in 184 patients with different stages of liver fibrosis and hepatitis C virus ...infection and 173 healthy control subjects.
Methods: DNA samples were extracted from whole blood, and the polymorphisms of GSTM1 and GSTT1 were determined with PCR using fluorescence-labeled Taq Man probes. Associations between specific genotypes and progression of liver fibrosis were examined by use of the logistic regression analysis to calculate the odds ratio (OR) and 95% confidence intervals (CI).
Results: Results show that no differences were found between the frequencies of GSTM1 (49.8% versus 50.2%) and GSTT1 (52.2% versus 47.8%) null genotypes in HCV-infected pa tients and healthy controls, respectively. In addition, there was also no significant relation between the frequency of GSTM1 or GSTT1 gene polymorphisms and fibrosis stage as classified by the METAVIR group.
Conclusions: The combined GSTM1 and GSTT1 null genotypes showed an association between GSTM1 -/GSTT1 - and progression of liver fibrosis.
Uvod: Ova studija sprovedena je sa ciljem da se utvrdi uticaj polimorfizama Ml i T1 glutation-S-transferaze (GST) kod 184 pacijenta sa različitim stadijumima fibroze jetre inficira- nih virusom hepatitisa C i 173 zdravih kontrolnih osoba.
Metode: Uzorci DNK ekstrahovani su iz pune krvi a polimor- fizmi GSTM1 i GSTT1 određeni su pomoću PCR uz koriš- čenje fluorescentno obeleženih Taq Man sondi. Povezanost između specifičnih genotipova i progresije fibroze jetre ispi- tana je pomoću logističke regresije da bi se izračunala ve- rovatnoća (odnos šansi) i 95% intervali poverenja.
Rezultati: Rezultati pokazuju da nisu pronađene razlike izme- đu učestalosti nultih genotipova GSTM1 (49,8% prema 50,2%) i GSTT1 (52,2% prema 47,8%) kod pacijenata infi- ciranih virusom hepatitisa C i zdravih kontrolnih subjekata. Pored toga, nije utvrđena značajnost odnosa između učesta- losti genetičkih polimorfizama GSTM1 ili GSTT1 i stupnja fibroze određenog na osnovu klasifikacije METAVIR grupe.
Zaključak: Kombinovaní nulti genotipovi gena GSTM1 i GSTT1 ukazali su na povezanost između GSTM1 -/GSTT1 - i progresije fibroze jetre.
Provider: - Institution: - Data provided by Europeana Collections- Introduction An outbreak of specific and sensitive, and therefore reliable immunochemical tests for detecting numerous viruses, ...hepatitis C virus (HCV) and human immunodeficiency virus (HIV) included, is essential for modern diagnostics. Similarity of great number of virus proteins and human proteins is a serious challenge when selecting a specific antigen for ELISA test, due to potential cross-reactivity immune recognition. Nowadays, by using systematic computer-based analyses of protein sequences characteristic similarities and differences can be established on the level of overall virus and human proteomes. This paper is aimed at identifying all the sequences of human antigens from scientific literature which are potential targets of innate humoral immune response and at defining based on integrated bioinformatics analysis, specific antigens for: 1. anti-HCV ELISA screening tests and 2. ELISA tests to determine antibodies characteristic for non-progressive HIV-1 infection. Methods The study of informational features of protein sequences of virus and human antigens was performed by bioinformatics program package based on information-spectrum method. Programs for local and global sequence aligning were used to compare sequences and examine homology. Biological clusters in protein sets were identified by programs of enrichment analysis of notions from GENE ONTOLOGY database. In house tests examined specificity of ELISA antigen whose sequence was defined based on information obtained by integrated bioinformatics analyses. Results A compilation of human antigens reactive with natural auto antibodies was made and dominant common information characteristics of own human antigens were identified. Coincidence of these features with the virus antigens is a prerequisite for nonspecific immune recognition. We have examined which HCV proteins have significant informatics similarities with human autoantigens and showed that based on the features of protein sequences, HCV antigens NS4 and NS5 are nonspecific, which is in compliance with the clinical studies conclusions. By applying the information- spectrum method, a peptide antigen was designed for ELISA test, experimentally proven to connect antibodies from the serum of HIV-1 positive patients, that are markers of non-progressive HIV-1 infection. Additionally, the presence of those antibodies was proven in the sera of the newborn, which indicates to the fact that they make part of the innate humoral immune response, in compliance with literature data. Conclusion Systematic analyses of virus and human proteome and application of bioinformatics methods are crucial for antigens selection and design in order to improve characteristics or create new immunochemical tests.