Bolesnici s amiotrofi čnom lateralnom sklerozom zahtijevaju kompleksnu skrb i multidisciplinarni pristup, koji je individualno
prilagođen potrebama bolesnika. Ciljevi neurorehabilitacije moraju biti ...prilagođeni stadiju bolesti. U ranom stadiju bolesti potrebno je započeti s fi zikalnom terapijom radi očuvanja i optimiziranja motoričke i respiratorne funkcije. Već u ovom stadiju potrebno je angažirati obitelj bolesnika u provođenju određenih aktivnosti i upoznati ih s prirodom bolesti. U kasnijem tijeku bolesti potrebno je provoditi fi zikalnu terapiju kako bi se spriječile respiratorne komplikacije i kontrakture, te se primijenila adekvatna ortopedska pomagala. Nastupom dizartrije nastaje potreba za evaluacijom akta gutanja i respiratorne funkcije. U početku se primjenjuju određeni manevri a potom nazogastrična sonda i perkutana gastrostoma. Primjenom neinvazivne mehaničke ventilacije i respiratorne fizioterapije može se odgoditi potrebu za traheostomom i invazivnom
mehaničkom ventilacijom. Uloga multidisciplinarnog pristupa je pružiti optimalnu medicinsku skrb, olakšati komunikaciju a time poboljšati kvalitetu skrbi i života.
Provider: - Institution: - Data provided by Europeana Collections- BACKGROUND: Amyotrophic lateral sclerosis (ALS) is a progressive neurodegenerative disorder. Median survival from symptom onset is 3 ...years, but some patients live longer. Identification of prognostic factors will facilitate optimal use of medical and social resources. OBJECTIVE: In order to define the prognostic factor for survival, at the first visit, we investigated our ALS database of patients residents in Belgrade, the last 17 years. MATERIAL AND METHODS: In the period 1992.-2009. 325 patients with the diagnosis of definite or probable ALS were discovered in the Belgrade district. The survival were assessed with the Kaplan-Meier method. The prognostic value of each factor was estimated using Cox proportional hazard analyses. RESULTS: As of December 2009. 267 ALS patients (82.2%) ALS have died. The median survival time was 3 years, (95%CI: 2.86-3.14). Mean survival time from symptoms onset was 4.35 ± 0.20 years. The mean age at onset was 57.74 ± 11.46 years and the mean age at diagnosis was 59.21 ± 11.26 years. Eighty four patients (25.8%) had a bulbar onset and 241 (74.1%) had spinal onset of the disease. Mean survival time from onset for patients with spinal onset was 4.5 ± 0.2 years and 3.7 ± 0.4 years for patients with bulbar onset (p=0.016). Mean survival time for men was 4.40 ± 0.3 years and 4.2 ± 0.3 years for women (p>0.05). In the Cox multivariable model, the factors independently related to a longer survival were younger age, longer diagnostic delay, higher ALSFRS score at first examination and early riluzole treatment. CONCLUSIONS: The identification of younger age, longer diagnostic delay as predictors of prolonged survival in ALS clinic population supports the findings of several, earlier studies. Several additional variables assessed at the first examination predict longer survival: higher ALSFRS score and early riluzole treatment. Gender had no effect on survival. Advanced age and bulbar signs at onset indicated poorer prognosis in our population.- UVOD: Amiotrofična lateralna skleroza (ALS) je progresivno neurodegenerativno obolenje sa prosečnim srednjim vremenom preživljavanja od 3 godine. Kod pojedinih bolesnika je, međutim, preživljavanje duže. S obzirom na brz i fatalan tok bolesti, značajno je identifikovati prognostičke faktore preživljavanja u cilju optimalne upotrebe medicinskih i društvenih resursa. CILj RADA: ustanoviti moguće faktore dužeg preživljavanja bolesnika sa ALS u trenutku postavljanja dijagnoze, tokom 17 –ogodišnjeg praćenja na teritoriji Beograda. METODE RADA: ispitivano je 325 bolesnika sa prebivalištem u Beogradu koji su dijagnostikovani u periodu od januara 