Abstract
Purpose: This study aimed to examine the effect of the nurses' fear of catching COVID-19 on healthy lifestyle behaviors and vitamin D use during the COVID-19 pandemic.
Design and Methods: ...This study had a descriptive web-based design. The research population consists of 247 nurses working at Yozgat Bozok University Research and Application Hospital
Findings: It was observed that high education level, chronic physiological disorder, not having children and being satisfied with their profession affect healthy lifestyle behaviors positively.
Conclusion: It is considered that this study will provide valuable clues about the points that nurses should be supported to cope with the fear of COVID-19 and show healthy lifestyle behaviors during the pandemic. In order for nurses to adopt a healthier lifestyle during and after the pandemic process, to maintain this, to be an example to their patients.
Amaç: Covid 19 salgını sırasında hemşirelerin Covid 19 olma korkusunun sağlıklı yaşam davranışlarına ve D vitamini kullanımına etkisini belirlemek amacıyla yapıldı.
Gereç ve Yöntem: Araştırma tanımlayıcı desende düzenlendi. Araştırma verileri internet ortamında toplanmıştır. Veriler, Yozgat Bozok Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi’nde görev yapmakta olan 247 hemşireden toplanmıştır.
Bulgular: Eğitim düzeyinin yüksek olması, kronik fizyolojik bozukluk, çocuk sahibi olmama ve meslekten memnun olmanın sağlıklı yaşam biçimi davranışlarını olumlu yönde etkilediği görülmüştür.
Sonuç: Bu çalışmanın pandemi sürecinde hemşirelerin COVID-19 korkusuyla baş edebilmeleri ve sağlıklı yaşam biçimi davranışları gösterebilmeleri için desteklenmesi gereken noktalar hakkında ve pandemi sürecinde ve sonrasında daha sağlıklı bir yaşam tarzı benimsemeleri, bunu sürdürmeleri, hastalarına örnek olmaları için.değerli ipuçları sunacağı düşünülmektedir.
Objective: To determine the relationship between disease stage, hospital admission time, and vitamin D levels in patients with Idiopathic Facial Paralysis (Bell's palsy). Materials and Methods: The ...hospital registry system was scanned retrospectively and 52 patients diagnosed with idiopathic facial paralysis were included in the study. A control group was formed with 50 participants matched in terms of age and gender. Disease stage was determined according to the House-Brackmann Scale. Clinical and demographic data, vitamin D levels, and disease stages of the patients were recorded. Disease stage, duration of admission, and vitamin D levels were compared among patients. The patients and the control group were compared in terms of vitamin D levels. Results: There was no statistically significant difference between the groups in terms of age and gender. The mean Vitamin D level of the idiopathic facial paralysis group was found to be lower than the control group. There was a statistically significant difference between the duration of admission and the disease stage. The duration of admission for patients with stage 2 was found to be higher than those with stage 5-6. When analyzed in terms of Vitamin D, it was observed that the average Vitamin D level of Grade 2 was statistically significantly higher than Grade 4 and 5-6, also, it was observed that the mean Vitamin D level of Grade 3 was statistically significantly higher than Grade 5-6. Conclusion: According to our study results, we determined that vitamin D levels may be associated with development of the disease and disease prognosis. Also, we found that increased disease severity significantly shortened the duration of admission.
Objective: To determine the relationship between disease stage, hospital admission time, and vitamin D levels in patients with Idiopathic Facial Paralysis (Bell's palsy). Materials and Methods: The ...hospital registry system was scanned retrospectively and 52 patients diagnosed with idiopathic facial paralysis were included in the study. A control group was formed with 50 participants matched in terms of age and gender. Disease stage was determined according to the House-Brackmann Scale. Clinical and demographic data, vitamin D levels, and disease stages of the patients were recorded. Disease stage, duration of admission, and vitamin D levels were compared among patients. The patients and the control group were compared in terms of vitamin D levels. Results: There was no statistically significant difference between the groups in terms of age and gender. The mean Vitamin D level of the idiopathic facial paralysis group was found to be lower than the control group. There was a statistically significant difference between the duration of admission and the disease stage. The duration of admission for patients with stage 2 was found to be higher than those with stage 5-6. When analyzed in terms of Vitamin D, it was observed that the average Vitamin D level of Grade 2 was statistically significantly higher than Grade 4 and 5-6, also, it was observed that the mean Vitamin D level of Grade 3 was statistically significantly higher than Grade 5-6. Conclusion: According to our study results, we determined that vitamin D levels may be associated with development of the disease and disease prognosis. Also, we found that increased disease severity significantly shortened the duration of admission.
