Model prilagođavanja u partnerskim odnosima pretpostavlja postojanje tri komponente (individualne, partnerske i socijalne), koje određuju ishod i tok jedne partnerske relacije. Mnoga istraživanja govore u prilog tome da rodne uloge koje se formiraju kroz proces socijalizacije određuju kako jedna veza počinje, teče i kako se završava. Polazeći od ove pretpostavke može se pretpostaviti da se homoseksualne veze značajno razlikuju od heteroseksualnih veza, jer u homoseksualnim vezama imamo dve osobe istog pola kojima društvo nameće istu rodnu ulogu. Cilj ovog rada bila je provera primenjivosti opisanog teorijskog modela prilagođavanja u partnerskim relacijama na muškarce iz homoseksualne populacije u Srbiji. Ono što nas je posebno interesovalo su načini pokazivanja ljubavi muškaraca u homoseksualnim i heteroseksualnim vezama, a rezultati su tumačeni u skladu sa ranije dobijenim podacima o rodnim ulogama i njihovom uticaju na ponašanje u partnerskim relacijama. U istraživanju je učestvovalo 200 ispitanika muškog pola, uzrasta od 18 do 59 godina. Svi ispitanici bili su u homoseksualnim vezama koje su opisivali kao stabilne (100 ispitanika) ili u heteroseksualnim brakovima (100 ispitanika). Od instrumenata korišćene su: Skala ljubavi (Braiker & Kelly, 1979), Skala načina izražavanja ljubavi (Huić, Kamenov i Jugović, 2010) i Skala zadovoljstva partnerskom relacijom (Huić i sar., 2010). Rezultati ovog istraživanja pokazuju da muškarci homoseksualne orijentacije percipiraju veću bliskost u vezi, zadovoljniji su svojim vezama i izveštavaju o češćem izražavanju ljubavi partneru i od partnera. Načini pokazivanja ljubavi (Žrtvovanje, Verbalno ispoljavanje emocija i Instrumentalnost u ulogama van kuće) su značajni prediktori zadovoljstva partnerskom relacijom.