Paradny strój ludowy, bogaty pod względem formy, stanowił dawniej odzienie adekwatne dla czasu niezwykłego (święta). Wizualnie artykułował podniosłość dnia świątecznego, przesiąkniętego zwykle sacrum (świętowanie w niewielkich społecznościach lokalnych odzwierciedlało ściśle porządek roku liturgicznego). Współcześnie strój ten (w typie rozbarskim) nadal wykorzystywany jest przez mieszkańców Górnego Śląska w trakcie obchodów wybranych świąt kościelnych. Nieustanna obecność w przestrzeni społeczno-kulturowej różnych form tegoż stroju skłoniła mnie do podjęcia próby przedstawienia konotowanych przez niego wartości w kontekście celebracji Bożego Ciała (jednego z ważniejszych świąt w kościele katolickim), a także skonfrontowania z sobą istoty owych znaczeń w tradycyjnym (historycznym) oraz teraźniejszym wymiarze.