Częstym problemem, z którym w procesie glottodydaktycznym borykają się zarówno uczący, jak i uczący się, jest stagnacja w rozwoju językowym. Mimo licznych teorii dotyczących przyczyn tego zjawiska rzadko wspomina się, że problem tkwi w dużej mierze w niedostatecznym (co do ilości) i nieodpowiednim (co do sposobu) przyswajaniu przez uczącego się słownictwa. Wychodząc od trzystopniowego modelu zaprezentowanego przez Mirzaei, Zoghi i Davatgari Asl oraz opierając się na zgromadzonym materiale badawczym, obejmującym wybrane błędy popełniane przez uczących się na poziomach B1+ i B2 (błędy kolokacyjne i kontekstowe, fałszywi przyjaciele, transfer modeli słowotwórczych z innych języków do języka docelowego), autorka skupia się na ustaleniu, jakie działania w obszarze instrukcji (obejmujące m.in. materiały dydaktyczne, plany nauczania, zadawane prace pisemne) mogą mieć negatywny wpływ na rozwój kompetencji leksykalnej u ucznia dotkniętego efektem plateau. Wyniki przeprowadzonego badania wskazują na pewne deficyty materiałów dydaktycznych, utrwalające stagnację, którym jednak mogą zapobiec działania nauczyciela, takie jak zwiększenie ilości ćwiczeń drylowych, właściwa selekcja materiału leksykalnego, wprowadzanie kolokacji i idiomów już na poziomie początkowym oraz konsekwentne zwracanie uwagi na sposób użycia języka (bogactwo środków językowych i poprawność).