Earlier research has evidenced the oxidative and neurotoxic potential of imidacloprid, a neonicotinoid insecticide, in different animal species. The primary aim of this study was to determine how ...metabolic modulators piperonyl butoxide and menadione affect imidacloprid’s adverse action in the liver and kidney of Sprague-Dawley rats of both sexes. The animals were exposed to imidacloprid alone (170 mg kg-1) or in combination with piperonyl butoxide (100 mg kg-1) or menadione (25 mg kg-1) for 12 and 24 h. Their liver and kidney homogenates were analysed spectrophotometrically for glutathione peroxidase, glutathione S-transferase, catalase, total cholinesterase specific activities, total glutathione, total protein content, and lipid peroxidation levels. Imidacloprid displayed its prooxidative and neurotoxic effects predominantly in the kidney of male rats after 24 h of exposure. Our findings suggest that the observed differences in prooxidative and neurotoxic potential of imidacloprid could be related to differences in its metabolism between the sexes. Co-exposure (90-min pre-treatment) with piperonyl butoxide or menadione revealed tissue-specific effect of imidacloprid on total cholinesterase activity. Increased cholinesterase activity in the kidney could be an adaptive response to imidacloprid-induced oxidative stress. In the male rat liver, co-exposure with piperonyl butoxide or menadione exacerbated imidacloprid toxicity. In female rats, imidacloprid+menadione co-exposure caused prooxidative effects, while no such effects were observed with imidacloprid alone or menadione alone. In conclusion, sex-, tissue-, and duration-specific effects of imidacloprid are remarkable points in its toxicity
Rezultati ranijih istraživanja pokazali su oksidativni i neurotoksični potencijal imidakloprida, neonikotinoidnog insekticida, u različitih životinjskih vrsta. Primarni je cilj ovog istraživanja bio utvrditi kako modulatori metabolizma piperonil butoksid i menadion utječu na nepovoljne učinke imidakloprida na jetra i bubrege muških i ženskih štakora soja Sprague-Dawley. Životinje su 12 h odnosno 24 h bile izložene samo imidaklopridu (170 mg kg-1) ili njegovoj kombinaciji s piperonil butoksidom (100 mg kg-1) odnosno menadionom (25 mg kg-1). U homogenatima jetara i bubrega spektrofotometrijski su utvrđene razine glutation peroksidaze, glutation S-transferaze, katalaze, specifične aktivnosti ukupne kolinesteraze, ukupni glutation, ukupni proteini te razine lipidne peroksidacije. Imidakloprid se pokazao prooksidativnim i neurotoksičnim uglavnom u bubrezima muških štakora nakon 24-satne izloženosti. Naši rezultati upućuju na to da su razlike u prooksidativnom i neurotoksičnom djelovanju imidakloprida povezane sa spolnim razlikama. Predtretmanom piperonil butoksidom odnosno menadionom (90 min prije davanja imidakloprida) otkriveno je da imidakloprid djeluje na ukupnu aktivnost kolinesteraze specifično za pojedina tkiva. Povišena aktivnost kolinesteraza u bubrezima mogla bi odražavati prilagodbu na oksidativni stres uzrokovan imidaklopridom. Piperonil butoksid odnosno menadion u jetrima muških štakora samo su pogoršali toksičnost imidakloprida. U ženki je djelovanje imidakloprida s menadionom bilo prooksidativno; takvo se djelovanje nije vidjelo nakon primjene samo imidakloprida odnosno samo menadiona. Vjerujemo da je promjenjivo djelovanje imidakloprida s obzirom na spol, tkivo i trajanje izloženosti važno za daljnja istraživanja njegove toksičnosti
This study investigated the influence of the pesticide methomyl on different enzymatic activities in carp. The fish were exposed to a sub-lethal concentration (0.34 mg L
) of methomyl for 15 days. On ...days 4 and 15, catalase (CAT) and glutathione-S-transferase (GST) activities were measured in the liver and gills. Acetylcholinesterase (AChE) activity in brain and muscle was also determined. Liver catalase activity slightly increased in exposed fish when compared to controls, but it was statistically significant only at the beginning of the experiment. No changes in CAT activity in the gills of exposed and control animals were observed (mean values were in the range 10.7-11.7 nmol min
per mg of protein). Liver GST activity was slightly inhibited in the exposed animals at the beginning of the study; however, it was significantly inhibited in the gills. Brain AChE activity was diminished throughout the experiment and significantly decreased after 96 h of exposure compared to controls (0.041
0.075 nmol min
per mg of protein; p<0.001). Our findings suggest that CAT, GST, and AChE are reliable biomarkers of effect after exposure to methomyl.