1992. do decembra 2009. godine. Preživljavanje je procenjivano Kaplan-Meier-ovom metodom. Prognostičke faktore smo izdvojili primenom Cox-og proporcionalnog regresionog modela. REZULTATI: Do kraja decembra 2009.g. ukupno je 267 bolesnika sa ALS umrlo (82.2%). Mediana vremena preživljavanja je 3 godine (95%CI 2.86-3.14). Srednje vreme trajanja bolesti od početka prvih simptoma je 4.35 ± 0.20 godina. Srednje životno doba na početku bolesti je 57.74 ± 11.46 godina dok je srednje životno doba prilikom postavljanja dijagnoze 59.21 ± 11.26 godina. Bulbarni početak je registrovan kod 84 (25.8%) bolesnika, spinalni početak kod 241 (74.1%). Kod bolesnika sa spinalnim početkom je srednje vreme trajanja ALS 4.5 ± 0.2 godina, bilo značajno duže u odnosu na bolesnike sa bulbarnim početkom (3.7 ± 0.4 godina, p=0.016). Iako je duže srednje vreme trajanja bolesti kod muškaraca (4.40 ± 0.3 godina) u odnosu na žene (4.2 ± 0.3 godina), pol nema uticaja na preživljavanje u našoj kohorti (p>0.05). Cox-ovom pocedurom je utvrđeno da su: mlađe životno doba na početku bolesti, duže dijagnostičko kašnjenje, viši ALSFRS skor prilikom dijagnostikovanja i rana primena riluzola u statistički značajnoj korelaciji sa dužim preživljavanjem. ZAKLjUČAK: Mlađe životno doba na početku bolesti i duže dijagnostičko kašnjenje su prognostički faktori dužeg preživljavanja bolesnika sa ALS koji su registrovani i u studijama drugih autora. Veća vrednost ALSFRS skora u momentu postavljanja dijagnoze i rana primena riluzola su dodatni prognostički faktori dužeg preživljavanja. Starije životno doba na početku bolesti i bulbarni početak bolesti su faktori lošije prognoze u našoj kohorti bolesnika.- All metadata published by Europeana are available free of restriction under the Creative Commons CC0 1.0 Universal Public Domain Dedication. However, Europeana requests that you actively acknowledge and give attribution to all metadata sources including Europeana
Provider: - Institution: - Data provided by Europeana Collections- Amyotrophic lateral sclerosis (ALS) is a neurodegenerative disorder affecting
lower and upper motor neurons. The disease shows fast ...progression and short
lifetime following the disease onset. Several mechanisms contributing to ALS
pathogenesis have been proposed, but the cause of disease remains unclear.
The aim of this study was to characterize changes in the upper CNS regions of
the hSOD1G93A rat model and to try to clarify disease mechanisms. Foci of
neurodegeneration and neuroinflammation were localized in the brain of
hSOD1G93A rat using magnetic resonance imaging. The same method was applied
for in vivo monitoring of T-lymphocytes infiltration using specifically
designed antibodies conjugated with ultrasmall superparamagnetic iron oxide
particles. It was shown that CD4+ T-lymphocytes were infiltrated into the
brain tissue around lateral ventricles while CD8+ T-lymphocytes were
infiltrated into the brainstem of the hSOD1G93A rat. Using Gd-DTPA contrast,
it has been shown that the blood-brain barrier was compromised in the brain
regions invaded with T-cells. Activated microglia and reactive astrocytes
were observed in the brainstem of the hSOD1G93A rat. In addition, reactive
microglia was shown in the brain tissue around lateral ventricles and in the
hippocampus. Processes of activated microglia were in contact with neuronal
somata indicating possible interaction. Western blot results showed increased
aquaporin-4 (AQP4) and reduced inwardly rectifying potassium channel (Kir4.1)
expression in the brainstem and cortex of the hSOD1G93A rat.
Immunohistochemistry on the frozen brain slices showed increased AQP4 and
decreased Ki4.1 immunoreactivity in the nc. facialis, nc. trigeminus and
motor cortex of the hSOD1G93A rat. Increased AQP4 and decreased Kir4.1
immunoreactivity were retained in cortical ALS astrocytes in culture.
