Ovaj povijesni pregled ističe neke od glavnih hermeneutičkih prekretnica unutar kršćanske Crkve, koje pružaju šire zaleđe razvoja adventističkog tumačenja Svetog pisma. Alegorijska metoda, koju su koristili helenistički Židovi i postapostolski kršćani, omogućila je da se mnoga učenja Svetoga pisma prilagode grčko-rimskoj kulturi. Srednjovjekovna se Crkva kasnije službeno odnosila prema brojnim nebiblijskim tradicijama kao kanonskim. No, reformacija šesnaestog stoljeća obnovila je temeljna hermeneutička načela koja su omogućila ponovnu uspostavu biblijskih doktrina. Takva se doktrinarna obnova tijekom vremena dogodila među adventistima sedmog dana, i to usvajanjem i protestantske gramatičko-povijesne metode tumačenja Biblije, i protestantske historicističke škole proročkog tumačenja.