Background: This study was conducted to evaluate the influence of glutathione-S-transferase (GST) M1 and T1 polymorphisms in 184 patients with different stages of liver fibrosis and hepatitis C virus ...infection and 173 healthy control subjects.
Methods: DNA samples were extracted from whole blood, and the polymorphisms of GSTM1 and GSTT1 were determined with PCR using fluorescence-labeled Taq Man probes. Associations between specific genotypes and progression of liver fibrosis were examined by use of the logistic regression analysis to calculate the odds ratio (OR) and 95% confidence intervals (CI).
Results: Results show that no differences were found between the frequencies of GSTM1 (49.8% versus 50.2%) and GSTT1 (52.2% versus 47.8%) null genotypes in HCV-infected pa tients and healthy controls, respectively. In addition, there was also no significant relation between the frequency of GSTM1 or GSTT1 gene polymorphisms and fibrosis stage as classified by the METAVIR group.
Conclusions: The combined GSTM1 and GSTT1 null genotypes showed an association between GSTM1 -/GSTT1 - and progression of liver fibrosis.
Uvod: Ova studija sprovedena je sa ciljem da se utvrdi uticaj polimorfizama Ml i T1 glutation-S-transferaze (GST) kod 184 pacijenta sa različitim stadijumima fibroze jetre inficira- nih virusom hepatitisa C i 173 zdravih kontrolnih osoba.
Metode: Uzorci DNK ekstrahovani su iz pune krvi a polimor- fizmi GSTM1 i GSTT1 određeni su pomoću PCR uz koriš- čenje fluorescentno obeleženih Taq Man sondi. Povezanost između specifičnih genotipova i progresije fibroze jetre ispi- tana je pomoću logističke regresije da bi se izračunala ve- rovatnoća (odnos šansi) i 95% intervali poverenja.
Rezultati: Rezultati pokazuju da nisu pronađene razlike izme- đu učestalosti nultih genotipova GSTM1 (49,8% prema 50,2%) i GSTT1 (52,2% prema 47,8%) kod pacijenata infi- ciranih virusom hepatitisa C i zdravih kontrolnih subjekata. Pored toga, nije utvrđena značajnost odnosa između učesta- losti genetičkih polimorfizama GSTM1 ili GSTT1 i stupnja fibroze određenog na osnovu klasifikacije METAVIR grupe.
Zaključak: Kombinovaní nulti genotipovi gena GSTM1 i GSTT1 ukazali su na povezanost između GSTM1 -/GSTT1 - i progresije fibroze jetre.
Prostate cancer (PCa) represents the second most prevalent malignancy among males, which is characterized by a high mortality rate. The aim of our study was to evaluate the methylation status of ...glutathione S-transferase P1 (GSTP1) in urine specimens from males with PCa and benign prostatic hyperplasia (BPH) and its usefulness in distinguishing between males with PCa and BPH by noninvasive methods.
Voided urine specimens were collected from 65 patients with PCa and 45 patients with BPH. Genomic DNA was isolated and subjected to bisulfite modification. Methylation status of the GSTP1 gene was determined by conventional methylation-specific polymerase chain reaction (MSP) analysis.