- Uvod. Postojanje specifičnih i osetljivih, a samim tim, i pouzdanih imunohemijskih testova za detekciju brojnih virusa, između ostalog i virusa hepatitisa C (HCV) i virusa humane imunodeficijencije (HIV), je od velikog značaja u savremenoj dijagnostici. Sličnosti velikog broja proteina virusa i humanih proteina je ozbiljan izazov prilikom odabira specifičnog antigena za ELISA test, zbog potencijalnog unakrsnog imunskog prepoznavanja. Danas se sistemskim računarskim analizama proteinskih sekvenci mogu utvrditi karakteristične sličnosti i razlike na nivou celokupnih virusnih i humanih proteoma. Cilj ovog rada je bio da se iz naučne literature identifikuju sve sekvence humanih antigena koji su potencijalne mete urođenog humoralnog imunskog odgovora i da se na osnovu integrisanih bioinformatičkih analiza definišu specifični antigeni za: 1. anti-HCV ELISA skrining testove i 2. ELISA testove kojima bi se određivala antitela koja su karakteristična za neprogresivnu HIV-1 infekciju. Metode. Studija informacionih karakteristika proteinskih sekvenci virusnih i humanih antigena je izvršena bioinformatičkim programskim paketom zasnovanim na metodi informacionih spektara. Za upoređivanje sekvenci i ispitivanje homologije korišćeni su programi za lokalno i globalno poravnavanje sekvenci. Biološki klasteri u proteinskim skupovima identifikovani su programima kojima se analizira obogaćenje pojmovima iz baze podataka GENE ONTOLOGY. In house testovima ispitana je specifičnost ELISA antigena čija je sekvenca definisana na osnovu informacija dobijenih integrisanim bioinformatičkim analizama. Rezultati. Napravljena je kompilacija humanih antigena koji su reaktivni sa prirodnim autoantitelima i identifikovane su dominantne zajedničke informacione karakteristike do sada poznatih sopstvenih humanih antigena. Poklapanje ovih karakteristika sa virusnim antigenima je preduslov nespecifičnog imunskog prepoznavanja. Ispitali smo koji HCV proteini imaju značajne informacione sličnosti sa humanim autoantigenima i pokazali da su na osnovu karakteristika proteinskih sekvenci HCV antigeni NS4 i NS5 nespecifični, što je u saglasnosti sa zaključcima iz kliničkih studija. Primenom metode informacionih spektara dizajniran je peptidni antigen za ELISA test za koji je eksperimentalno pokazano da vezuje antitela iz seruma HIV-1 pozitivnih pacijenata, a koja su markeri neprogresivne HIV-1 infekcije. Takođe, prisustvo ovih antitela pokazano je i u serumima novorođenih beba, što ukazuje na činjenicu da su ona deo urođenog humoralnog imunskog odgovora, što je u saglasnosti sa litreraturnim podacima. Zaključak. Sistemske analize virusnog i humanog proteoma i primene bioinformatičkih metoda su od izuzetnog značaja za selekciju i dizajniranje antigena u cilju poboljšanja karakteristika ili pravljenja novih imunohemijskih testova.- All metadata published by Europeana are available free of restriction under the Creative Commons CC0 1.0 Universal Public Domain Dedication. However, Europeana requests that you actively acknowledge and give attribution to all metadata sources including Europeana
Virus hepatitisa C otkriven je krajem 1980-tih godina. Prvi pokušaji liječenja bili su interferonom (IFN)-α čija je upotreba, unatoč zadovoljavajućoj stopi bolesnika s održivim virusološkim odgovorom ...(engl. sustained virologic response, SVR), bila ograničena brojnim nuspojavama. Terapijski su rezultati poboljšani promjenom doziranja IFN-α, te pegiliranjem. Sredinom 1990-tih godina IFN-α dodan je ribavirin, čime su postignuti još bolji rezultati u liječenju bolesnika s hepatitisom C, te je ta kombinacija od 1999. predstavljala standard u liječenju. Značajan napredak postignut je upoznavanjem životnog ciklusa virusa, što je omogućilo razvoj izravnodjelujućih lijekova, od kojih su prvi pokazivali obećavajuće rezultate, premda uz brojne nuspojave. Sljedećih se godina razvijaju brojni izravnodjelujući lijekovi, te ih danas dijelimo na četiri skupine: inhibitore virusne proteaze, nukleotidne analoge, ne-nuklozidne analoge i inhibitore NS5A. Od 2014. godine počela je era bez PegIFN-α, te je sada moguće postići SVR nakon 12 ili 24 tjedana sa samo oralnim liječenjem. Prema nekim procjenama za smanjenje prevalencije HCV-a za 90% u Hrvatskoj potrebno je godišnje liječiti 450-500 bolesnika, te svakako intenzivirati javnozdravstvene kampanje s ciljem ranog otkrivanja zaraženih bolesnika. Još uvijek glavni problem predstavljaju financijska sredstva.