Aim: This study aimed to evaluate the relationship between vitamin D levels and insulin resistance parameters in children with overweight and obesity. Material and Methods: A total of 174 children, ...64.4% (n=112) female, and 35.6% (n=62) male, aged between 6-17 years were included in the study. The participants were divided into three groups as normal (29.9%, n=52), overweight (23.6%, n=41), and obesity (46.5%, n=81) based on the criteria of the World Health Organization body mass index (BMI) classification. The insulin resistance status of the participants was evaluated by homeostatic model assessment of insulin resistance (HOMA-IR), fasting glucose to insulin ratio (FGIR), and quantitative insulin sensitivity check index (QUICKI). Results: HOMA-IR was found higher in the obesity group (3.2±2.1) compared to the overweight (2.2±1.0) and the normal weight (1.5±1.0) groups (p<0.001). It was observed that QUICKI values of the overweight (0.34±0.03) and the obesity (0.33±0.03) groups were lower than the normal weight (0.37±0.03) group (p<0.001). FGIR was noticed as higher in the normal weight (16.8±10.4) group compared to the overweight (10.6±6.0) and the obesity (8.5±5.5) groups (p<0.001). The mean serum 25-hydroxyvitamin D 25(OH)D levels of the children and adolescents were 19.6±10.7 ng/mL, and no statistically significant difference was found between the groups (p=0.153). A significant weak negative correlation between serum 25(OH)D and HOMA-IR values was found (r=-0.170, p=0.025). Additionally, a weak positive statistically significant correlation was found between serum 25(OH)D level and QUICKI and FGIR values (r=0.173, p=0.022, and r=0.173, p=0.023, respectively). Conclusion: Vitamin D levels can affect insulin resistance parameters.
Amaç: Bu çalışmada fazla kilo ve obezitesi olan çocuklarda D vitamini düzeyleri ile insülin direnci parametreleri arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 6-17 yaş aralığında, %64,4% (n=112) kız ve %35,6 (n=62) erkek, toplam 174 çocuk dahil edilmiştir. Katılımcılar, Dünya Sağlık Örgütü beden kitle indeksi (BKİ) sınıflaması kriterlerine göre normal (%29,9; n=52), fazla kilolu (%23,6; n=41) ve obezite (%46,5; n=81) olmak üzere üç gruba ayrılmıştır. Katılımcıların insülin direnci durumları, insülin direncinin homeostatik model değerlendirmesi (homeostatic model assessment of insulin resistance, HOMA-IR), açlık glikozunun insüline oranı (fasting glucose to insulin ratio, FGIR) ve kantitatif insülin duyarlılığı kontrol indeksi (quantitative insulin sensitivity check index, QUICKI) ile değerlendirilmiştir. Bulgular: HOMA-IR, fazla kilolu (2,2±1,0) ve normal kilolu (1,5±1,0) gruplara göre obezite grubunda (3,2±2,1) yüksek bulunmuştur (p<0,001). Fazla kilolu (0,34±0,03) ve obezite (0,33±0,03) gruplarının QUICKI değerlerinin normal kilolu (0,37±0,03) gruptan daha düşük olduğu görülmüştür (p<0,001). FGIR, normal kilolu grupta (16,8±10,4), fazla kilolu (10,6±6,0) ve obezite (8,5±5,5) gruplarına göre daha yüksek saptanmıştır (p<0,001). Çocuk ve adölesanların ortalama serum 25-hidroksivitamin D 25(OH)D düzeyi 19,6±10,7 ng/mL olup, gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır (p=0,153). Serum 25(OH)D ile HOMA-IR değerleri arasında anlamlı, zayıf negatif (r=-0,170; p=0,025) bir korelasyon bulunmuştur. Buna ek olarak, serum 25(OH)D düzeyi ile QUICKI ve FGIR değerleri arasında zayıf pozitif istatistiksel olarak anlamlı (sırasıyla, r=0,173; p=0,022 ve r=0,173, p=0,023) bir korelasyon bulunmuştur. Sonuç: D vitamini düzeyleri insülin direnci parametrelerini etkileyebilir.
