W artykule przedstawiono różne spojrzenia na koncepcje, funkcje i metody badawcze nauk o zarządzaniu i jakości. Główną tezą artykułu jest stwierdzenie, że nauki o zarządzaniu mają charakter normatywny. Celem jest wskazanie, że inne podejścia: opisowe, pragmatyczne, empiryczne itp., zakładające istnienie obiektywnej rzeczywistości organizacyjnej oraz uniwersalnych, zewnętrznych praw naukowych w nauce o zarządzaniu, są zbytnim uproszczeniem i nie powinny być stosowane w badaniach organizacji. Autorzy wskazują też na normatywny charakter założeń leżących u podstaw badań opisowych, co w konsekwencji uniemożliwia obiektywizację badań, neutralną postawę badacza czy abstrahowanie od sądów wartościujących.