Istraživanja razrednog konteksta zadnja dva desetljeća sugeriraju da kontekst, konkretnije varijable razrednih procesa, igraju važnu ulogu u poboljšanju razumijevanja što i kako učenik uči (Turner i Meyer, 2000). Vrlo važna komponenta razrednog konteksta je interakcija između nastavnika i učenika. Pod pojmom interakcije nastavnik-učenik podrazumijevalo se različite konstrukte, stoga se u ovom radu željelo dati pregled istraživanja pojedinih komponenti interakcije nastavnik-učenik. U radu se prikazuju različiti aspekti interakcije nastavnik-učenik (poput komunikacije, metoda poučavanja, rukovođenja razrednim procesima, socio-emocionalnog odnosa, stila poučavanja i slično), teorije na kojima se temelje (npr. Model interakcije nastavnik-učenik, Teorija samodeterminacije, Teorija iskustvenog učenja, Model stilova učenja i poučavanja Feldera i Silvermanove), načini mjerenja, te neki mjerni instrumenti (poput Flandersove analize interakcije, Inventara stila rukovođenja, Upitnika nastavničke interakcije). U radu se iznose neke smjernice za buduća istraživanja koja bi trebala ispitati međuodnose različitih komponenti razredne interakcije, medijacijsku ulogu karakteristika učenika, te njihove kompleksne odnose s ishodima učenja.