Durant les années quatre-vingt-dix, la Grèce devient la destination privilégiée d'un très grand nombre d'émigrés albanais. Dans la commune agricole de Guerbessi, les Arvanites (Grecs d'ancienne ...origine albanaise) définissent ces immigrés en tant que culturellement proches d'eux à travers un idiome commun — la langue arvanite — et leur idéologie de gauche. La reconnaissance, par les Arvanites, de cette proximité culturelle, leur donne les moyens de contrôler et de gérer cette émigration, ainsi que les rapports de travail qu'ils entretiennent avec les Albanais. Ce contexte contribue, pour chaque communauté, à redéfinir ses relations avec l'Etat grec et à développer son identité locale au sein de la modernité. Greece became the privileged destination of a great number of Albanian migrants in the nineties. In the agricultural commune of Guerbessi, the Arvanites (Greeks of ancient Albanese origin) recognize these immigrants as culturally related to them through a common idiom — the Arvanite language — and their left ideology. This recognition enables them to control and manage this immigration and their work relationships with Albanians. In this context, the local community redéfinies its relationships with the Greek State and reconstructs its identity. In den 1990er Jahren wurde Griechenland zum bevorzugten Bestimmungsland zahlreicher albanischer Immigranten. In der landwirtschaftlichen Gemeinde von Guerbessi erkennen sich die Arbaniten (Griechen alter albanischer Herkunft) als durch einen gemeinsamen Idiom — die arbanitische Sprache — und ihre Linksideologie mit diesen Immigranten kulturell verwandt an. Diese Anerkennung ermöglicht ihnen diese Immigration, sowie ihre Arbeitsbeziehungen mit den Albanern zu kontrollieren und managen. Dieser Kontext ermöglicht jeder Gemeinschaft, ihre Beziehungen zum griechischen Staat neu zu bestimmen und ihre lokale Identität innerhalb der Modernität zu entwickeln. Τη δεκαετία του '90, η Ελλάδα γίνεται ο προορισμός ενός μεγάλου αριθμού μεταναστών από την Αλβανία. Στη συγκεκριμένη αγροτική ‘αρβανίτικη’ κοινότητα, το Γκέρμπεσι, οι κάτοικοι προσδιορίζουν τους Αλβανούς μετανάστες ως πολιτισμικά οικείους, μέσο του ιδιώματος της συγγένειας και της αριστερής ιδεολογίας. Η αναγνώριση της πολιτισμικής συνάφειας Αλβανών κι ‘Αρβανιτών’ αποτελεί έναν τρόπο διαχείρισης κι ελέγχου των μεταναστών και της σύναψης εργασιακών σχέσεων μαζί τους. Επίσης, συμβάλλει στον, με τους δικούς τους όρους, επαναπροσδιορισμό της σχέσης τους με το ελληνικό κράτος και στη συγκρότηση της τοπικής ταυτότητα στις σύγχρονες συνθήκες.
