W niniejszym tekście podjęta została dyskusja nad zdefiniowaniem pojęcia polski język medycyny (medyczny) dla celów glottodydaktyki. Artykuł składa się z sześciu części. W pierwszej kolejności omówiono dotychczasowe założenia teoretyczne nauczania polskiego języka medycyny (medycznego). Następnie zaprezentowano sposoby opisu języka medycznego na gruncie glottodydaktyki angielskiej, francuskiej i niemieckiej. W kolejnej części znalazły się metodologiczne i lingwistyczne założenia materiałów glottodydaktycznych przeznaczonych do kształcenia specjalistycznego. W czwartej części zarysowano definicję pojęcia medycyny w kategoriach semantycznych oraz syntaktycznych. Piąta część poświęcona została legislacyjnemu rozumieniu polskiego języka medycyny (medycznego). Rozważania te prowadzą do prezentacji konkluzji i wskazań dla glottodydaktyki polonistycznej w części szóstej. Wyniki analiz wykazały, iż zagadnienie opisu języka polskiego do celów specjalistycznych jest bardzo złożonym procesem. Niezbędne są dalsze badania, dotyczące m.in. warstwy stylistycznej polskiego języka medycyny (medycznego), kompetencji socjolingwistycznej, socjokulturowej i realioznawczej.