Amaç: Bu çalışma hafif dereceli obstrüktif uyku apne sendromu (OSAS) tanısı alan olgularda D vitamini suplemantasyonunun antropometik ölçümler ve vücut bileşimine etkisini incelemek amacıyla ...yapılmıştır.
Gereç ve Yöntem: Polisomnografi ile hafif dereceli OSAS tanısı alan ve D vitamini düzeyi yetersiz olan 20 yetişkin erkek (19-64 yıl) çalışmaya dahil edilmiştir. Olgulara sekiz hafta süresince 50.000 IU/hafta D3 vitamini suplemantasyonu verilmiştir. Çalışma başında ve sonunda tüm olguların bazı antropometrik ölçümleri (vücut ağırlığı, boy uzunluğu, bel, kalça ve boyun çevresi) alınmış ve vücut bileşimi analizleri yapılmıştır. Enerji ve besin ögesi alımları çalışma başında ve sonunda alınan 3 günlük bireysel besin tüketim kayıtları ile hesaplanmıştır.
Bulgular: Serum D vitamini düzeyi başlangıçta 19,1±5,16 ng/mL iken suplemantasyon sonrası 41,6±10,25 ng/mL’ye yükselmiş ve olguların %90’nın D vitamini düzeyi normal sınırlara ulaşmıştır. D vitamini suplemantasyonu sonunda olguların antropometrik ölçümleri ve vücut bileşimlerinde anlamlı fark olmamıştır. D vitamini suplemantasyonu sonunda diyet enerji, protein, yağ alımlarında ve apne hipopne indeksinde anlamlı azalma saptanmıştır. Sonuç: Hafif dereceli obstrüktif uyku apne sendromu tanısı alan olgularda D vitamini suplemantasyonun enerji ve besin ögesi alımını etkileyebileceği görülmüştür. Ayrıca yetişkin olgularda D vitamini suplemantasyonunun hastalık prognozuna olumlu etkisinin olabileceği düşünülmektedir. Ancak D vitamininin vücut bileşimi ve antropometrik ölçümler üzerine etkisini incelemek amacıyla daha büyük örneklem ile uzunlamasına yapılacak çalışmalara ihtiyaç vardır.
Introduction: Coronavirus disease progresses from an asymptomatic stage to a fatal stage characterized by a cytokine storm. Therefore, treatment should focus on enhancing the patients’immune function ...and preventing cytokine release syndrome. Vitamin-D deficiency is one of the factors triggering cytokine release syndrome. The present study aimed to emphasize the therapeutic effect of vitamin-D supplementation and its potential importance in reducing the disease severity in older adults in the intensive care unit after COVID-19 diagnosis.
Materials and Method: The data of 80 patients aged ≥ 65 years who followed up in intensive care clinic. The inflammatory parameters and clinical course of 40 patients whose serum 25-hydroxyvitamin-D level was below 30ng/ml and who received vitamin-D supplementation (case-group) were recorded on the fifth and tenth days of follow-upand compared with those of the other 40 patients who were hospitalized during the initial period of the pandemic and who did not receive vitamin-D supplementation (control-group).
Results: Cytokine release syndrome, has developed in the case group rarely. On the 10.day, levels of the inflammatory markers C-reactive protein, procalcitonin, D-dimer, ferritin, interleukin-6, and lactate dehydrogenase were significantly lower and the lymphocyte count was significantly higher in the case group than in the control group. On the 5.day, the interleukin-6 level was significantly lower in the case group. Weaning was performed in nine and four patients in the case and control groups, respectively. There was no significant difference in mortality rates between the groups.
Conclusion: Vitamin-D supplementation can help reduce cytokine response. Recommended prophylactically or therapeutically at all stages of coronavirus disease.
Amaç: COVID-19 enfeksiyonunda klinik; asemptomatik durumdan, sitokin fırtınası ile karakterize ölümcül tabloya kadar değişen geniş bir yelpazede seyretmektedir. Bu nedenle tedaviler hastaların bağışıklık fonksiyonunun arttırılmasına ve sitokin fırtınasının engellenmesine odaklanmalıdır. D vitamini eksikliği, şiddetin belirleyicilerinden biri olarak kabul edilmiştir. Bu makalede, tanı aldıktan sonra yoğun bakımda takibe başlanan geriatrik hasta grubunda D vitamini desteğinin terapötik etkisi ve hastalık şiddeti üzerine potansiyel önemini vurgulamak istiyoruz.