Examination of the functional properties of Kir channels revealed a decreased
current density and diminished specific membrane conductance in ALS
astrocytes in culture. Addition of 1 mM CsCl or 100 μM BaCl2 to the
extracellular solution revealed significantly lower Cs+-sensitive and
Ba2+-sensitive Kir currents in ALS. In this study we localized and
characterized neurodegenerative nad neuroinflammatory changes in the brain of
hSOD1G93A rat, confirmed the blood-brain barrier compromise and observed
changes in the astrocytic proteins involved in the maintenance of the
blood-brain barrier. Obtained data may contribute to further understanding of
the mechanisms underlying ALS pathology.- Amiotrofična lateralna skleroza (ALS) je neurodegenerativno oboljenje koje
pogađa motorne neurone u kičmenoj moždini i višim moždanim centrima. Bolest
karakteriše vrlo brza progresija i kratak životni vek od pojave simptoma.
Predloženo je više mehanizama koji opisuju patogenezu bolesti, ali je uzrok
ALS i dalje nepoznat. Cilj ove studije je da okarakteriše promene u višim
moždanim centrima u modelu hSOD1G93A pacova i pokuša da dodatno razjasni
mehanizme bolesti. Primenom tehnike magnetno-rezonantnog oslikavanja
lokalizovana su neurodegenerativna žarišta u mozgu hSOD1G93A pacova. Istom
metodom je in vivo praćena infiltracija T-limfocita pomoću posebno
dizajniranih antitela obeleženih ultra malim paramagnetnim partikulama gvožđe
oksida. Pokazano je da se CD4+ T-limfociti infiltriraju u tkivo oko moždanih
komora, a CD8+ T-limfociti u moždano stablo hSOD1G93A pacova. Praćenje stanja
krvno-moždane barijere pomoću Gd-DTPA kontrastnog agensa je ukazalo na njenu
narušenost u moždanim regionima gde je uočena infiltracija T-ćelija.
Prisustvo aktivirane mikroglije i reaktivnih astrocita je uočeno u moždanom
stablu hSOD1G93A pacova. Pored toga, reaktivna mikroglija je uočena u
moždanom tkivu oko lateralnih komora i hipokampusu. Nastavci aktivirane
mikroglije ostvaruju kontakt sa telom neurona što ukazuje na mogućnost
njihove interakcije. Primenom Western blot metode je pokazano da je
ekspresija akvaporina-4 (AQP4) povećana, a ulaznog kalijumovog ispravljača
(Kir4.1) smanjena u moždanom stablu i moždanoj kori hSOD1G93A pacova.
Imunohistohemija na zamrznutim moždanim presecima je pokazala povećanu AQP4 i
smanjenu Kir4.1 imunoreaktivnost u nc. facialis, nc. trigeminus i motornoj
kori hSOD1G93A pacova. Kada su ispitivani kortikalni astrociti u kulturi,
uočena je povećana AQP4 i smnjena Kir4.1 imunoreaktivnost u ALS. Proučavanje
funkcionalnih osobina Kir kanala je ukazalo na smanjenu gustinu struja i
smanjenu specifičnu membransku provodljivost u ALS astrocitima u kulturi.
Pored toga, blokiranje ovih struja dodavanjem 1 mM CsCl ili 100 μM BaCl2 u
vanćelijski rastvor je pokazalo da su Cs+-senzitivne odnosno Ba2+-senzitivne
struje značajno manje u ALS astrocitima. U ovoj studiji su lokalizovana
žarišta neurodegenerativnih i neuroinflamatornih promena u mozgu hSOD1G93A
pacova, uočeno je oštećenje krvno-moždane barijere, a posebno su istaknute
promene u ekspresiji i funkciji astrocitnih proteina koji doprinose
stabilnosti krvno-moždane barijere. Dobijeni podaci su pružili dodatna
objašnjenja koja doprinose razumevanju mehanizama ALS.- All metadata published by Europeana are available free of restriction under the Creative Commons CC0 1.0 Universal Public Domain Dedication. However, Europeana requests that you actively acknowledge and give attribution to all metadata sources including Europeana
