Głównym celem artykułu jest porównanie, jak absencja chorobowa kształtuje się wśród pracowników z różnych grup wieku. Dodatkowym celem jest zweryfikowanie, czy w Polsce występuje taki sam wzór absencji chorobowej, jaki zaobserwowano w kilku innych krajach, polegający na odmiennym schemacie zachowań absencyjnych wśród młodszych i starszych pracowników. Do pomiaru absencji wykorzystane zostały trzy wskaźniki: (1) średnia częstość absencji w trakcie roku, (2) średnia długość absencji w trakcie roku, (3) średnia długość pojedynczego zwolnienia. Te wskaźniki skalkulowano dla pięcioletnich grup wieku, z uwzględnieniem dodatkowego podziału ze względu na płeć. Do obliczeń wykorzystano dane Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na temat absencji chorobowej z tytułu choroby własnej za lata 2012–2019. Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić, że pracownicy, w zależności od wieku, cechują się odmiennymi zachowaniami absencyjnymi. Chodzi tutaj jednak nie tyle o ogólny poziom absencji, ile o szczegółową jej konfigurację w zakresie poszczególnych parametrów. Przede wszystkim udało się potwierdzić wzór absencji chorobowej w odniesieniu do najmłodszych i najstarszych pracowników: najmłodsi pracownicy najczęściej korzystają ze zwolnień i są one najkrótsze, podczas gdy najstarsi pracownicy najrzadziej korzystają ze zwolnień i są one najdłuższe.