Dans le cadre de l'Appellation d'origine protégée (AOP) des produits agricoles, l'Etat grec a demandé la protection du fromage fêta. Les actions menées par d'autres États membres de l'Union ...européenne (UE) contre la demande grecque ont eu pour effet de donner à la question de h feta en Grèce des proportions considérables. Cette situation a incité la presse grecque, ainsi que certaines institutions et médias officiels, à faire de cette question une revendication nationale, en la reliant à deux autres de même type : l'usage du terme de « Macédoine » et la revendication du rapatriement des marbres du Parthénon actuellement au British Museum. Ainsi, la procédure de protection de la feta auprès de I'ue a-t-elle été vécue en termes de « bataille du nom », et de menace d'appropriation du patrimoine culturel grec par des puissances étrangères. La question de la feta est devenue le terrain sur lequel la nation grecque a négocié son identité au sein de l'Europe. Ainsi, l'aop, dispositif chargé de renforcer les régions sur les plans culturel et économique en favorisant leur rencontre en douceur avec des pays membres de I'ue, s'est changée en organe d'expression du nationalisme. Within the framework of the Protected Designation of Origin (PDO) labellling of agricultural products Greece has requested the protection of feta cheese. But as other member states of the European Union (EU) were against Greece's request this issue reached considerable proportions. The Greek press and some official institutions and media even turned it into a national claim similar to those relative to the use of the term « Macedonia » and the repatriation of the Parthenon marble sculptures from the British Museum. As a result the PDO labelling request for feta cheese at the EU was experienced as a « name battle » and a threat that Greek patrimony be appropriated by foreign powers. Greece used the feta cheese problem as a basis for negotiating its identity within Europe. So the PDO label that was supposed to reinforce regions culturally and economically and facilitate the convergence of EU'S member countries became a vehicle for one expression of nationalism. Im Rahmen der geprüften Herkunftsbezeichnung der Agrarerzeugnissen hat Griechenland die Schützung der Fetakäse beantragt. Aber infolge der Opposition anderer Mitgliedsstaaten der Europäischen Union (EU) zum Griechenlands Antrag nahm diese Frage beträchtliche Ausmasse an. Daraus ergab sich, dass die griechische Presse sowie gewisse offizielle Institutionen und Medien diese Frage zu einer nationalen Aufforderung machten, ähnlich wie die der Verwendung des Namens « Makedoniens » und der Forderung nach der Repatriierung der Parthenon-Marmorfiguren aus dem Britisch Museum. So wurde der Fetaschützungsprozess bei der eu als einen « Namensstreit » und eine Drohung empfunden, dass sich fremde Mächte das griechische Kulturerbe aneignen könnten. So wurde die geprüfte Herkunftsbezeichnung, die die Regionen kulturell und wirtschaftlich verstärken sollte, indem sie ihren sanften Wettkampf mit anderen eu's Mitgliedsstaaten erleichtern sollten, zu nationalisten Zwecken instrumentalisiert. Στο πλαίσιο του κανονισμού περί προστασίας αγροτικών προϊόντων (ΠΟΠ), το ελληνικό κράτος αιτήθηκε την κατοχύρωση του τυριού φέτα. Αντιτιθέμενες στο ελληνικό αίτημα ενέργειες προερχόμενες από άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ είχαν ως αποτέλεσμα το ζήτημα της φέτας να πάρει σημαντικές διαστάσεις στην Ελλάδα και να παρουσιαστεί στον Ελληνικό Τύπο αλλά και από επίσημους φορείς ως εθνική διεκδίκηση. Ο τρόπος που έγινε αυτό ήταν μέσα από τη συσχέτιση της φέτας με άλλα εθνικά ζητήματα, και συγκεκριμένα με το λεγόμενο Μακεδόνικο (την αντιδικία με τη FΥRΟΜ για τη χρήση του ονόματος Μακεδονία) και τη διεκδίκηση του επαναπατρισμού των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Έτσι, η διαδικασία κατοχύρωσης της φέτας στην ΕΕ έγινε αντιληπτή στην Ελλάδα ως 'μάχη για το όνομα' και ως απειλή ιδιοποίησης της ελληνικής πολιτισμικής κληρονομιάς από χώρες του εξωτερικού. Η φέτα αποτέλεσε πεδίο όπου το ελληνικό έθνος διαπραγματεύτηκε με όρους υλικούς την ταυτότητα του στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα ένας θεσμός που στοχεύει στην πολιτισμική και οικονομική ενδυνάμωση περιφερειακών περιοχών και στην ομαλότερη σύγκλιση των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συνιστά δίαυλο έκφρασης του εθνικισμού.