Promoter hypermethylation of the GSTP1 gene in voided urine samples was found in 63 of 65 (97%) males with PCa and in 5 of 45 (11%) males with BPH. The sensitivity and specificity of GSTP1 in discriminating between PCa and BPH males were 98% and 89%, respectively.
Gene analysis of GSTP1 using conventional MSP in urine specimens can be used as a noninvasive biomarker to distinguish between men with malignant and benign prostatic diseases.
Kancer prostate (KP) predstavlja drugi najčešći malig- nitet kod muškaraca, koji se odlikuje visokom stopom mor- taliteta. Cilj studije bio je da se odredi status metilacije gluta- tion S-transferaze P1 (GSTP1) u uzorcima urina uzetim od muškaraca sa KP i benignom hiperplazijom prostate (BHP), kao i njegova korisnost u razlikovanju muškaraca sa KP i muškaraca sa BHP pomoću neinvazivnih metoda.
Čisti uzorci urina uzeti su od 65 pacijenata sa KP i 45 pacijenata sa BHP Genomska DNK je izolovana i pod- vrgnuta bisulfitnoj modifikaciji. Status metilacije gena GSTP1 odreden je konvencionalnom analizom lančane reakcije polimeraze specifične za metilaciju (MSP).
Hipermetilacija promotera gena GSTP1 u čistim uzorcima urina otkrivena je kod 63 od 65 (97%) muškaraca sa KP i kod 5 od 45 (11%) muškaraca sa BHP Osetljivost i specifičnost GSTP1 za diskriminisanje između KP i BHP bile su 98% i 89%.
Genska analiza GSTP1 u uzorcima urina pomoću konvencionalne metode MSP može se koristiti kao neinva- zivan biomarker za razlikovanje muškaraca sa malignim i benignim oboljenjima prostate.
The aim of the current preliminary case-control study was to identify glutathione S-transferase P1 (GSTP1) Ile105Val allele and genotype frequency and to evaluate its impact on susceptibility to ...pancreatic diseases in a Serbian population. This study has encompassed 157 patients with three major types of chronic pancreatic pathology: 47 with pancreatic cancer, 50 with chronic pancreatitis and 60 with type 2 diabetes mellitus, as well as 107 healthy individuals. The presence of GSTP1 Ile105Val polymorphism was analyzed using a PCR-RFLP method. Allele 105Val was less frequent in patients with pancreatic cancer (24.5%) and chronic pancreatitis (24.0%) and slightly more frequent in patients with type 2 diabetes mellitus (31.7%) in comparison to healthy individuals (29.9%), but the differences were not statistically significant. Distribution of Ile105Val polymorphism genotypes differed between the analyzed groups, but differences were also not statistically significant. There are only a few studies regarding the role of GSTP1 Ile105Val polymorphism in pancreatic diseases and their results are inconsistent. The significance of GSTP1 Ile105Val polymorphism for pancreatic pathology remains unclear and further studies are needed in order to elucidate its role in pancreatic diseases.
Cilj ove studije bio je da se odredi učestalost polimorfizma Ile105Val u genu za glutation S-transferazu P1 (GSTP1) i proceni njegov uticaj na rizik za obolevanje od pankreasnih bolesti u srpskoj populaciji. Studija je obuhvatila 157 pacijenata sa najčešćim bolestima pankreasa: 47 sa karcinomom pankreasa, 50 sa hroničnim pankreatitisom i 60 sa dijabetes melitusom tipa 2, kao i 107 zdravih ispitanika. Prisustvo polimorfizma Ile105Val u genu za GSTP1 je analizirano metodom PCR-RFLP (Polymerase Chain Reaction - Restriction Fragment Length Polymorphism). Učestalost alela 105Val je bila niža kod pacijenata sa karcinomom pankreasa (24,5%) i hroničnim pankreatitisom (24,0%) i neznatno povišena kod pacijenata sa dijabetes melitusom tipa 2 (31,7%) u odnosu na učestalost kod zdravih ispitanika (29,9%), ali razlike nisu bile statistički značajne. Učestalost pojedinih genotipova polimorfizma Ile105Val se razlikovala među analiziranim grupama, ali razlike takođe nisu bile statistički značajne. Samo nekoliko studija se do sada bavilo ulogom GSTP1 Ile105Val polimorfizma u bolestima pankreasa i uglavnom su dale oprečne rezultate. Značaj GSTP1 Ile105Val polimorfizma za bolesti pankreasa još uvek nije razjašnjen i potrebna su dalja istraživanja da bi se ispitala njegova uloga u pankreasnom tkivu.
