U ovom radu se na etnografski način ispituje kontrast između dve situacije u kojima ljudi kolima prilaze među-državnim granicima. Naglašavajući važnost lokacije ovih ljudi u odnosu na režime suverenititeta i regulacije mobilnosti, potvrđene državnim dokumentima, ističe se važnost anticipacije ovih događaja. Za analizu temporalne dimenzije ovih događaja, korišćeni su koncepti razvijeni u teorijama formiranja subjekta u savremenim društvenim porecima – interpelacija i ispovest. Želim da pokažem da ovi koncepti, iako razvijeni u filozofskim razmatranjima formacije subjekta odvojenim od empirijskih istraživanja, mogu biti korisno sredstvo za etnografsku analizu prelažanje granica ako se koriste na ograničen, precizan i pragmatično-materijalan način koji izbegava pretpostavke cirkularnosti i afektivnog investiranja, koji često podrazumeva njihova upotreba.