Membranski sustav stanice dinamična je struktura koja prožima čitavu citoplazmu i u kojoj su pojedine membrane u stalnoj i kontroliranoj mijeni i interakciji. Lipidi, kao jedna od glavnih strukturnih komponenti biomembrana, jesu kompozicijski složene molekule bez dobro definirane molekulske strukture, ali s raznovrsnim potencijalnim ulogama. Znanstvena istraživanja omogućila su bolje upoznavanje uloge lipida u održavanju stanične homeostaze i sveukupnog zdravlja organizma. Biološke membrane posrednici su u interakciji stanica sa staničnom okolinom i prijenosu informacija prema jezgri. Okolišni čimbenici, ponajprije određeni nutrijenti (masne kiseline i drugi), putem specifičnih transkripcijskih čimbenika i/ili epigenetičkih mehanizama reguliraju aktivnost brojnih gena čime moduliraju interpretaciju našeg nasljeđa. Masne kiseline, naročito višestrukonezasićene (engl. polyunsaturated fatty acids; PUFA), ključna su strukturna i funkcijska komponenta membranskih fosfolipida. Sadržaj PUFA (posebice dokozaheksaenske kiseline, ali i drugih) u membranskim fosfolipidima regulira transportne i signalne procese (organizaciju i funkciju lateralnih domena) te modulira fizikalna, kemijska i električna svojstva bioloških membrana. Njihova neuravnotežena lipidna kompozicija (posebice nedostatak PUFA iz obitelji n-3, kolesterola i/ili određenih sfingolipida) može prouzročiti stres endoplazmatskog retikuluma, što će remetiti membransku dinamiku, potaknuti upalne procese u stanicama, dugoročno narušavati staničnu homeostazu i ubrzati fiziološki proces starenja. PUFA-e, njihovi derivati te mononezasićene i zasićene masne kiseline posjeduju različit upalni potencijal što upućuje na važnost relativne zastupljenosti specifičnih masnih kiselina u prehrani čovjeka. Esencijalne PUFA-e čovjek mora unijeti prehranom, a stanična i fiziologija bioloških membrana zahtijevaju kontinuirani unos i prethodno formuliranih dugolančanih PUFA tijekom razvojnih procesa i u adultnoj dobi. Dugotrajna prisutnost upalnih procesa niskoga stupnja, koja bi mogla biti povezana s abnormalnom kompozicijom bioloških membrana, u znanstvenoj je literaturi prepoznata kao osnova neurodegenerativnih, psihijatrijskih i drugih kroničnih bolesti čovjeka.