Exposure to potential carcinogens is among the etiological factors for renal cell carcinoma (RCC) and transitional cell carcinoma (TCC) of the urinary bladder. RCC is very resistant, while TCC ...exhibits a high recurrence rate and multifocality. Cytosolic glutathione S-transferases (GST) are a superfamily of enzymes which protect normal cells by catalyzing conjugation reactions between electrophylic compounds, including carcinogens, and glutathione. Some GST enzymes posses hydroperoxidase activity. The most well characterized classes have been named Alpha (GSTA), Mu (GSTM), Pi (GSTP) and Theta (GSTT) and each of these classes contains several different isoenzymes. Several types of allelic variation have been identified within classes, among which GSTM1-null and GSTT1-null confer impaired catalytic activity. Individuals with the GSTM1-null genotype carry a substantially higher risk for bladder carcinogenesis. The effects of glutathione S-transferase T1 polymorphism on the increased susceptibility to RCC and TCC of urinary bladder depend on the presence of specific chemical exposures to compounds metabolized via the GSTT1-1 pathway. In the process of kidney cancerisation expression of GST alpha isoenzymes tends to decrease, consequently favoring a prooxidant environment necessary for the growth of RCC. GST pi enzyme activities are generally retained in RCC and might contribute to the chemotherapy resistance of RCC. In the malignant phenotype of TCC of the urinary bladder up regulation of various GST classes occurs. Up regulation of GSTT1-1 and GSTP1-1 might have important consequences on the tumor growth, by providing a reduced environment and inhibition of apoptotic pathways.
Jedan od etioloških faktora za nastanak karcinoma bubrega svetlih ćelija i karcinoma prelaznog epitela mokraćne bešike je izloženost potencijalnim kancerogenima. Karcinom bubrega svetlih ćelija pripada tumorima sa visokim stepenom rezistencije na hemioterapiju, a karcinom prelaznog epitela mokraćne bešike grupi rekurentnih i multifokalnih tumora. Citosolne glutation S-transferaze (GST) su superfamilija enzima koji u zdravim ćelijama imaju zaštitnu ulogu od potencijalnih kancerogena, katališući reakcije konjugacije elektrofilnih jedinjenja sa glutationom. Neki izoenzimi GST poseduju i hidroperoksidaznu aktivnost. Najbolje okarakterisane klase GST su Alfa (GSTA), Mi (GSTM), Pi (GSTP) i Teta (GSTT), a svaka od ovih klasa sadrži više različitih izoenzima. Uočeno je nekoliko alelskih varijacija unutar različitih klasa, usled kojih GSTM1 nulti i GSTT1 nulti genotip imaju za posledicu odsustvo katalitičke aktivnosti. Kod osoba koje su homozigoti za GSTM1 nulti alel uočen je značajno veći rizik za nastanak karcinoma mokraćne bešike. Uticaj polimorfizma GSTT1 na povećanu osetljivost za nastanak karcinoma bubrega svetlih ćelija i karcinoma prelaznog epitela mokraćne bešike u velikoj meri zavisi od izloženosti određenim hemijskim agensima koji se metabolišu pomoću GSTT1-1. U procesu nastanka tumora bubrega dolazi do smanjenja ekspresije izoenzima, pripadnika GST klase alfa, sa posledičnom promenom redoks statusa, što pogoduje razvoju karcinoma bubrega svetlih ćelija. Enzimska aktivnost GST pi je neizmenjena u karcinoma bubrega svetlih ćelija i može doprinositi hemorezistenciji ovih tumora. U nastanku malignog fenotipa karcinoma prelaznog epitela mokraćne bešike značajnu ulogu ima povećana ekspresija različitih klasa GST. Povećana ekspresija GSTT1-1 i GSTP1-1 može značajno uticati na rast tumora, pomeranjem ravnoteže između pro- i antioksidanasa ka redukovanom stanju, što pogoduje inhibiciji apoptotskih puteva.
