U ovom radu cilj nam je 1) preispitivanje veze između kulturno-istorijske arheologije u Srbiji i kulturnih pojasa Jovana Cvijića, kao i 2) pokušaj razumevanja genealogije ideje kontinuiteta u srpskoj arheologiji. Odnosno, dovešćemo u pitanje, na prvi pogled, vrlo logičnu pretpostavku da je kulturno-istorijska arheologija kod nas iskoristila temelje koje je Cvijić postavio, bilo da je reč o kulturnim pojasima ili o kontinuitetu. Ispostaviće se da su arheolozi propustili Cvijićevu lekciju antropogeografske škole kulturnih krugova, kao i njegovo negiranje dubokog kontinuiteta na Balkanu. To znači da se izvorište arheološke ideje o elementima (materijalne) kulture koji se mogu očuvati od praistorije do danas, mora tražiti van Cvijićevog opusa. Kao moguće rešenje, treba uvažiti svetove ideja Milana Budimira i Veselina Čajkanovića uz vrlo jasne eksplikacije kontinuiteta manje poznatog Nika Županića i poznatijeg Vladimira Dvornikovi- ća, koji je Županićeve ideje modifikovao i široko rasejao.