Cet article s'intéresse à la création des trois musées nationaux d'Athènes, dans le contexte particulier d'émergence d'une identité nationale néo-hellénique. Ces musées -le Musée archéologique ...national, le Musée byzantin et chrétien et le musée d'Art populaire grec —sont abordés ici en tant qu'institutions relayant le projet national. Ils ont été chargés d'élaborer et de diffuser continuité historique de la nation, de l'Antiquité aux Temps modernes, et son unicité. C'est dans ce contexte que les musées nationaux utiliseront les sciences (archéologie, histoire et laographie, ou folklore grec) pour renforcer leur objectif. La politique de chacun d'eux illustre parfaitement la volonté nationale d'occulter les questions de discontinuité et d'altérité. Les auteurs ont pris soin de faire figurer, en fin d'article, les résultats d'une enquête effectuée auprès d'un échantillon de visiteurs, sur la manière dont ils perçoivent ces trois musées. This article is concerned with the creation of the three national museums of Athens in the particuliar context of an emerging modern Greek national identity. These museums — the National Archaeological Museum, the Byzantine and Christian Museum and the Museum of Greek Folk Art — are studied here as institutions that carry on the national project. They have to elaborate and diffuse the historical continuity of the nation from ancient to modern times and its unicity, too. It is in this context that national museums use sciences (archaeology, history and folklore science) to support their objective. Their own policies perfectly illustrate the national will to hide problems of discontinuity and alterity. Lastly the authors present the results of a study made on a sample of visitors in order to determine how they perceived these three museums. Dieser Artikel befasst sich mit der Schöpfung der drei Nationalmuseen Athens in dem besonderen Kontext einer auftauchenden neuhellenischen nationalen Identität. Diese Museen — das archaeologische Nationalmuseum, das byzantinische Museum und das Museum für griechische Volkskunst — werden hier als Institutionen betrachtet, die das nationale Projekt fortfuhren. Sie sollen die historische Kontinuität der Nation vom Altertum bis zur Neuzeit sowie ihre Einzigartigkeit ausarbeiten und verbreiten. Es ist in diesem Kontext, dass die Nationalmuseen Wissenschaften (Archäologie, Geschichte und « Laographie » oder Ethnographie des griechischen Volks) benutzen, um ihr Ziel zu unterstützen. Ihre einzelne Politik illustriert vollkommen den nationalen Willen, die Fragen der Diskontinuität und Alterität zu verdecken. Schliesslich geben die Autorinen die Ergebnisse einer bei Besuchern durchgeführten Umfrage zu der Weise wie sie diese drei Museen wahrnehmen. Το κείμενο παρακολουθεί τη γέννηση και τη λειτουργία των τριών εθνικών μουσείων της Αθήνας στα χωροχρονικά συμφραζόμενα της διαμόρφωσης της νεοελληνικής εθνικής ταυτότητας. Τα μουσεία αυτά - το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο και το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, προσεγγίζονται ως ιδεολογικοί και πολιτικοί θεσμοί που αναλαμβάνουν τη διαμόρφωση και διάχυση της αφήγησης του εθνικού πολιτισμού σύμφωνα με το ιστορικό σχήμα της τρισχιλιετούς συνέχειας και τις τρεις περιόδους της ιστορίας του έθνους - αρχαιότητα, μεσαίωνας και νεώτερα χρόνια. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζεται η συνεισφορά των εθνικών μουσείων στη διαμόρφωση της αφήγησης του εθνικού πολιτισμού, οι σχέσεις τους με την ανάπτυξη επιστημονικών λόγων (ιδιαίτερα της αρχαιολογίας, της λαογραφίας, και της ιστορίας) και οι συναφείς πρακτικές του στο επίπεδο των επιλογών : τι αναλαμβάνει το κάθε μουσείο να προβάλλει και αντίστοιχα, τι επιλέγει να αφήσει έξω από το πεδίο δραστηριότητας του, στη λογική της συγκάλυψης της ετερότητας. Παράλληλα με την ιστορική προσέγγιση, η διεξαγωγή έρευνας με αντικείμενο τις σχέσεις των εθνικών μουσείων με το κοινό των επισκεπτών τους επιτρέπει να αποσαφηνιστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα η 'φυσιογνωμία' των επισκεπτών των μουσείων, να καταγραφεί η αποτίμηση της εμπειρίας τους απο τους ίδιους με ιδιαίτερη έμφαση στη διερεύνηση της υποδοχής των μηνυμάτων που ενέχονται στη μουσειογραφική εκδοχή της εθνικής αφήγησης...
PDF