U radu su teorijsko-komparativnim i povijesnim metodološkim pristupom kritički elaborirana obilježja novih (digitalnih) medija, individualizirane nastave i personaliziranog učenja. Analiziran je odnos koncepata i definicija individualizirane nastave i personaliziranog učenja. Podrobnije su analizirane didaktičke mogućnosti nastave uz upotrebu novih medija. Sintezom dekonstruiranih koncepata razvidno je kako su individualizirana nastava i personalizirano učenje elementi konstruktivističke paradigme nastave, ali ih je moguće teorijski i praktično diferencirati. Evidentna je obrazovna dobrobit učenika u individualiziranoj nastavi i personaliziranom učenju uz upotrebu novih medija. Time je omogućeno učenje bilo kada i bilo gdje u aranžmanima nastave usmjerene na učenika. Ovo potvrđuje kako učenje upotrebljavajući nove medije (posebice mogućnosti umjetne inteligencije) pridonosi relativizaciji značaja formalnog u korist neformalnog obrazovanja te informalnog učenja gdje su individualizacija rada i personalizacija učenja imanentni elementi.