Infekcije s virusom hepatitisa C (HCV) pripadaju u relativno česte komplikacije kod bolesnika koji se dugotrajno liječe dijalizom. U postupniku su prikazane smjernice za serološku i molekularnu ...dijagnostiku hepatitisa C u bolesnika s kroničnom bolesti bubrega, preporuke za liječenje HCV infekcije u tih bolesnika i prevenciju prijenosa HCV u jedinicama za hemodijalizu. U posebnom su poglavlju navedene upute za postupak s bolesnicima koji su inficirani s HCV prije i nakon transplantacije bubrega. U posebnom poglavlju dane su smjernice za liječenje bolesti bubrega koje su posljedica HCV infekcije.
Liječenje HCV-infekcije u osoba zaraženih HIV-om pruža mogućnost eradikacije virusa tako da je svaka osoba s mjerljivom viremijom kandidat za liječenje. Liječe se koinficirane osobe koje imaju: 1) ...opetovano povišene vrijednosti alanin aminotransferaze, 2) stupanj fibroze F2 i veći bez obzira na vrijednosti aminotransferaza, i 3) više od 200 limfocita CD4+ u μL krvi. Ne liječe se osobe koje aktivno konzumiraju ilegalne droge, veće količine alkohola i boluju ili su bolovale od teže neuropsihijatrijske bolesti. Preporuča se liječenje kombinacijom pegiliranog interferona i ribavirina prilagođenog tjelesnoj težini (1000 mg/dan za <75 kg te 1200 mg/dan za >75 kg). Primjenjuje se pegilirani interferon (doza za alfa-2a oblik: 180 μg supkutano jednom tjedno; doza za alfa2-b oblik: 1,5 μg/kg/tjedan). HCV RNK potrebno je odrediti nakon 4 tjedna liječenja, a potom prema potrebi nakon 12, 24, 48 i 72 tjedna. Da bi se evaluirao održani virološki odgovor potrebno je odrediti HCV-RNK 24 tjedna nakon završetka liječenja. Bolesnici koji imaju brzi virusološki odgovor (nedetektabilna razina HCV RNK nakon 4 tjedna liječenja) liječe se u trajanju od 24 (genotipovi 2 i 3) ili 48 tjedana (genotipovi 1 i 4). Bolesnici koji nemaju brzi odgovor, ali imaju povoljan odgovor nakon 12. i 24. tjedna liječenja, liječe se 48 tjedana. Bolesnicima koji imaju smanjenje viremije <2 logaritma nakon 12 tjedana liječenja ili detektabilnu viremiju u 24. tjednu liječenja preporuča se prekid liječenja. U slučaju infekcije genotipom 1 i stupnjem fibroze 3 i 4 preporuča se liječenje s boceprevirom ili telaprevirom u kombinaciji s ribavirinom i pegiliranim interferonom. U slučaju perzistencije replikacije HCV-a tijekom liječenja potrebno je poštivati odgovarajuće preporuke o prekidu liječenja.
