Cilj ovog rada jeste sagledavanje različitih vidova procesualnosti u performansima i instalacijama Miroslava Miše Savića nastalih u periodu od 1976. do 2009. godine. U tekstu je najpre učinjen osvrt ...na relevatne teorije i primere iz polja konceptualne umetnosti u kojem je procesualnost kao umetnička strategija prvo bila implementirana, a zatim su razmatrani stavovi muzikologa i teoretičara muzike, koji su procesualnost vezivali za oblasti minimalizma, elektroakustičkog stvaralaštva i aleatorike. Centralni deo rada je posvećen sagledavanju Savićevih ostvarenja, počev od njegovih radova sa klavirom i grafičkim predstavama zvuka, preko instalacija sa računarom i ulaznim i izlaznim periferijama, sve do recentnog monumentalnog ostvarenja pod nazivom Train mix, preko čijeg retrospektivnog karaktera će biti izložena i završna razmatranja u vezi sa poimanjem procesualnosti u savremenom kontekstu, posredovanom digitalnim medijima.
