Celem niniejszego artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, jakie miejsce zajmuje pamięć o Węgrach w kontekście II wojny światowej w słowackiej literaturze XXI wieku na przykładzie powieści ...Stalo sa prvého septembra (alebo inokedy) Pavla Rankova (2008) oraz Nedeľné šachy s Tisom Silvestra Lavríka (2016). W wybranych przeze mnie powieściach można zaobserwować dwa typy zapomnienia wyróżnione przez Paula Connertona: „represyjne wymazywanie z pamięci" oraz „zapomnienie konstruktywne dla tworzenia nowej tożsamości". Tym samym w tekstach widoczne są dwa główne sposoby zapomnienia o wydarzeniach II wojny światowej, które istniały w słowackim społeczeństwie. Wynikiem analizy jest stwierdzenie, że kwestia mniejszości węgierskiej we współczesnej literaturze słowackiej przestaje być kwestią tabu, chociaż nadal znajduje się na pograniczach słowackiej pamięci dotyczącej II wojny światowej.
PDF