Dva nova lijeka za liječenje kronične infekcije virusom hepatitisa C genotipa 1 nedavno odobrena u Republici Hrvatskoj, telaprevir i boceprevir, blokiraju HCV NS3/4 proteazu ciljano zaustavljajući ...proces replikacije samog virusa, značajno su unaprijedili stalan virološki odgovor u liječenju pacijenata s kroničnom HCV infekcijom genotipa 1. Njihovim dodatkom do tada standardnoj dvojnoj terapiji - kombinaciji pegiliranog interferona i ribavirina, nastala je trojna terapija koja postaje novi standard u liječenju kronične HCV infekcije genotipa 1. Nažalost, trojna je terapija praćena širokim spektrom neželjenih popratnih pojava koje za posljedicu imaju smanjenje doziranja lijeka, a u konačnici mogu rezultirati i preranim prestankom uzimanja terapije. Adekvatno anticipiranje pojave neželjenih popratnih pojava trojne terapije, informiranje pacijenata o riziku za razvoj nuspojava, te učinkovito liječenje nus-pojava neophodno je za postizanje sigurnog i učinkovitog ishoda liječenja. Iako nije najčešća nuspojava trojne terapije, anemija se pokazala kao najproblematičnija nuspojava. Učinkovito liječenje anemije sastoji se od pomnog praćenja kompletne krvne slike, opsežnog smanjivanja doza ribavirina, te eventualne primjene eritropoetina, te nadoknade krvi. U pacijenata na trojnoj terapiji, ako je primjena ribavirina prekinuta sedam ili više dana, također trajno treba prekinuti i primjenu blokatora HCV NS3/4 proteaze. Doziranje blokatora HCV proteaze ne smije se smanjivati; blokatori HCV NS3/4 proteaze se ili primjenjuju u punoj dozi ili se njihova primjena u potpunosti prekida. Uspjeh u pridržavanju pacijenta propisanoj terapiji može se poboljšati ako ga se pravodobno pouči da se gotovo sve neželjene popratne pojave trojne terapije kronične infekcije virusom hepatitisa C mogu uspješno liječiti.
Dijagnostika hepatitisa C temelji se na određivanju protutijela anti-HCV probirnim imunoenzimskim testovima (EIA). Svaki reaktivni nalaz anti-HCV probirnog testa prema recentnim smjernicama zahtijeva ...daljnje određivanje HCV RNK. U slučajevima negativnog nalaza HCV RNK, reaktivni nalaz EIA anti-HCV treba potvrditi imunoblot testom (IB). Komercijalno su dostupni i EIA testovi koji imaju mogućnost određivanja specifičnih protutijela na pojedinačne antigene HCV koji daju rezultate usporedive sa standardnim potvrdnim IB testovima.
Cilj ovog rada bio je prikazati EIA potvrdni test, EIA-Anti-HCV-Spectrum (DSI, Italija) i usporediti rezultate testiranja sa standardnim IB testom.
Analizirali smo 50 nasumično odabranih seruma koji su imali reaktivni odgovor protutijela na HCV u probirnom EIA testu (Monolisa HCV Ag-Ab ULTRA, Bio-Rad, Francuska). Za isključenje lažno pozitivnih rezultata serumi su dalje testirani potvrdnim IB testom (Deciscan HCV PLUS, Bio-Rad, Francuska). Odabranih 50 uzoraka testirano je testom EIA-Anti-HCV-Spectrum za određivanje pojedinačnih protutijela anti-HCV na antigene jezgre te antigene NS3, NS4 i NS5.
Od 50 seruma s reaktivnim odgovorom protutijela na HCV u probirnom testu u oba potvrdna testa pozitivno je bilo 40, negativno 1 i granično 3 uzorka. Nepodudarnih rezultata potvrdnih testova bilo je 6: svi su bili granično pozitivni u IB testu, a negativni u alternativnom potvrdnom testu EIA-Anti-HCV-Spectrum.
Predstavili smo imunoenzimski potvrdni test za protutijela anti-HCV koji je pokazao dobru korelaciju sa standardnim imunoblot testom premda je potrebno napraviti evaluaciju na ve}em broju uzoraka za sigurnije zaključke.
La población que se inyecta droga presenta una alta prevalencia de VHC y elevado riesgo de transmisión. Es prioritario establecer un plan ágil de diagnóstico y tratamiento.
1) Valorar la efectividad ...de un nuevo plan asistencial coordinado de derivación desde el Centro de Atención Integral al Drogodependiente (CAID) a atención especializada y 2) conocer la prevalencia del VHC, características clínicas, efectividad y seguridad del tratamiento en esta población.
Se analizaron retrospectivamente 1.300 serologías solicitadas por el CAID entre 1998-2018, se calculó la seroprevalencia de VHC y se valoró la eficiencia del circuito clásico de derivación CAID-atención especializada. Se diseñó un plan asistencial coordinado entre especialistas implicados en el diagnóstico y tratamiento. Desde octubre de 2018 se incluyeron 11 pacientes en el nuevo plan y se comparó el rendimiento de ambos circuitos de derivación.