Amiotrofična lateralna skleroza je progresivna i smrtonosna degenerativna neuromuskularna bolest za koju postoji malo, ako uopće ijedna mogućnost liječenja pa je najčešći oblik terapije fizikalna ...rehabilitacija usmjerena na točno određene nedostatke. Ovi bolesnici pate i od depresije te pojačane anksioznosti. Cilj istraživanja bio je procijeniti učinkovitost neurorehabilitacije u bolesnika s amiotrofičnom lateralnom sklerozom koji je podvrgnut transplantaciji matičnih stanica, ali je zbog depresije odbio fizikalnu terapiju. Progresija bolesti praćena je pomoću revidirane Ljestvice za funkcionalnu ocjenu amiotrofične
lateralne skleroze svaka dva mjeseca kroz šest mjeseci prije te nakon transplantacije matičnih stanica. Psihološke značajke procjenjivane su pomoću šest standardiziranih testova. Kvantitativna elektroencefalografska dijagnostika provedena je prije prvog i nakon posljednjeg neurofeedback tretmana, koji su se provodili tri puta na tjedan. Protokol fizikalne terapije obuhvaćao je, među ostalim, proprioceptivnu neuromuskularnu facilitaciju, jedinicu električnih modaliteta primijenjenu u području lumbalne kralježnice te vježbe disanja, opuštanja i hodanja. Pojačana motivacija i znatno sniženje razine boli bili su udruženi s bolesnikovim pristankom na potpunu fizikalnu terapiju, što je rezultiralo poboljšanjem većine neuromuskularnih nedostataka i povećanim dišnim kapacitetom. Tijekom 12 mjeseci nakon rehabilitacije progresija bolesti se usporila i zabilježena je pozitivna promjena ponašanja. Ovo istraživanje je pokazalo da se neurofeedback može primijeniti kao neurorehabilitacijska sastavnica personaliziranog složenog protokola rehabilitacije u bolesnika s amiotrofičnom lateralnom sklerozom.
Provider: - Institution: - Data provided by Europeana Collections- Amyotrophic lateral sclerosis (ALS) is an adult onset fatal neurodegenerative
disease characterized mainly by the progressive loss ...of upper and lower motor
neurons resulting in wasting, paresis and death from respiratory failure.
Approximately 5-10% of ALS cases are familial (fALS), while the rest are
sporadic (sALS) with unknown cause of disease. The objective of this
dissertation was to evaluate the effect of immunoglobulin G (IgG) isolated
from sALS patients (ALS IgG) on calcium homeostasis and mobility of
endosomes/lysosomes in cultured rat cortical astrocytes. ALS IgG (0.1 mg/ml)
from 7 ALS patients, but not IgG from 3 control individuals evoked calcium
transients (Ca2+-waves) in astrocytes. About half of the tested astrocytes
responded with elevated calcium activity regardless of the presence of
extracellular calcium (47.5 ± 12.9 %, 2 mM Ca2+ vs. 48.2 ± 13.6 %, 0 mM
Ca2+). In presence of extracellular calcium, the peak amplitude developed ~3x
faster (19.7 ± 2.8 s, 2 mM Ca2+ vs. 56.3 ± 6.8 s, 0 mM Ca2+) and the overall
magnitude of calcium rise (area under the Ca2+-wave) was ~1.7x larger (26.0 ±
1.6 F/F0 *s, 2 mM Ca2+ vs. 15.6 ± 1.1 F/F0 *s, 0 mM Ca2+), while the peak
amplitude itself was not affected. Application of pharmacological inhibitors
revealed that activation of inositol 1,4,5- triphosphate (IP3), but not of
ryanodine receptors is necessary and sufficient to initiate elevated
activity, while the influx of extracellular calcium through TRPC channels
prolongs the responses. Inhibition of phospholipase C (PLC) diminishes, while
the inhibition of phosphatidilinositol-3-kinase (PI3K) completely prevents
typical ALS IgG evoked calcium response. The population of vesicles labeled
with lysotracker that mainly stains endosomes and lysosomes, consisted of
non-mobile (6.1%) vesicles with the average speed of <67 nm/s and mobile
vesicles (93.9%) with total track length (TL) in 15 s averaging at 3.03±0.01
μm. ALS IgG (0.1 mg/ml) from 12 of 13 patients increased the TL of mobile
