U članku autor nastoji da istraži pravi značaj koji je republika Ženeva imala za njenog državljanina Žan-Žaka Rusoa kao političkog teoretičara. Njegovo oduševljenje njome razbuđeno je 1754. i uticalo je snažno na proces izgradnje njegove republikanske teorije u narednim godinama. Pa ipak, od samog početka Ruso je znao da ima posla sa idealom koji je samo delimično ukorenjen u aktuelnoj realnosti Ženeve. Ostatak posla je odradila Rusoova fantazija o zlatnom dobu i mogućnostima njene obnove u savremenoj Evropi. Zbog toga se Rusoov republikanizam u članku naziva romantičarskim: on je razvio kompleksnu dijalektiku realnosti i fantazije, koja je bila upravljena prema novom religioznom i političkom cilju – regeneraciji čovečanstva ili barem jednog njegovog sićušnog dela koji je živeo u malim i borbenim republikama.