Con el circuito clásico, se perdió un 48,2% (83/172) de los pacientes. Un 14,5% (172/1.300) presentaron serología VHC positiva, en comparación con población general OR = 19; IC 95% 14,3-25. La prevalencia de infección activa fue del 80,3% (90/112). Con el nuevo circuito acudieron el 100% (11/11) (p = 0,0003). De los 11 pacientes derivados mediante el nuevo plan, 76,9% (8/11) tenían infección activa y el 100% (8/8) fueron tratados con agentes antivirales directos con éxito.
El nuevo plan asistencial coordinado CAID-atención especializada presenta alta efectividad, en comparación con el circuito clásico de derivación. La seroprevalencia y prevalencia de infección activa en la población del CAID es muy elevada. Los tratamientos con agentes antivirales directos son efectivos y seguros.
The drug-injecting population has a high prevalence of hepatitis C virus (HCV) and high risk of transmission. It is a priority to establish an agile diagnostic and treatment plan.
1) Assess the effectiveness of a new coordinated care plan of referral from the Comprehensive Care Centre for Drug Addicts (CAID) to specialised care and 2) Determine the prevalence of HCV, clinical characteristics, effectiveness and safety of treatment in this population.
1,300 serologies requested by the CAID between 1998 and 2018 were retrospectively analysed, the seroprevalence of HCV was calculated and the efficiency of the traditional CAID-specialised care referral system was evaluated. A care plan was designed and coordinated among specialists involved in diagnosis and treatment. Since October 2018, 11 patients have been included in the new plan and the performance of both referral systems was compared.
With the traditional system, 48.2% (83/172) of the patients were lost. 14.5% (172/1,300) presented positive HCV serology, compared to the general population OR = 19; 95% CI 14.3-25. The prevalence of active infection was 80.3% (90/112). The prevalence of active infection was 80.3% (90/112). Of the 11 patients referred by the new plan, 76.9% (8/11) had active infection and 100% (8/8) were treated with Direct Antiviral Agents successfully.
The new coordinated CAID-specialised care plan presents high effectiveness in comparison with the traditional referral system. The seroprevalence and prevalence of active infection in the CAID population is very high. Treatments with Direct Antiviral Agents are effective and safe.
Introduction: The aim of this study was to assess the safety and efficacy of ledipasvir/sofosbuvir combination in chronic Hepatitis C Virus (HCV) genotype 1 and 4 infection in paediatric patients. ...Methods: Eligible patients to be treated with ledipasvir/sofosbuvir were patients from 6 to 18 years old with a chronic HCV genotype 1 or 4 infection. The duration and doses of antiviral drugs were changed depending on patient age, fibrosis stage, and PEGylated interferon + ribavirin experience status. The primary efficacy endpoint was the percentage of patients with a sustained virological response 12 weeks posttreatment. Results: A total of nine patients (7 males) with a median age of 14.8 years (8.48–17.91) were treated with ledipasvir/sofosbuvir combination. Five patients received previous treatment with PEGylated interferon + ribavirin during a median of 8.5 months (3–12 months). Eight patients had some degree of fibrosis (1 patient presented with F1, three patients F2, 2 patients F3, and 2 patients F4). The median pre-treatment viral load was 6.2 log 5.9–6.8 with the HCV RNA becoming negative six weeks after starting the treatment in 100% of the patients. All patients maintained a sustained viral response at 12 weeks. Three patients (33.3%) had some type of adverse effect (2 headache and one oral thrush). The median posttreatment follow-up was 24 weeks (12–104). Conclusions: Treatment with ledipasvir/sofosbuvir in paediatric patients with chronic HCV infection genotype 1 and 4 is safe and effective with SVR12 and similar to those reported in adults. Resumen: Introducción: El objetivo del estudio fue evaluar la seguridad y la eficacia de la combinación de ledipasvir/sofosbuvir en la infección crónica por el genotipo 1 y 4 del virus de la hepatitis C (VHC) en pacientes pediátricos. Métodos: Se incluyó a pacientes de entre 6 y 18 años. La duración y la dosis de los fármacos antivirales se administraron según la edad del paciente, el estadio de fibrosis y los tratamientos previos con interferón pegilado y ribavirina. La variable principal de eficacia fue el porcentaje de pacientes con una respuesta virológica sostenida 12 semanas (RVS12) después del tratamiento. Resultados: Nueve pacientes con una mediana de edad de 14,8 años (8,48-17,91) fueron tratados con combinación de ledipasvir/sofosbuvir. Cinco pacientes habían recibido previamente tratamiento con interferón pegilado + ribavirina. Ocho pacientes tenían algún grado de fibrosis. La mediana de la carga viral previa al tratamiento fue de 6,2 log (5,9-6,8) con negativización del ARN del VHC 6 semanas después de comenzar el tratamiento en el 100% de los pacientes. Todos los pacientes mantuvieron una respuesta viral sostenida a las 12 semanas. Tres pacientes (33,3%) tuvieron algún tipo de efecto adverso (2 dolores de cabeza y un afta oral). La mediana de seguimiento posterior al tratamiento fue de 24 semanas (12-104). Conclusiones: El tratamiento con ledipasvir/sofosbuvir en pacientes pediátricos con infección crónica por VHC de genotipo 1 y 4 es seguro y efectivo con RVS12, similar a lo reportado en adultos.