vesicles by ~24% and the maximal displacement (MD) by ~26% within 4 min,
while IgG from control group (n=4) did not alter the vesicle mobility. The
mobility enhancement by ALS IgG was less pronounced in Ca2+-free
extracellular solution, indicating that ALS IgG vesicle mobility enhancement
involves changes in Ca2+ homeostasis. Interestingly, neither ALS IgG nor ATP
(1 mM) triggered the release of vesicular cargo, making rapid and complete
exocytosis unlikely in cultured astrocytes in our experimental conditions. In
conclusion, ALS IgG affect calcium homeostatic system in astrocytes by IP3
mediated calcium release from the endoplasmic reticulum and entry of
extracellular calcium through TRPC channels, with the activation of PI3K
upstream of PLC. ALS IgG enhance the mobility of endosomes and lysosomes, and
this effect is partialy dependent on extracellular calcium. This study
revealed the molecular mechanisms by which astrocytes become targeted cells
for humoral immune response in ALS that could contribute to the
aetiopathogenesis of the disease.- Amiotrofična lateralna skleroza (ALS) je fatalna neurodegenerativna bolest sa
početkom u adultnom dobu koja se karakteriše progresivnim gubitkom gornjih i
donjih motoneurona, što dovodi do atrofije muskulature, mišićne paralize i
smrti usled slabosti respiratorne muskulature. Oko 5-10% ALS slučajeva su sa
familijarnom istorijom bolesti (fALS), dok su preostali slučajevi sporadični
(sALS) sa nepoznatim uzrokom bolesti. Cilj ove disertacije bio je da proceni
efekat imunoglobulina G (IgG) izolovanog iz sALS bolesnika (ALS IgG) na
homeostazu kalcijuma i mobilnost endozoma/lizozoma kod pacovskih kortikalnih
astrocita u kulturi. ALS IgG (0.1 mg/ml) poreklom od 7 ALS pacijenata, za
razliku od IgG iz 3 kontrolne osobe, izazvao je prolazne promene
unutarćelijske koncentracije kalcijuma (Ca2+-talas) u astrocitima. Povećana
aktivnost kalcijuma detektovana je kod oko polovine astrocita nakon tretmana
sa ALS IgG, bez obzira na prisustvo vanćelijskog kalcijuma (47,5 ± 12,9 %, 2
mM Ca2+ naspram 48,2 ± 13,6 %, 0 mM Ca2+). U prisustvu vanćelijskog
kalcijuma, maksimalna vrednost promene dostignuta je ~3x brže (19,7 ± 2,8 s,
2 mM Ca2+ naspram 56,3 ± 6,8 s, 0 mM Ca2+) i ukupno povećanje kalcijuma
(površina pod Ca2+-talasom) bilo je ~1.7x veće (26,0 ± 1,6 F/F0 *s, 2 mM Ca2+
naspram 15,6 ± 1.1 F/F0 *s, 0 mM Ca2+), ali vanćelijski kalcijum nije uticao
na maksimum amplitude kalcijumovog talasa. Primena farmakoloških inhibitora
otkrila je da je aktivacija inozotol 1,4,5-trifosfatnog (IP3), za razliku od
rianodinskog receptora neophodna i dovoljna da inicira povećanu aktivnost, a
ulazak kalcijuma kroz TRPC kanale produžava odgovor. Inhibicija fosfolipaze C
(PLC) umanjuje, dok inhibicija fosfatidilinozitol-3-kinaze (PI3K) u
potpunosti sprečava tipičan ALS IgG-izazvan kalcijumski odgovor. Populacija
vezikula obeleženih lizotrekerom koji boji endozome i lizozome, sastojala se
od stacionarnih vezikula (6,1%) sa prosečnom brzinom koja nije prelazila 67
nm/s i mobilnih vezikula (93.9%) čija je ukupna dužina putanje (TL) pređene
za 15 s iznosila u proseku 3,03±0,01 μm. ALS IgG (0.1 mg/ml) poreklom iz 12
od 13 ALS bolesnika povećao je TL mobilnih vezikula za ~24% i maksimalni
pomeraj (MD) za ~26% tokom praćenih 4 min, za razliku od kontrolnih IgG
(poreklom od 4 osobe) koji nisu uticali na mobilnost vezikula. ALS
IgG-izazvano povećanje mobilnosti bilo je manje izraženo u rastvoru bez Ca2+,
što ukazuje da su promene u homeostazi kalcijuma uključene u proces kojim ALS
IgG povećava mobilnost vezikula. Interesantno, ALS IgG kao i ATP (1 mM) nisu
