Prema Konvenciji o pravu deteta Ujedinjenih nacija iz 1989. godine, dete je lјudsko biće koje nije navršilo osamnaest godina života, ako se, na osnovu zakona koji se odnosi na dete, punoletstvo ne stiče ranije. Svakog dana širom sveta ogroman broj dece učestvuje u sportskim aktivnostima, rekreativnog ili takmičarskog tipa, na javnim prostorima, u školama, sportskim klubovima i drugim organizacijama. U tome im pomažu i podstiču ih brojni roditelji, treneri, sporski funkcioneri i druga lica. Sa bavljenjem sportom se počinje u sve mlađim uzrastima, što se temelji i na činjenici da je za decu fizička aktivnost prirodna forma kretanja koja podrazumeva izazov i uživanje zasnovano na igri. Za najveći broj dece sportske aktivnosti su pozitivno životno iskustvo, koje im omogućava unapređenje sopstvenih fizičkim mogućnosti, poboljšava zdravstveno stanje i razvija socijalne odnose sa drugima. Postoje, međutim, i ona deca za koje je bavljenje sportom skopčano i sa negativnim, često i traumatičnim, iskustvom, u vidu diskriminacije, nasilјa, zlostavlјanja, iskorišćavanja, prekomernog treniranja, oštećenja zdravlјa, i negativnog uticaja na psihosocijalni i motorički razvoj ili obrazovanje. Sve javne vlasti i svi učesnici u sportu se takvim negativnim pojavama u sportu moraju odlučno suprotstavlјati, kako pravnim tako i društvenim sredstvima. Sport u svim oblicima mora da bude pojedinačno dostupan svoj deci bez diskriminacije, uz omogućavanje jednake mogućnosti dečacima i devojčicama i uz uvažavanje posebnih potreba svakog starosnog uzrasta, Autor u radu ukazuje na dobrobiti koje bavlјenje sportom donosi deci, analizirajući, pri tom, tipične oblike zloupotreba dece u sportu i potrebne mere za zaštitu dece od različitih oblika diskriminacije, nasilјa, zlostavlјanja i iskorišćavanja u sportu. U radu se ukazuje na mere koje se u tom pravcu preduzimaju na međunarodnom nivou, kao i na rešenja uneta u Zakon o sportu Republike Srbije iz 2016. godine u cilјu posebne zaštite dece u sportu. Pursuant to the United Nations Convention on the Rights of the Child adopted in 1989, a child means every human being below the age of eighteen years unless under the law applicable to the child, majority is attained earlier. Every day vast number of children all over the world take part in sporting activities of recreational or competitive type in public spaces, schools, sport clubs or in other organisations. Those activities are supported and encouraged by their parents, numerous coaches, sport officials and other persons. Youth are engaging in sport at much younger age which is based on a fact that physical activity is a childs natural form of motions representing challenge and enjoyment brought by a game. For most of the children physical activities are positive life experiences enabling them to improve personal physical capabilities and their health condition and to develop social relations with others. However, there are also children whose engagement in sport is tied with adverse, even traumatic experiences as a result of discrimination, violence, abuse, exploitation, excessive coaching, impairment of health and undue influence to psychosocial and motorial abilities or education. All public authorities and participants in sport must decisively combat these adverse phenomena using relevant legal and social instruments. Sport in all forms must be individually accessible to every child without discrimination enabling equal opportunities for boys and girls with due respect to requirements of particular age. In this paper, the author points out the welfare that sport engagement brings to children considering typical forms of child abuse in sport and measures that need to be taken in order to protect children from various forms of discrimination, violence, abuse and exploitation in sport. The author also shows measures taken in that context at the international level, as well as accepted solutions from the Law on Sport of the Republic of Serbia adopted in 2016 concerning special protection of children in sport.