U članku su pojmovi »osoba« i »čakre« predstavljeni u svome izvornom kontekstu, kao temelji specifičnih antropologija i stupovi dviju autonomnih kultura. Osoba je simbol i os zapadne (kršćanske) a čakre indijske (tantričke) antropologije. Oba pojma su istovremeno »sveta« i »profana«. Temelj su vlastite antropologije, soteriologije, teologije, filozofije i, među ostalim, medicine. Čakre su prijelazom na Zapad, što nas u ovom članku prvenstveno zanima, doživjele značajnu inverziju. Njihovo značenje u tantrizmu, gdje izvorno predstavljaju sredstvo postizanja spasenja, na Zapadu je reinterpretirano, profanizirano i reducirano na sredstvo za postizanje zdravlja. Antropologija na bazi čakri postala je na Zapadu okosnica mnogih alternativnih iscjeliteljskih tehnika (od istočnjačkih, preko gnostičkih i magijskih, sve do newageovskih) iza kojih stoji (pseudo)tantrička soteriologija. Holistička medicina, koja se priziva na antropologiju na bazi čakri ima ambiciju iscijeliti ne samo čovjekovu psihosomatsku dimenziju, nego i njegovu dušu, što kršćanstvo stavlja pred određene izazove koji traže primjeren filozofsko-teološki odgovor. Autor, na kraju, predlaže sedam kriterija kao orijentir osobama pri odabiru pojedinih alternativnih iscjeliteljskih tehnika.