uticali na oslobađanje sadržaja vezikula, što znači da je brza i kompletna
egzocitoza malo verovatan događaj kod astrocita u kulturi u našim
eksperimentalnim uslovima. Sumarno, ALS IgG utiče na kalcijumovu homeostazu
astrocita preko IP3-posredovanog oslobađanja kalcijuma iz endoplazmatičnog
retikuluma i ulaska kalcijuma kroz TRPC kanale, uz aktivaciju PI3K uzvodno od
PLC. ALS IgG povećavaju mobilnost endozoma i lizozoma, a ovaj efekat
delimično zavisi od vanćelijskog kalcijuma. Ova studija je otkrila molekulske
mehanizme kojima astrociti postaju meta humoralnog imunskog odgovora u ALS,
što može da doprinese etiopatogenezi bolesti.- All metadata published by Europeana are available free of restriction under the Creative Commons CC0 1.0 Universal Public Domain Dedication. However, Europeana requests that you actively acknowledge and give attribution to all metadata sources including Europeana
Flail-arm sindrom: prikaz slučaja Bučuk, Mira; Sonnenschein, Ivan; Novak, Petra
Medicina Fluminensis,
12/2014, Letnik:
50., Številka:
4
Web Resource
Odprti dostop
Cilj: Prikazati rijedak klinički entitet, flail-arm sindrom, varijantu amiotrofične lateralne skleroze. Prikaz slučaja: Prikazujemo šezdesetosmogodišnjeg muškarca s atrofijom proksimalnih mišića ...gornjih ekstremiteta i ramenog pojasa. Miotatski refleksi u gornjim ekstremitetima nisu se izazivali, a u donjim ekstremitetima bili su pojačani. Plantarni je refleks obostrano bio fiziološki. Fascikulacije su bile vidljive u mišićima nadlaktica. Znakova slabosti bulbarnih mišića pacijent nije imao. Tijekom 27 mjeseci nakon nastupa simptoma njegovo je stanje bilo nepromijenjeno. Zaključak: Rezultati pretraga i klinička slika govore u prilog flailarm sindromu.
Amiotrofična lateralna skleroza (ALS) je neurodegenerativna bolest. Literaturni podaci pokazuju da sistemsko aktiviranje imuno sustava ima ulogu kod ALS. OX40 (CD134) pripada obitelji receptora ...faktora tumorske nekroze (TN F), a izražen je selektivno na aktiviranim T limfocitima. Cilj studije bio je izmjeriti razine OX40 topljivog u serumu (sOX40) kod bolesnika s ALS. U studiju je bilo uključeno 25 bolesnika s ALS i 15 kontrolnih osoba. Razine sOX40 u serumu mjerene su metodom ELI SA. Rezultati su pokazali da su razine sOX40 značajno snižene u serumu bolesnika s ALS u usporedbi s kontrolnim osobama (P=0,05). Nije bilo značajne korelacije između serumskih razina sOX40 i kliničkih parametara ALS, kao što su težina kliničkog stanja bolesnika s ALS i trajanje bolesti (P>0,05). U zaključku, serumske razine sOX40 kod bolesnika s ALS ukazuju na to da bi ovaj citokin mogao biti upleten u patomehanizme ove bolesti.
Stres kardiomiopatija entitet je nepoznate etiologije karakteriziran prolaznom sistoličkom
disfunkcijom lijeve klijetke i regionalnim poremećajima kontraktilnosti, koji upućuju na infarkt miokarda,
...ali bez angiografski značajne opstruktivne koronarne bolesti srca. Klinički, u bolesnika se očituje
boli u prsima i/ili dispnejom, a promjene u EKG-u upućuju na akutni infarkt miokarda s elevacijom
ST-segmenta. Bitan čimbenik razvoja stres kardiomiopatije povišene su razine katekolamina u plazmi
kao rezultat hiperaktivnosti simpatikusa izazvane stresnim događajem. Amiotrofična lateralna
skleroza (ALS) progresivna je neurodegenerativna bolest koja zahvaća gornji i donji motoneuron, a
najčešće završava smrću zbog paralize mišića za disanje i respiratornog zatajenja. U bolesnika s ALSom
opisane su povišene razine katekolamina i aktivnosti simpatikusa, što čini rizik za razvoj stres
kardiomiopatije. U radu je prikazana bolesnica u uznapredovaloj fazi ALS-a s razvojem stres kardiomiopatije.
PDF