Cilj ovog presječnog istraživanja bio je ispitati moguću povezanost između genskih polimorfizama enzima i većeg rizika od koronarne arterijske bolesti (KAB) i promjena koncentracija lipida u krvi. U ...istraživanje su bila uključena 252 ispitanika koja više od deset godina prebivaju u blizini crpilišta prirodnog plina, zbog čega bi mogli biti izloženi utjecaju policikličkih aromatskih ugljikovodika. Koncentracije biokemijskih analita određene su standardnim metodama u serumu izdvojenome iz krvi uzete natašte. Genski polimorfizmi CYP 1A1 rs4646903, rs1048943, rs4986883 i rs1799814 utvrđeni su pomoću lančane reakcije polimerazom i metode ispitivanja polimorfizama duljine restrikcijskih ulomaka (PCR-RFLP). Delecije gena GSTM1 i GSTT1 utvrđene su pomoću višestruke lančane reakcije polimerazom. Rizik od kardiovaskularnih bolesti izračunan je pomoću Framinghamove procjene rizika, na temelju kojega su ispitanici podijeljeni u dvije skupne: rizik > 10 % i rizik ≤ 10 %. Ove dvije skupine nisu se razlikovale prema učestalosti ispitivanih genotipova. Analiza MANCOVA, koja je uključivala lipidne analite, glukozu i indeks tjelesne mase te četiri kovarijata (spol, dob, hipertenziju i pušenje), pokazala je statistički značajnu razliku između nositelja GSTT1*0 i GSTT1*1 alela (p = 0,001). UNIANCOVA analiza s istim kovarijatama pokazala je da su vrijednosti kolesterola i triacilglicerola značajno više u nositelja GSTT1*1 alela nego u nositelja GSTT1*0 (p < 0,001 i p = 0,006). Na temelju naših rezultata može se pretpostaviti da polimorfizmi u genima za CYP1A1, GSTM1 i GSTT1 nisu povezani s većim rizikom od kardiovaskularnih bolesti, ali da polimorfizam u genu za GSTT1 može utjecati na lipidni profil.
Butil p-hidroksibenzoična kiselina, poznata i pod nazivom butilparaben (BP), najčešći je oblik parabena, koji se apsorbira putem kože i probavnoga sustava te razgrađuje u jetri i bubrezima. Najnovija ...istraživanja in vivo i in vitro upozoravaju na to da BP djeluje toksično na reproduktivne organe, plod (teratogeno djelovanje) i razvoj organizma. No dosad nije detaljno istražen oksidacijski stres koji on izaziva niti njegova povezanost s oštećenjem tkiva. Stoga je cilj ovoga istraživanja bio utvrditi djelovanje BP-a na aktivnost enzima koji sudjeluju u pentoza fosfatnom putu i onih ovisnih o glutationu poput glukoza-6-fosfat dehidrogenaze (G6PD), 6-fosfoglukonat dehidrogenaze (6-PGD), glutation reduktaze (GR), glutation peroksidaze (GPx) i glutation-S-transferaze (GST) u tkivu bubrega, jetre, mozga i testisa. U tu su svrhu muški štakori bili nasumce raspodijeljeni u četiri skupine: tri su skupine četrnaest dana primale oralne doze BP-a od 200, 400 ili 800 mg/kg na dan, a kontrolna skupina kukuruzno ulje. Nakon tretmana životinje su žrtvovane i u njihovim su tkivima izmjerene aktivnosti G6PD, GR, GST, 6-PGD i GPx te su napravljene histopatološke pretrage tkiva. BP je poremetio ravnotežu enzimskih aktivnosti te doveo do oštećenja svih ispitanih vrsta tkiva. Ovo su prvi nalazi koji potvrđuju degenerativnu ulogu BP-a na staničnoj razini. Zabilježeni poremećaji homeostaze i obrambenoga antioksidacijskoga sustava upućuju na oksidacijski stres kao mehanizam u podlozi oštećenja tkiva izazvanoga BP-om.
