Bolesnici s kroničnim bubrežnim zatajenjem imaju povišene vrijednosti AGE (krajnje produkte glikolizacije). AGE nastaju tijekom procesa glikolizacije i oksidativnim reakcijama, kao dio procesa kronične upale. Amiloidoza je česta komplikacija kod bolesnika s kroničnim bubrežnim zatajenjem, a posljedica je nemogućnosti izlučivanja β2-mikroglobulina. Vremenskim trajanjem hemodijalize povećava se broj bolesnika kod kojih se histološki može utvrditi amiloidoza. Trećina bolesnika koji idu na hemodijalizu manje od 4 godine ima histološke znakove amiloidoze, a redovito se javlja kod 90% bolesnika nakon 5-7 godina hemodijalize. U početnom stadiju prisutni su samo histološki znakovi bolesti, dok se klinički znakovi javljaju kasnije. Jedan od prvih kliničkih znakova amiloidoze je sindrom karpalnog tunela. Javlja se kod trećine bolesnika koji idu 5-10 godina na hemodijalizu, a nakon 20 godina hemodijalize gotovo 100% bolesnika ima sindrom karpalnog tunela. Iako sindrom karpalnog tunela ne dovodi do fatalnog ishoda, njegovim zanemarivanjem dolazi do oštećenja n. medianusa u karpalnom tunelu i atrofije mišića šake s teškim funkcionalnim ispadima. Naš bolesnik je liječen operativno i nakon završene rehabilitacije zaostao je dobar funkcionalni i anatomski rezultat. Zbog toga je pravovremeno dijagnosticiranje i dekompresija n. medianusa preduvjet za uspješno liječenje sindroma karpalnog tunela. Za razliku od „low-flux“ hemodijalizatora, novi „high-flux“ su više biokompatibilni i mogu odstraniti beta-2-mikroglobulin, pa se očekuju rjeđe komplikacije u smislu sindroma karpalnog tunela zbog amiloidoze kod bolesnika s kroničnim bubrežnim zatajenjem.