U tekstu se razmatra stanje političke teorije u Srbiji u odnosu na postignuti nivo samorefleksije i profesionalizacije.** Politička teorija se razvija kao poseban način istraživanja politike koji, pored toga što odbija da se disciplinuje, ima svoje profesionalne standarde argumentacije, pristupe, teorije, junake, mada ne i ujednačenu metodološku obuku i profesionalni trening. To je pluralizovano polje istraživanja koje teži da odbaci delegitimišuće i samopozicionirajuće prakse čiji je cilj da presuđuju, isključuju ili etiketiraju i razvija standarde opravdanja i kritike. U drugom delu teksta se tvrdi da je politička teorija u Srbiji daleko od dostizanja ovih standarda. Nije reč o nedostatku radova iz oblasti, nego o nedostatku samorefleksije postignutog. Postoje dva razloga ovakvog stanja. Prvi je dosta nesrećna istorija discipline koja se razvijala najpre u ideološkom okruženju marksizma koji je ostavljao malo prostora za teoriju, a zatim kroz politički nered i sukobe devedesetih godina koji su ohrabrivali delegitimišuće prakse i samopozicioniranje, pre nego kritiku i samorefleksiju. Drugi razlog je neadekvatna institucionalizacija političke nauke i društvenih nauka uopšte, koja naizgled ostavlja dosta prostora za političku teoriju, ali ne ostavlja dovoljno prostora za profesionalnu samoidentifikaciju.