El objetivo del estudio fue evaluar la seguridad y la eficacia de la combinación de ledipasvir/sofosbuvir en la infección crónica por el genotipo 1 y 4 del virus de la hepatitis C (VHC) en pacientes ...pediátricos.
Se incluyó a pacientes de entre 6 y 18 años. La duración y la dosis de los fármacos antivirales se administraron según la edad del paciente, el estadio de fibrosis y los tratamientos previos con interferón pegilado y ribavirina. La variable principal de eficacia fue el porcentaje de pacientes con una respuesta virológica sostenida 12 semanas (RVS12) después del tratamiento.
Nueve pacientes con una mediana de edad de 14,8 años (8,48-17,91) fueron tratados con combinación de ledipasvir/sofosbuvir. Cinco pacientes habían recibido previamente tratamiento con interferón pegilado+ribavirina. Ocho pacientes tenían algún grado de fibrosis. La mediana de la carga viral previa al tratamiento fue de 6,2 log (5,9-6,8) con negativización del ARN del VHC 6 semanas después de comenzar el tratamiento en el 100% de los pacientes. Todos los pacientes mantuvieron una respuesta viral sostenida a las 12 semanas. Tres pacientes (33,3%) tuvieron algún tipo de efecto adverso (2 dolores de cabeza y un afta oral). La mediana de seguimiento posterior al tratamiento fue de 24 semanas (12-104).
El tratamiento con ledipasvir/sofosbuvir en pacientes pediátricos con infección crónica por VHC de genotipo 1 y 4 es seguro y efectivo con RVS12, similar a lo reportado en adultos.
Hepatitis C virus infection is world health problem. The aim of this study was to assess the safety and efficacy of ledipasvir/sofosbuvir combination in chronic Hepatitis C Virus (HCV) genotype 1 and 4 infection in paediatric patients.
Eligible patients to be treated with ledipasvir/sofosbuvir were patients from 6 to 18 years old with a chronic HCV genotype 1 or 4 infection. The duration and doses of antiviral drugs were changed depending on patient age, fibrosis stage, and PEGylated interferon+ribavirin experience status. The primary efficacy endpoint was the percentage of patients with a sustained virological response 12 weeks post-treatment.
A total of nine patients (7 males) with a median age of 14.8 years (8.48-17.91) were treated with ledipasvir/sofosbuvir combination. Five patients received previous treatment with PEGylated interferon+ribavirin during a median of 8.5 months (3-12 months). Eight patients had some degree of fibrosis (1 patient presented with F1, three patients F2, 2 patients F3, and 2 patients F4). The median pre-treatment viral load was 6.2 Log 5.9-6.8 with the HCV RNA becoming negative six weeks after starting the treatment in 100% of the patients. All patients maintained a sustained viral response at 12 weeks. Three patients (33.3%) had some type of adverse effect (2 headache and one oral thrush). The median post-treatment follow-up was 24 weeks (12-104).
Treatment with ledipasvir/sofosbuvir in paediatric patients with chronic HCV infection genotype 1 and 4 is safe and effective with SVR12 and similar to those reported in adults.
PDF
