Cilj ovog rada je istraživanje prisustva i funkcije jevanđelja u strukturi žitijnog lika Save Nemanjića, a u obzir smo uzeli četiri kanonska jevanđelja (po Mateju, Marku, Luki i Jovanu). Prateći tekst žitija, citate iz jevanđelja, aluzije na opis života Isusa Hrista, kao i sam srednjovekovni kliše pripovedanja o svetom, istakli smo nekoliko elemenata, ključnih za konstrukciju Savinog žitijnog karaktera: život Svetog kao ispunjavanje prorokovanog, snagu čuda u hrišćanskom učenju, i apologetsku misiju Svetoga Save uz akcentovanje molitve i ljubavi kao bazičnih elemenata saglasja između Boga i čoveka. Ovo Domentijanovo žitije, shodno poetici epohe iz koje potiče, obiluje citatima iz Svetog pisma, a opis života Isusa Hrista kao uzora i povoda monahu i piscu, Savinom učeniku Domentijanu, jeste osnovni arhitekst koji je inkorporirao u gradnju jedne od najznačajnijih ličnosti srpske istorije i duhovnosti, shodno tome i jedne od najvažnijih likova stare srpske književnosti - Rastka Nemanjića. Domentijan je ovim svojim žitijem, ne samo odabranim citatima, već i izborom priča (kao što i sam Isus Hristos 'govori u pričama'), i jasnim isticanjem ključnih zakona vere, uobličio lik svetitelja posvećenog ne samo sopstvenom duhovnom uzrastanju već i radu na približavanju svog naroda pravoj veri.