RésuméCet article s’intéresse à la création des trois musées nationaux d’Athènes, dans le contexte particulier d’émergence d’une identité nationale néo-hellénique. Ces musées – le Musée archéologique ...national, le Musée byzantin et chrétien et le musée d’Art populaire grec – sont abordés ici en tant qu’institutions relayant le projet national. Ils ont été chargés d’élaborer et de diffuser la continuité historique de la nation, de l’Antiquité aux Temps modernes, et son unicité. C’est dans ce contexte que les musées nationaux utiliseront les sciences (archéologie, histoire et laographie, ou folklore grec) pour renforcer leur objectif. La politique de chacun d’eux illustre parfaitement la volonté nationale d’occulter les questions de discontinuité et d’altérité. Les auteurs ont pris soin de faire figurer, en fin d’article, les résultats d’une enquête effectuée auprès d’un échantillon de visiteurs, sur la manière dont ils perçoivent ces trois musées.
Cet article s'intéresse à la création des trois musées nationaux d'Athènes, dans le contexte particulier d'émergence d'une identité nationale néo-hellénique. Ces musées -le Musée archéologique ...national, le Musée byzantin et chrétien et le musée d'Art populaire grec —sont abordés ici en tant qu'institutions relayant le projet national. Ils ont été chargés d'élaborer et de diffuser continuité historique de la nation, de l'Antiquité aux Temps modernes, et son unicité. C'est dans ce contexte que les musées nationaux utiliseront les sciences (archéologie, histoire et laographie, ou folklore grec) pour renforcer leur objectif. La politique de chacun d'eux illustre parfaitement la volonté nationale d'occulter les questions de discontinuité et d'altérité. Les auteurs ont pris soin de faire figurer, en fin d'article, les résultats d'une enquête effectuée auprès d'un échantillon de visiteurs, sur la manière dont ils perçoivent ces trois musées. This article is concerned with the creation of the three national museums of Athens in the particuliar context of an emerging modern Greek national identity. These museums — the National Archaeological Museum, the Byzantine and Christian Museum and the Museum of Greek Folk Art — are studied here as institutions that carry on the national project. They have to elaborate and diffuse the historical continuity of the nation from ancient to modern times and its unicity, too. It is in this context that national museums use sciences (archaeology, history and folklore science) to support their objective. Their own policies perfectly illustrate the national will to hide problems of discontinuity and alterity. Lastly the authors present the results of a study made on a sample of visitors in order to determine how they perceived these three museums. Dieser Artikel befasst sich mit der Schöpfung der drei Nationalmuseen Athens in dem besonderen Kontext einer auftauchenden neuhellenischen nationalen Identität. Diese Museen — das archaeologische Nationalmuseum, das byzantinische Museum und das Museum für griechische Volkskunst — werden hier als Institutionen betrachtet, die das nationale Projekt fortfuhren. Sie sollen die historische Kontinuität der Nation vom Altertum bis zur Neuzeit sowie ihre Einzigartigkeit ausarbeiten und verbreiten. Es ist in diesem Kontext, dass die Nationalmuseen Wissenschaften (Archäologie, Geschichte und « Laographie » oder Ethnographie des griechischen Volks) benutzen, um ihr Ziel zu unterstützen. Ihre einzelne Politik illustriert vollkommen den nationalen Willen, die Fragen der Diskontinuität und Alterität zu verdecken. Schliesslich geben die Autorinen die Ergebnisse einer bei Besuchern durchgeführten Umfrage zu der Weise wie sie diese drei Museen wahrnehmen. Το κείμενο παρακολουθεί τη γέννηση και τη λειτουργία των τριών εθνικών μουσείων της Αθήνας στα χωροχρονικά συμφραζόμενα της διαμόρφωσης της νεοελληνικής εθνικής ταυτότητας. Τα μουσεία αυτά - το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο και το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, προσεγγίζονται ως ιδεολογικοί και πολιτικοί θεσμοί που αναλαμβάνουν τη διαμόρφωση και διάχυση της αφήγησης του εθνικού πολιτισμού σύμφωνα με το ιστορικό σχήμα της τρισχιλιετούς συνέχειας και τις τρεις περιόδους της ιστορίας του έθνους - αρχαιότητα, μεσαίωνας και νεώτερα χρόνια. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζεται η συνεισφορά των εθνικών μουσείων στη διαμόρφωση της αφήγησης του εθνικού πολιτισμού, οι σχέσεις τους με την ανάπτυξη επιστημονικών λόγων (ιδιαίτερα της αρχαιολογίας, της λαογραφίας, και της ιστορίας) και οι συναφείς πρακτικές του στο επίπεδο των επιλογών : τι αναλαμβάνει το κάθε μουσείο να προβάλλει και αντίστοιχα, τι επιλέγει να αφήσει έξω από το πεδίο δραστηριότητας του, στη λογική της συγκάλυψης της ετερότητας. Παράλληλα με την ιστορική προσέγγιση, η διεξαγωγή έρευνας με αντικείμενο τις σχέσεις των εθνικών μουσείων με το κοινό των επισκεπτών τους επιτρέπει να αποσαφηνιστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα η 'φυσιογνωμία' των επισκεπτών των μουσείων, να καταγραφεί η αποτίμηση της εμπειρίας τους απο τους ίδιους με ιδιαίτερη έμφαση στη διερεύνηση της υποδοχής των μηνυμάτων που ενέχονται στη μουσειογραφική εκδοχή της εθνικής αφήγησης...
