Mimo wielu badań biochemicznych i molekularnych endometrioza należy do chorób, których etiopatogenezajest mało poznana i przysparza wiele trudności w postępowaniu leczniczym. Rozpoczynając terapię endometriozy,należy wziąć pod uwagę rodzaj i stopień nasilenia objawów oraz status prokreacyjny kobiety. Ponadto,klasyczna definicja endometriozy (obecność komórek gruczołowych i podścieliska) zakłada konieczność pobraniamateriału do badania histopatologicznego. Nie zawsze jednak laparoskopia jest pierwszym krokiem w rozpoznawaniui terapii endometriozy. Leczenie objawów, takich jak ból związany z endometriozą czy zaburzeniamiesiączkowania, rozpoczyna się od podania leków I rzutu – tabletek antykoncepcyjnych oraz niesteroidowychleków przeciwzapalnych (NLPZ). Dwuskładnikowe tabletki antykoncepcyjne najczęściej poleca się do stosowaniaw terapii ciągłej. Nieskuteczne leczenie bólu (min. 3 miesiące) daje podstawę do wdrożenia innej metodyleczniczej: laparoskopii lub terapii II rzutu, czyli zastosowania analogów GnRh, Danazolu i progestagenów. Dużenadzieje wiąże się inhibitorami aromatazy, inhibitorami czynnika martwicy nowotworów α (TNF-α), lekamihamującymi angiogenezę oraz inhibitorami metaloproteinaz tkankowych.