Starzenie się zasobów pracowniczych stanowi przedmiot zainteresowania demografów, ekonomistów, przedstawicieli nauk społecznych oraz nauk z zakresu organizacji i zarządzania. Wśród rozwiązań problemu uwagę zwraca idea zarządzania wiekiem. Stanowi ona element zarządzania zasobami ludzkimi, sprzyja efektywnemu wykorzystaniu jednostkowego potencjału, możliwości i kompetencji pracowników, z zachowaniem wartości różnorodności wiekowej. Celem badań była ocena częstości stosowania praktyk z zakresu zarządzania wiekiem w polskich firmach, widziana z perspektywy starszych pracowników. W badaniu uczestniczyli pracownicy w wieku 56–78 lat (n = 243). Do analizy wykorzystano ankietę własną dotyczącą: rozwoju i doskonalenia zawodowego, polityki szkoleniowej, ochrony i promocji zdrowia, elastyczności zatrudnienia, ergonomii i bezpieczeństwa pracy, polityki emerytalnej. Badani w swoich firmach najwyżej ocenili starania o bezpieczeństwo pracy, kontrolę zagrożeń, a najniżej działania z zakresu polityki okołoemerytalnej.