Istražen je utjecaj pesticida metomila na razine enzimskih aktivnosti u tkivima šarana izloženih subletalnoj koncentraciji od 0,34 mg L-1 tijekom 15 dana. Nakon 4 i 15 dana u jetrima i škrgama ...pokusnih životinja izmjerene su aktivnosti katalaze i glutation S-transferaze (GST), a aktivnost acetilkolinesteraze (AChE) u mozgu i mišićima. Aktivnost katalaze u jetrima blago se smanjila u izloženih riba u usporedbi s kontrolnom skupinom, no to je smanjenje bilo statistički značajno tek na početku pokusa. Istovremeno nisu zamijećene značajne promjene u aktivnosti katalaze u škrgama izloženih i kontrolnih riba (srednje vrijednosti bile su u rasponu 10,7-11,7 nmol min-1 po miligramu proteina. Dok je aktivnost enzima GST u jetrima izloženih riba bila tek blago inhibirana na početku pokusa, u škrgama je utvrđena značajna inhibicija. Aktivnost acetilkolinesteraze u mozgu s vremenom se smanjivala i pokazala značajan pad nakon 96 sati izloženosti (0,041 vs. 0,075 nmol min-1 po miligramu proteina; p<0.001). Rezultati upućuju na zaključak da su katalaza, GST i AChE pouzdani biološki pokazatelji učinka izloženosti metomilu.
Rezultati ranijih istraživanja pokazali su oksidativni i neurotoksični potencijal imidakloprida, neonikotinoidnog insekticida, u različitih životinjskih vrsta. Primarni je cilj ovog istraživanja bio ...utvrditi kako modulatori metabolizma piperonil butoksid i menadion utječu na nepovoljne učinke imidakloprida na jetra i bubrege muških i ženskih štakora soja Sprague-Dawley. Životinje su 12 h odnosno 24 h bile izložene samo imidaklopridu (170 mg kg-1) ili njegovoj kombinaciji s piperonil butoksidom (100 mg kg-1) odnosno menadionom (25 mg kg-1). U homogenatima jetara i bubrega spektrofotometrijski su utvrđene razine glutation peroksidaze, glutation S-transferaze, katalaze, specifične aktivnosti ukupne kolinesteraze, ukupni glutation, ukupni proteini te razine lipidne peroksidacije. Imidakloprid se pokazao prooksidativnim i neurotoksičnim uglavnom u bubrezima muških štakora nakon 24-satne izloženosti. Naši rezultati upućuju na to da su razlike u prooksidativnom i neurotoksičnom djelovanju imidakloprida povezane sa spolnim razlikama. Predtretmanom piperonil butoksidom odnosno menadionom (90 min prije davanja imidakloprida) otkriveno je da imidakloprid djeluje na ukupnu aktivnost kolinesteraze specifično za pojedina tkiva. Povišena aktivnost kolinesteraza u bubrezima mogla bi odražavati prilagodbu na oksidativni stres uzrokovan imidaklopridom. Piperonil butoksid odnosno menadion u jetrima muških štakora samo su pogoršali toksičnost imidakloprida. U ženki je djelovanje imidakloprida s menadionom bilo prooksidativno; takvo se djelovanje nije vidjelo nakon primjene samo imidakloprida odnosno samo menadiona. Vjerujemo da je promjenjivo djelovanje imidakloprida s obzirom na spol, tkivo i trajanje izloženosti važno za daljnja istraživanja njegove toksičnosti.
PDF
