Objective: Code blue is an organization established to provide basic and advanced life support as soon as possible, effectively and accurately in patients who develop in-hospital cardiac arrest. The aim of this study is to investigate the effectiveness and results of code blue calls (CBCs) in our hospital, to make a comparison between pre-pandemic and post-pandemic periods, and to contribute to the literature and clinical practice. Material and Methods: This study was carried out by retrospectively examining the code blue notification forms between 01.01.2019 and 20.05.2021 in the code blue system, which is actively applied in the 350-bed Samsun Gazi State Hospital. Results: 370 code blue calls were included in this retrospective study. 54.1% of the cases were male and the mean age was 63.6 ± 1.1. 55.7% of the calls were made during working hours. The calls were mostly made from polyclinics with 28.6%. This was followed by the Covid-19 service with 25.7% and the palliative care service with 15.9%. 60% of the calls were made in the pre-pandemic period. CPR was performed in 48.6% of the cases. 30.3% of the cases resulted in exitus. In terms of CBC causes, code blue call was made due to cardiopulmonary arrest in 48.6%, syncope in 16.8%, and hypotensive attack in 13% of the cases. Code Blue team reached the calls in an average of 2.63±0.1 minutes. Compared to the CBCs during the pandemic period with the pre-pandemic period; Age, male gender ratio, transfer rate to the ICU, team response time and prolenged call rates were found to be higher during the pandemic period ( respectively p= 0.017, p=0.03, p=0.001, p=0.001, p=0.006) . The defibrillation rate and the rate of transfer to the ED were found to be lower during the pandemic period (respectively p=.0.02, p=0.001). Conclusion: When the pandemic period and the pre-pandemic period were compared in the CBCs in our hospital; Parameters such as defibrillation application, outcome, team arrival time and prolonged call rates were negatively affected. CBC and its results can be improved with continuous and effective training. Amaç: Mavi Kod Hastane içi kardiyak arrest gelişen hastalarda temel ve ileri yaşam desteğini en kısa sürede, etkin ve doğru bir şekilde yapmak için oluşturulmuş organizasyondur. Bu çalışmada amacımız hastanemizdeki mavi kod çağrılarının (MKÇ) etkinliği ve sonuçlarını araştırmak ve pandemi öncesi-pandemi sonrası karşılaştırılmasını yapmak, literatüre ve uygulamaya katkı sağlamaktır. Materyal ve Metod: Bu çalışma 350 yataklı Samsun Gazi Devlet Hastanesi’nde aktif olarak uygulanmakta olan mavi kod sisteminde 01.01.2019-20.05.2021 tarihleri arasındaki mavi kod bildirim formlarının retrospektif olarak incelenmesi ile yapılmıştır. Bulgular: Bu retrospektif çalışmaya 370 mavi kod çağrısı dahil edilmiştir. Vakaların % 54.1’i erkek olup ortalama yaş 63.6 ± 1.1. Çağrıların %55.7’si mesai içinde verilmiştir. Çağrılar en sık %28.6 ile polikliniklerden verilmiştir. Bunu %25.7 ile pandemi servisi ve %15.9 palyatif bakım servisi izlemektedir. Çağrıların%60’ı pandemi öncesi dönemde verilmiştir. Vakaların %48.6’sına CPR yapılmıştır. Vakaların %30.3’ü exitus ile sonuçlanmıştır. MKÇ’nin verilme sebeplerine baktığımızda; %48.6 hastaya kardiyopulmoner arrest, %16.8 hastaya senkop, %13 hastaya ise hipotansif atak nedeniyle mavi kod çağrısı verilmiştir. Mavi kod ekibi çağrılara ortalama 2.63 ± 0.1 dakikada ulaşmıştır. Pandemi dönemi ile pandemi öncesi dönemdeki MKÇ’ler karşılaştırıldığında; pandemi döneminde yaş, erkek cinsiyet oranı, YB’a transfer oranı, ekip yanıt süresi ve uzayan çağrı oranları daha yüksek bulundu (sırasıyla p= 0.017;p=0.03; p=0.001; p=0.001;p= 0.006) . Pandemi döneminde defibrilasyon hızı ve AS’e transfer hızı daha düşük bulundu (sırasıyla p=0.02; p=0.001). Sonuç: Hastanemizdeki MKÇ’lerde Pandemi dönemi ile pandemi öncesi dönem karşılaştırıldığında; defibrilasyon uygulama, sonuç, ekip geliş süresi ve uzamış çağrı oranları gibi parametrelerde negatif yönde etkilenim olmuştur. MKÇ sonuçları sürekli ve etkili eğitimlerle daha iyi seviyelere çıkarılabilir.