Materyal ve Metod: Mart ve Haziran 2021 tarihleri arasında Yoğun Bakım Kliniğimizde takip edilen COVID-19 tanısı almış 65 yaş ve üstü 80 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. Serum 25 (OH) D
Amaç: Sunulan çalışmada, bisfenol A (BPA)'ya maruz bırakılan sıçanlarda E vitamininin böbrek histomofolojisi üzerine etkilerinin belirlenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Sıçanlar sham, E vitamini, ...BPA ve E vitamini+BPA olmak üzere rastgele dört gruba ayrıldı. E vitamini ve BPA uygulamaları üç hafta boyunca sürdürüldü. Deney sonunda böbrek dokularından elde edilen kesitlere histomorfolojik incelemeler için Crosman’ın üçlü boyama yöntemi uygulandı. Ayrıca böbrek dokusunda süperoksit dismutaz (SOD) aktivitesi ile malondialdehit (MDA) seviyesi ölçüldü. Bulgular: Böbrekte korpuskulum renis sayısı, proksimal tübül, distal tübül, çıkan henle ve toplayıcı kanal çapları ile SOD aktivitesinin sham grubuna göre BPA grubunda anlamlı olarak azaldığı saptandı. Ayrıca korpuskulum renis sayısı, çıkan henle ve toplayıcı kanal çapları ile SOD aktivitesinin BPA grubuna göre E vitamini+BPA grubunda anlamlı olarak arttığı gözlendi. Diğer taraftan, MDA seviyesinin sham grubuna göre BPA grubunda anlamlı olarak arttığı, BPA grubuna göre E vitamini+BPA grubunda ise anlamlı olarak azaldığı tespit edildi. Sonuç: BPA, böbrekte histomorfolojik ve oksidatif değişikliklere neden olabilir. Bununla birlikte, E vitamini BPA maruziyetinde oksidatif hasarı azaltarak böbrek dokusunun korunmasına katkı sağlayabilir.
Amaç: Bu çalışmanın amacı, yetişkin astım hastalarında serum 25-hidroksivitamin D 25(OH)D düzeyleri ile pulmoner fonksiyonlar arasındaki ilişkiyi saptamaktır. Gereç ve Yöntemler: Toplam 131 astım ...hastasının genel özellikleri, astım semptomları, solunum fonksiyon testi, astım kontrol testi (AKT) skorları, serum 25(OH)D seviyeleri, vücut ağırlığı ve boy uzunluğu verileri kayıt altına alınmıştır. Hastaların beden kütle indeksleri (BKİ) hesaplanmış ve sınıflandırma için Dünya Sağlık Örgütü kriterleri kullanılmıştır. Serum 25(OH)D seviyesi 20 ng/mL'nin altında olan bireyler D vitamini eksikliği, 21-29 ng/mL olanlar D vitamini yetersizliği ve 30 ng/mL ve üstü olanlar ise normal serum D vitamini düzeyi olarak sınıflandırılmıştır. Bulgular: AKT skoruna göre kontrolsüz astım grubundaki bireylerin serum 25(OH)D düzeyleri, kontrollü gruptaki bireylerden daha düşük bulunmuştur (p=0,002). Bireylerin serum 25(OH)D düzeyleri arttıkça AKT skorlarının da anlamlı şekilde arttığı saptanmıştır (r=0,280; p=0,001). Buna ek olarak serum 25(OH)D seviyesindeki her 1 ng/mL'lik artışın zorlu vital kapasite (forced vital capacity, FVC)’de 0.176 L'lik bir artış ile ilişkili olduğu bulunmuştur. Ayrıca serum 25(OH)D seviyeleri arttıkça, bireylerin FVC düzeylerinin de arttığı tespit edilmiştir (OR=1,056; %95 GA=1,003-1,113; p=0,038). İstatistiksel olarak önemli olmamakla birlikte (p=0,081), serum 25(OH)D seviyeleri arttıkça AKT skorlarının da arttığı belirlenmiştir. Sonuç: Astım hastası olan yetişkinlerde D vitamini yetersizliği ve eksikliğinin sık görüldüğü ve D vitamini eksikliği ile solunum fonksiyonu arasında bir ilişki olduğu belirlenmiştir.
Abstract
Objective
We aimed to contribute to the literature by determining deflection point of parathyroid hormone (PTH) level compared to 25-hydroxy vitamin D
3
(25(OH)D
3
) level for determining ...the cut-off value of vitamin D deficiency level in Turkish adults.
Methods
The levels of 25(OH)D
3
and intact parathyroid hormone (iPTH) which were requested simultaneously in 1 year of 1684 adults were evaluated retrospectively. 25(OH)D
3
levels were first classified as 80–50, 50–30, 30–25, 25–20, 20–15, 15–10, 10–5, 5–0 ng/mL and iPTH levels among those groups were compared.
Results
First significant difference in iPTH levels was determined between 25(OH)D
3
groups of 80–50 and 50–30 ng/mL (p=0.007). Second and third significant differences were determined between 25(OH)D
3
groups of 15–10 and 10–5 ng/mL and between 10–5 and 5–0 ng/mL, respectively (p=0.006 and p=0.035, respectively). There were no differences in iPTH levels among seasons (p=0.11).
Conclusion
In the light of these findings; we can state that iPTH levels are suppressed when 25(OH)D
3
over 50 ng/mL, remains stable when 25(OH)D
3
levels in between 50–10 ng/mL and gives the first increase response when 25(OH)D
3
falls below 10 ng/mL. We believe that cut-off value for vitamin D deficiency in Turkish adults at all seasons depending on PTH response should be used as 10 ng/mL.
Amaç: D vitamini yağda çözünen bir vitamin olup güneş ışığından elde edilir. Gebelikte D vitamini eksikliği (DVE) preeklampsi, hipertansiyon, sezaryen doğumlar, preterm doğum gibi kötü gebelik ...sonuçları ile ilişkili bulunmuştur. Bu çalışmada tekil gebeliği olan kadınlarda DVE ile fetal antropometrik ölçümler, amnion sıvısı anormallikleri ve plasental lokalizasyonu arasında ilişki incelendi.Materyal ve Metot: Bu prospektif çalışma ikinci trimesterde rutin ultrason değerlendirmesi için antenatal kliniğe başvuran 268 gebeden oluşmaktadır. D vitamini ile ilgili kriterlere dayanılarak DVE serum vitamin D <30 nmol/L (12 ng/ml) olarak tanımlandı. Çalışma popülasyonu D vitamini düzeylerine göre 2 gruba ayrıldı. Grup 1 - DVE grubu (n= 190); 25(OH)D <12 ng/ml, ve grup 2 - normal D vitamini (NVD) grup (n= 78); 25(OH)D ≥12 ng/ml. Fetal antropometrik ölçümler, plasental lokalizasyon ve amniotik sıvı anormallikleri iki grup arasında karşılaştırıldı. P <0.05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.Bulgular: Ortalama D vitamin düzeyi DVE grubunda 7.52±2.26 ng/ml ve NVD grubunda 22.61±19.40 ng/ml idi. İki grup arasında fetal biparyetal çap, femur uzunluğu, abdominal çap, sisterna magna, lateral ventrikül, ve transserebellar çap ölçümleri bakımından farklılık tespit edilmedi (p> 0.05). DVE grubunun %55 inde ve NVD grubunun %46.6 sında korpus posteriorda lokalize plasenta tespit edildi (p=0.145). DVE grubunda 190 kadının 10 unda ve NVD grubunda 78 kadının 7 sinde polihidramniyoz tespit edildi (p= 0.457).Sonuç: Bu çalışmada 20-25. haftadaki gebe kadınlarda DVE ile fetal antropometrik ölçümler, plasental lokalizasyon ve amniotik sıvı anormallikleri arasında ilişki tespit edilemedi. Literatürdeki çalışmalara dayanarak, DVE den fetüsü koruyan başka mekanizmaların varlığı olduğunu düşünebilir ya da bu dönemde fetüsün kemik kütlesi küçük olduğundan, çok fazla Ca ve D vitaminine ihtiyaç duymuyor olabilir. Bununla beraber DVE nin fetal kemik gelişimine olan negatif etkisini önlemek için gebelikte uygun tedavi verilmelidir.
PDF
